Kuchnia polska
To dość złożone zjawisko kulinarne. Na kszta-łtowanie się kulinarnej świadomości smakoszy zamieszkujących Polskę miały wpływ przemi-any historyczne, na przestrzeni dziejów ulega-
ła ona wielu wpływom i zmianom. Znane są wpływy niemieckie, francuskie, orientalne, włoskie czy żydowskie. Kuchnię polską chara-kteryzuje też bardzo duży regionalizm.
POTRAWY: befsztyk tatarski; golonka goto-
wana; kaszanka; kiełbasa; naleśniki; piernik; kotlet schabowy; stek; gotowana wołowina podawana w sosie chrzanowym; ziemniaki gotowane i puree.
Z warzyw stosowano głównie: ogórki kiszone,
kapustę, buraki, marchew, cebulę, czosnek.
Z owoców: jabłka,czereśnie,wiśnie, śliwy.
Przyprawy i zioła w kuchni polskiej: pieprz, imbir, ziele angielskie, liść laurowy, cynamon, szafran, pietruszka, jałowiec, mięta, majera-
nek, chrzan, cząber, suszone śliwy.
KUCHNIA PODHALAŃSKA
Ukształtowała się w trudnych warunkach ma-terialnych i klimatycznych. Obecnie całkowi-cie zapomniana. Do podstawowych potraw
zaliczyć można wszystko to, co ubogie góral-skie gospodarstwo wyprodukowało a nie prze-tworzyło w celu odsprzedania.
Produkty używane na co dzień to: bryjka; mąka jęczmienna, owsiana lub kuku-rydziana;
nabiał (serwatka, maślanka, żętyca); omasty (topiona słonina, skwarki i olej lnia-ny); warzywa (gł. kapusta, ziemniaki).
POTRAWY: kwaśnica; hałuski; czośnianka; bryja z mąki razowej, pszennej; prażucha;
bombolki z miodem; herbata góralska (z cuk-rem lub miodem i spirytusem).
WARMIŃSKO-MAZURSKA
Dzisiejsza Warmia i Mazury to dawne Prusy Wschodnie, gdzie wymieszały się ze sobą
dwie tradycje kulinarne:
*niemiecka - skłonność do słodko-kwaśnych potraw, obfitość mięsa i rodzaju klusek;
*polska - używanie śmietany, duża ilość ziół i przypraw w potrawach,wędliny,barszcze,flaki.
TYPOWE POTRAWY: schab po mazursku; zupy ryb i raków; kiełbasa w piwie; modra kapusta z kminkiem;plince z po-moćką;liberka w glaskach;cułty; dzyndzałki;fraszynki; breja (sałatka z wędzonej kapusty); kartoflanka po
gbursku;pieczona karbonada w miodzie.
Przyprawy: majeranek, koperek, kminek do chleba, kardamon.
Ryby: trocie, sielawy, sieje, węgorz.
Zupy: grochówka, kapuśniak, fasolowa,
rybne, żurki, czernina, zupa cygańska.
Słodycze: pierniki, marcepany, ciasta maślane, serniki, pieczone jabłka, pudding, jabłecznik.
Sałatki: z kukurydzą; śledziowa z fasolką; ziemniaczana;wiosenna;z ryżem; wielkanocna.
KUCHNIA ŚLĄSKA
Dział sztuki kulinarnej wywodzącej się i cha-rakterystycznej dla Górnego Śląska. Przez wieki kultura śląska mieszała się i czerpała z wpływów Słowian, Czech, Austrii i Niemiec.
Spowodowało to powstanie oryginalnej kultu-ry z własnym językiem, strojem oraz kuchnią.
Dania mięsne: Rolada; Karminadle; Krupniok i żymlok; Żymlok śląski.
Zupy: Żur śląski; Żur żeniaty; Wodzionka,
Brotzupa; Siemieniotka; Bryja; Moczka.
Inne: Miodek majowy;Armeriter;Ciapkapusta; Dziubany placek; Hekele; Hauskyjza; Kluski czarne; Kluski śląskie; Krepel; Makówki; Modra kapusta; Szałot śląski; Zista; Oblaty.
KUCHNIA STAROPOLSKA
Wykorzystywane produkty:
-dziczyzna, prosięta, mięso wieprzowe, ryby, raki, grzyby, jagody, kapusta, ogórki kiszone, kasze,mąka pszenna i żytnia,groch,bób,olej
konopny,sery,mleko,śmietanka.
POTRAWY: bigos, flaki, barszcz biały, żurek, czernina, chleb, pasztety, miód pitny, piwo, „circinelae” (parówki).
Przyprawy: sól, chrzan, czosnek, ocet, miód.
KUCHNIA WŁOSKA
Jedna z dwóch najbardziej popularnych kuchni europejskich obok kuchni francuskiej.Kuchnia włoska charakteryzuje się korzystaniem z du-żej ilości warzyw i przypraw takich jak orega-
no, bazylia, pieprz, estragon, tymianek, rozma-ryn, a także używaniem parmezanu. W kuchni tej dość powszechnie stosuje się też oliwę, po-midory oraz cebulę i czosnek, a także oliwki. Kuchnia włoska wyspecjalizowała się szczeg-
ólnie w potrawach mącznych oraz w rybnych.
POTRAWY: spaghetti; pizza; lasagne; tortellini; ravioli; risotto; zupa minestrone.
Desery: lody włoskie; tiramisu; granita; zabaglione.
Sery: parmezan; mozzarella; gorgonzola; mascarpone; ricotta.
Wina: Marsala; Chianti; Frascati.
KUCHNIA WĘGIERSKA
Należy do kuchni środkowoeuropejskich, wy-różnia się jednak pośród nich charakterysty-cznymi cechami: obfite używanie jako przy-prawy czerwonej papryki w proszku, współ-cześnie głównie słodkiej.
POTRAWY: zupa gulaszowa; zupa rybna;
paprykarz cielęcy; ser smażony; gulasz grzy-bowy; tokań; leczo; kawa z ekspresu; słodka bułeczka nadziewana twarogiem, purée z jadalnych kasztanów z bitą śmietaną.
KUCHNIA CHIŃSKA
Wyróżnia się cztery główne szkoły kuchni chińskiej: pekińska, kantońska, szanghajska i syczuańska. Chińczycy przy tworzeniu dania bazują na pięciu smakach: słodkim, kwaśnym,
gorzkim, słonym i cierpkim.
Napoje chińskie: herbata (zielone), piwo, wino, wino ryżowe, wódka (maotai).
Owoce: granat, Kaki.
Przyprawy: czosnek granulowany, pomidory
suszone, imbir, pieprz czarny, curry, papryka słodka, marchew grys, trawa cytrynowa, grzy-by moon, sól morska.
Zupy: czerwona zupa z krewetkami tygrysimi, zupa z kaczki i kapusty pekińskiej, chińska
zupa z łososia, zupa cebulowa z jajkiem.
Dania z ryżem: ryż smażony z krewetkami, z dymką i jajkiem, z kurczakiem.
Dania rybne: dorsz z czerwonym pieprzem; filet rybny w cieście ze szpinakiem; ryba w
cieśnie na ostro; ryba gotowana na parze.
Sałatki: chińska sałatka z białej kapusty; sałatka chińska.
nataly1989