UDAR
Skala Ashworth -ocena spastyczności
Skala Brunnstrom – ocena niedowładu wiotkiego
Skala Barthel - samoobsługa
Tandem pivot 180 :
Tandem stance test (TST)
Test Matthiassa
Test służący do oceny ogólnej wydolności mięśni posturalnych. Utrzymanie przez ok. 30sek wyprostowanej postawy z uniesionymi i wyprostowanymi w stawach łokciowych kkg , świadczy o prawidłowej wytrzymałości mięśni posturalnych.
Czy jest objaw odrzucenia połowiczego, jaki chód (patologia to jaki typ)
CH. ZWYRODNIENIOWA BIODRA
Testy:
1. VAS- ból biodra
2. Thomasa, Dankana- przykurcz w stawie biodrowym
3. długości i obwody kkd
4. Lovett
5. zakresy ruchu
6. Trendelenburga - Za jego pomocą bada się wydolność mięśni stabilizujących miednicę (pośladkowy średni i mały) w płaszczyźnie czołowej. Badany z pozycji stojącej jednonóż na kończynie słabszej funkcjonalnie. Badający z tyłu za badanym obserwuje ustawienie miednicy (linię łączącą kolce biodrowe tylne górne).Opadanie miednicy po stronie kończyny odciążonej świadczy o niewydolności siłowej ww. mięśni.
Duchenne’a- Występuje wyłącznie z dodatnim objawem Trendelenburga. Polega na pochyleniu tułowia w stronę kończyny podporowej w pł. czołowej i uniesieniu miednicy po stronie przeciwnej ( zdrowej) w celu zachowania warunków równowagi.
8.p/ bólowo fizykoterapia
CH. ZWYRODNIENIOWA KOLANA
1. Na mm kulszowo – goleniowe test Palce - podłoga
2. Skala VAS – ból
3. Zakresy ruchu
4. Długości kkd
5. Obwody kkd
6. Lovett na mm czworogłowy
CH. PARKINSONA
1. Otto, Schobera, obwód klp
2. Thomasa, Dankana- przykurcze zginaczy biodra
3. zakresy ruchu
5. ocena przykurczu w stawie łokciowym
6. ocena chodu z otwartymi i zamkniętymi oczami+ sylwetka
7. stanie na jednej potem drugiej nodze-> dyskretne zaburzenia chodu i równowagi test Berga, up and go
8. upadki – test Tinetti
ZWYRODNIENIE WIELOSTWAWOWE
1. zakresy ruchu obwody,
2. przykurcze, kręgosłup trzeba przelecieć palce podłoga, otto, schober
3. lovett polecieć
4. skala bólu,
5. określić samodzielność pacjenta i warunki socjalno-mieszkaniowe
Zakresy ruchomości
Staw biodrowy
Zgięcie-135/150
Wyprost-15/25
Odwiedzenie-30/40
Przywiedzenie-40/50
RotacjaZew-45/55
RotacjaWew-45/55
Staw kolanowy
Zgięcie-140/150
Wyprost-0/0
Staw skokowy dolny
Zgięcie-50/55
Wyprost-20/25
Odwrócenie-30/35
Nawrócenie-20/25
Staw ramienno-barkowy
WznosPrzodem-180/180
WznosBokiem-180/180
Zgięcie-90/90
Wyprost-60/65
Odwiedzenie-90/90
Przywiedzenie-0/0
ZgięcieHoryz-30/35
WyprostHoryz-130/140
RotacjaZew-90/90
RotacjaWew-80/90
Staw łokciowy
Zgięcie-150/160
Odwrócenie-90/90
Nawrócenie-90/90
Nadgarstek
Zgięcie-70/80
Wyprost-80/90
PrzywiedzenieŁ-40/50
OdwiedzenieP-20/25
W-0-Z
O-0-P
Test Bertranda-ze skłonu do przodu badany robi powolny wyprost. Uwaga: patrzeć na kręgosłup i symetrię obrysu PiLstr grzbietu.
Test Otto- pomiar ruchomości odcinka piersiowego kręgosłupa. Znajdujemy TH1 i w dół 30 cm do TH12 w pozycji stojącej. Następnie skłon tułowia w przód przy wyprostowanych stawach kolanowych. Jeżeli długość nie wzrośnie o 6-8cm , to świadczy o przykurczu mięśni przykręgosłupowych
Test Schobera – pomiar odc. lędźwiowego kręgosłupa. Odległość od wyrostka kolczystego L5 do 10cm powyżej w staniu i w skłonie do przodu. Różnica - 4,5cm.
Próba Romberga – przy uszkodzeniu móżdżku. Pacjent stoi ze stopami złączony, ręce wzdłuż tułowia. Test polega na zamknięciu oczu i pozostaniu w pozycji stojącej. Próba „+” jeśli pacjent musi się podeprzeć, aby nie upaść.
Próba Unterbergera – sprawność postawy i chodu pacjenta. Pacjent zamyka oczy, maszeruje w miejscu podnosząc wysoko kolana, ręce do przodu wysunięte. Test będzie „+” jeśli pacjent będzie się obracał wokół własnej osi (uszkodzenie błednika)
Zasady prowadzenia ćwiczeń według Frenkla:1. komendy powinny być podawane równym monotonnym głosem, a tempo ćwiczeń powinno być wyliczane2. każde ćwiczenie bądź seria ćwiczeń powinny być opanowane przez pacjenta w takim stopniu aby wykonywał je dokładnie i płynnie zanim przejdziemy do ćwiczenia bardziej złożonego, aby mocno angażować chorego3. nie stosuje się ćwiczeń wymagających dużej siły mięśniowej ponieważ nie sprzyja to złożoności ruchu4. ruchy w pełny zakresie są łatwiejsze od ruchów w małym zakresie, dlatego wykonujemy je wcześniej. Nie wolno wykonywać ruchów poza ?, ponieważ hipotonia mięśniowa i niestabilność więzadłowa czyni chorego podatnym na dyslokacje w stawach5. początkowo ruchy powinny być szybsze a później wolniejsze ponieważ te są trudniejsze i wymagają więcej uwagi.6. Pacjent powinien zaczynać ćwiczenia z otwartymi oczami a później starać się je wykonywać bez kontroli wzrokowej.7. Każdy pacjent powinien być ćwiczony indywidualnie i nie powinien być zostawiony bez opieki ponieważ może upaść i się zranić.8. przerwy między ćwiczeniami powinny być słowne i ćwiczenia powinny być wyrównane czasowo, początkowo rozkładane na tempa a potem płynne
kgrzywacz1991