Metoda indygokarminowa – barwnik indygokarminowy barwi martwe tkanki na niebiesko, natomiast nie barwi żywych tkanek np. u fasoli po dodaniu czerwieni indygo liczba żywych = 30-50%.
Metoda fuksynowa – motoda oznaczania żywotności nasion na podstawie barwienia martwych tkanek za pomocą 0,1-0,3% wodnego roztworu kwaśnej fuksyny np. u pszenicy po dodaniu fuksyny kwaśnej liczba żywych = 70%.
Metoda konduktometryczna – polega na mierzeniu elektroprzewodnictwa roztworu, w którym uprzednio moczyły się nasiona. Istnieje ujemna korelacja pomiędzy elektroprzewodnictwem roztworu, będącego miarą wycieku elektrolitów a żywotnością nasion. Duży wyciek świadczy o zwiększonej przepuszczalności membran na skutek ich uszkodzenia.
Nasiona przechodzą okres spoczynku. Przyczyna spoczynku głębokiego tkwi w budowie lub składzie chemicznym nasion. Przyczyną jest m.in. zawartość inhibitorów kiełkowania np. związków fenolowych.
Metody oznaczania żywotności:
-metody chemiczne-barwniki – nasiona żywe mają nieuszkodzone błony komórkowe. Błony zachowują selektywną przepuszczalność. Zarodki nasion żywych nie przepuszczają barwników (nie zabarwiają się) Martwe – destrukcja błon komórkowych np. dysocjacja białek, koagulacja białek, utlenianie lipidów wchodzących w skład błon; błony tracą selektywną przepuszczalność à barwnik bez przeszkód wnika do wnętrza komórek;
-metody konduktometryczne – stworzone przy ocenie mrozoodporności; zniszczone błony komórkowe; nowe – wyciek niższy; stare – wyciek wyższy à zwiększone elektroprzewodnictwo à utrata żywotności, destrukcja;
temp 50stC: nowe – lekki wzrost elektroprzewodnictwa; stare – dalsze podwyższanie elektroprzewodnictwa, kompletna destrukcja;
Łubin – trudno przepuszczalna łupina nasienna dla O2 i H2O; taka budowa może być przyczyną głębokiego spoczynku, gdyż utrudnione jest pobieranie wody i dostęp tlenu à zahamowanie oddychania zarodka. Stosuje się skaryfikację. Inny sposób przerywania głębokiego spoczynku – stratyfikacja – nasiona z roślin różowatych.
Allelopatia – jest typem konkurencji. Rośliny jednego gatunku wydzielają do środowiska związki chemiczne aktywne biologicznie o różnej budowie (alkaloidy) à działają bronią chemiczną. Roślina (biorca związków) jest eliminowana ze środowiska, żeby stworzyć warunki dla wzrostu rośliny (dawcy) allelozwiązków.
Oddziaływanie między różnymi gatunkami – koliny.
Allelopatia obejmuje zarówno działanie stymulujące, jak i hamujące wzrost danego gatunku.
wyciąg z pomidora – efekt stymulujący na gorczycę
pszenica – obojętny
wyka, rzodkiewka – wpływ inhibujący
Efekt inhibujący wykorzystywany w praktyce w celu zastosowania allelozwiązków działających jako naturalne herbicydy.
Allelozwiązki badane w słonecznikach à właściwości herbicydów.
resztki pożniwne zbóż – właś. herb.
rośliny kapustne – związki siarkowe
ogórek – ciepłolubny; brak kiełkowania w temp. 5stC;
ciepłolubne – ogórek, dyniowate, melon, papryka, fasola;
zimnolubne – rzodkiew, groch – wykiełkowały w lodówce – bardzo ograniczony wzrost siewek;
cllaudiiee