3.0 Milość i Honor - przygoda dla 4 poziomowców, szczególnych, nie oficjalna.pdf

(4135 KB) Pobierz

piotr cichy

mi³oœæ i honor

redakcja:

patrycja cicha

podkład graficzny:

piotr cieśliński

typografia i skład:

paweł kula

kierownik produkcji:

filip łajszczak

Spó³dzielczy Dom Wydawniczy

Stalowa Twierdza

skrytka pocztowa 154

05–092 £omianki

stalowa@d20. pl

www. d20. pl

Patronat internetowy:

Chcesz podyskutowaæ

o tym scenariuszu?

Zapraszamy na forum:

dnd.rpg.pl

Za cenne uwagi autor dziêkuje jury konkursu Quentin 2003.

łomianki a. d. mmiii

„d20 system” i logo „d20 system” s¹ znakami handlowymi nale¿¹cymi do Wizards of the

Coast. Ich u¿ycie zgodne jest z warunkami d20 Licence. Dungeons & Dragons i Wizards

of the Coast s¹ znakami handlowymi Wizards of the Coast i u¿yto ich za zezwoleniem.

Ca³y tekst niniejszej publikacji jest Otwart¹ Zawartoœci¹ Gry w rozumieniu Otwarta Licen-

cja na Gry Wersja 1.0a. Tekst Licencji znajduje siê na koñcu dokumentu.

Do gry niezbêdny jest Podrêcznik Gracza Dungeons & Dragons 3ed, Podrêcz-

nik Mistrza Podziemi Dungeons & Dragons 3ed i Ksiêga Potworów Dungeons

& Dragons 3ed wydane przez Wizards of the Coast [www. wizards. com]. Pol-

skim wydawc¹ podrêczników jest ISA [www. isa. pl].

wstêp

Wstêp

hoć istnieją systemy rpg

w całości poświę-

cone rozgrywaniu przygód w konwencji

„płaszcza i szpady”, to jednak albo nie są one

dostępne w języku polskim albo są dostępne jedynie

wąskim grupkom entuzjastów. To sprawiło, że ten

scenariusz zdecydowałem się rozpisać w oparciu

o najpopularniejszy obecnie system d20, przy okazji

pokazując, że nadaje się on świetnie nie tylko do stan-

dardowych scenariuszy typu „podziemia i smoki”.

Oczywiście można też wpleść tę przygodę w typową

kampanię fantasy, ale wówczas potrzebne będą pewne

modyfikacje. Poniższy scenariusz został napisany do

wykorzystania jako „jednostrzałówka” ze specjalnie

stworzonymi postaciami (najlepiej 4. poziomowi Wo-

jownicy/Łotrzykowie). Na końcu zamieściłem przy-

kładową drużynę, której można użyć za wzór lub

wręcz wziąć za własną.

Przygoda jest pomyślana dla drużyny złożonej ze

szlachciców i obraca się wokół spraw ważnych dla ta-

kich postaci (o czym mówi sam jej

tytuł, który warto graczom podać,

Legenda:

żeby wiedzieli czego się spodziewać).

bohater

Proszę jednak zauważyć, że propo-

niezale¿ny

nowane przeze mnie zakończenie

osiedle

odbiega od klasycznego radosnego

awanturnictwa i ma nastrój dosyć po-

obiekt

sępny. Ale nawet u Dumasa nie za-

pu³apka

wsze się wszystko muszkieterom

stwór

udaje — w końcu niewinna Konstan-

cja zostaje zamordowana przez zło-

wrogą Milady. Najważniejsze są wielkie namiętności,

a one przecież często mogą prowadzić do tragedii.

Świat, w którym rozgrywa się akcja niniejszego

scenariusza, odpowiada naszej XVII wiecznej Francji,

co oznacza brak magii lub jej śladowe ilości (w przy-

godzie w ogóle ona nie występuje). Geopolityka nie

ma tutaj większego znaczenia, gdyż wydarzenia roz-

grywają się na głębokiej prowincji, z dala od miast

i wielkiego świata. Dalszy tekst jest przeznaczony

wyłącznie dla oczu MG.

dzenia posiadłości de Brogel. Tam będą mogli spędzić

przyjemny wieczór w towarzystwie ojca Marii Franci-

se, barona Roberta Antoine de Brogel. Niestety w no-

cy panna znika, a wzburzony ojciec rozpoczyna po-

szukiwania. Głównym podejrzanym jest starający się

o rękę panny młody Marek de Vallet, który również

zniknął. Poszukiwania doprowadzą w końcu do kon-

frontacji z bandą grasantów dowodzoną przez Jeana

Baptiste Perre’a, lecz baronówny nie uda się odnaleźć.

W tym momencie rozpoczyna się część scenariu-

sza, w której jest nieco mniej brawurowych akcji, ale

rozwój wydarzeń może przebiegać dramatycznie.

Dalsze wypadki zależeć będą od poczynań graczy,

przy czym najbardziej prawdopodobne są dwie moż-

liwości. Pierwszą z nich jest to, że graczom uda się

przeniknąć intrygę siostry barona, udowodnić jej wi-

nę i oczyścić się z wysuwanych wobec nich samych

oskarżeń. W przeciwnym wypadku opowieść zakoń-

czy śmiertelny pojedynek z baronem, który krwią bę-

dzie chciał zmazać hańbę, jaka spadła na jego rodzinę.

