Amana Fontanella-Khann - Gang różowego sari.pdf

(1320 KB) Pobierz

Amana Fontanella-Khann

Gang różowego sari

Moim rodzicom i, oczywiście, Jamesowi

Mapa

Prolog

JAK PO MAŚLE

UCIEKŁA, BY RATOWAĆ ŻYCIE.

– Achchhe Lal Nishad

Świtało. W miasteczku Atarra panował całkowity spokój.

W ogrodzie Purushottama Naresha Dwivediego, budzącego

powszechną grozę potentata alkoholowego i jednocześnie posła

zasiadającego w parlamencie stanowym, niepiśmienny rolnik

Achchhe Lal Nishad wił się ponad liżącymi go językami ognia. Jego

silne, lecz szczupłe ciało podtrzymywało nad płomieniem dwóch

osiłków – jeden chwycił mężczyznę za ramiona, a drugi za nogi.

Trzeci zaś okładał go po głowie i zadawał ciosy w żebra.

Achchhe nie przebywał tu długo. Najwyżej pół godziny, choć

czas płynie znacznie wolniej, kiedy człowiek panicznie boi się

spalenia żywcem. Trzynastego grudnia 2010 roku około czwartej

nad ranem telefon wyrwał go z niespokojnego, ciężkiego snu.

Achchhe zerwał się i usiadł na baczność na swym plecionym łóżku

charpoy.

Spodziewał się, że to będą złe wieści.

– Wstawaj, draniu! Twoja córka wymknęła się z domu posła

i uciekła! Albo natychmiast tu się pojawisz, albo sami przyjdziemy

i wywleczemy cię z łóżka! – warknął po drugiej stronie linii głos

jednego z ludzi polityka.

Następnie w słuchawce zapadła głucha cisza.

Achchhe, owdowiały ojciec czworga dzieci, w pośpiechu pożyczył

od sąsiada motorower i w towarzystwie najstarszego syna, Santoo,

wyruszył ze swej glinianej chaty w wiosce Shahbajpur do

miasteczka Atarra. Podróż wyboistymi, krętymi drogami

z największą prędkością, jaką zdołał osiągnąć motorower, zajęła im

dwie godziny. Kiedy dotarli na miejsce, świtało.