Tło przygody

Z szóstki dzieci dawnego barona de Brogel przeżyli

do dzisiaj jedynie Robert Antoine i jego siostra

Charlotte Rosalie. Są oni ostatnimi potomkami po-

tężnej niegdyś rodziny, która jednak w różnych woj-

nach, zarazach i innych zawirowaniach historii utra-

ciła dawną świetność i prawie wszystkich swoich

członków. Charlotte, jako najmłodsza, nie wyszła

nigdy za mąż i swoje życie spędziła opiekując się sta-

rymi rodzicami. Widziała, jak po kolei umierają jej

starsi bracia i siostry, a z braku innych bliskich krew-

nych z czasem zaczęła się spodziewać, że rozległy

majątek de Brogel w końcu jej przypadnie w udzia-

le. Gdy zmarli jej rodzice, przez pewien czas rządzi-

ła samodzielnie i spodobała się jej władza i zaszczy-

ty, jakie z nią się wiązały.

Wtedy nagle pojawił się Robert Antoine, jej star-

szy brat, który wiele lat temu wyruszył szukać

szczęścia w odległych krainach (zamorskich kolo-

niach?). Powrócił stamtąd bez grosza przy duszy, za

to z dziewięcioletnią córeczką, której matkę wciąż

opłakiwał. Zmarła ona wydając na świat Marię Fran-

cise. Poza tą jedną słabością okazał się on twardym,

zamkniętym w sobie człowiekiem, którego zaharto-

wały ciężkie doświadczenia w dalekich krajach,

w wyczerpującym klimacie wśród wrogich dziku-

sów. Bezwzględnie domagał się sprawiedliwości

i wkrótce z rąk króla otrzymał prawa do majątku

i tytułu. Wspaniałomyślnie pozwolił siostrze pozo-

stać we dworze, a nawet powierzył jej wychowanie

Streszczenie przygody

Gracze postanawiają odpocząć w posiadłości swojego

przyjaciela, kawalera Jeana Michaela de Cremer. Po

drodze spotykają piękną pannę Marię Francise de Bro-

gel wraz z jej ciotką, panną Charlotte Rosalie de Bro-

gel. Mają okazję pomóc pannom przy uszkodzonej ka-

recie, w podzięce za co zostaną zaproszeni do odwie-

akt pierwszy

ukochanej córki, będąc przekonanym, że tym wyra-

zem zaufania udobrucha ją i łatwiej przyjdzie jej za-

pomnieć o krótkim epizodzie władania majątkiem.

Charlotte nie pokazała po sobie, jak głęboko od-

czuła tę nagłą zmianę swej sytuacji i chowając w sercu

urazę, grała wyznaczoną jej rolę. Robiła to tak dobrze,

że jej brat z czasem zupełnie pozbył się wszelkich po-

dejrzeń, traktuje ją jak członka rodziny i darzy całko-

witym zaufaniem. Także młoda Maria Francise odno-

si się do niej z pełnią szacunku i miłością, na jakie jej

zdaniem zasługuje jej przybrana matka.

Teraz, po siedmiu latach, nadszedł wreszcie czas,

by upomnieć się o swoje prawa. Charlotte Rosalie do-

brze poznała swego brata i wie, gdzie uderzyć, by go

zniszczyć. Największą słabością Roberta Antoine jest

jego jedyna córka, oczko w głowie, śliczniutka Maria

Francise. Gdy baron ją utraci — przewiduje jego sio-

stra — będzie to cios, z którego się już nie podniesie.

W tym planie ma jej pomóc poznany przypadkowo

rozbójnik, Jean Baptiste Perre, szlachcic, który zszedł

na złą drogę i wraz ze swoją bandą kryje się w pobli-

skich lasach. Charlotte Rosalie, mimo swoich trzydzie-

stu kilku lat, udało się go oczarować i gdy zostali ko-

chankami, namówiła go do porwania baronówny. Po-

zostało jeszcze zmylenie tropu. Pierwotnie podejrze-

nie miało paść na goszczącego od kilku miesięcy we

dworze młodziutkiego Marka de Vallet, który najwy-

raźniej chciałby się ubiegać o rękę Marii Francise.

Zresztą jest on typem romantycznego głupca, którego

można by winić za uprowadzenie ukochanej z domu

strzegącego jej ojca. Nieoczekiwaną okazją, by jeszcze

bardziej zagmatwać całą sprawę, jest pojawienie się

w okolicy nikomu nieznanych przybyszów — postaci

graczy. Jeśli nie uda się zwalić winy na kawalera de Val-

let, to zawsze będzie można oskarżyć właśnie ich.

i jego wyśmienite poczucie humoru, które umilą im te

wakacje. Będą pili najlepsze wina z jego piwnic, obja-

dali się najtłustszymi cielakami, popołudniami bawili

się na polowaniach, a w nocy toczyli uczone dysputy

o sens wszechświata i ideał kobiety.

To już niedługo, a tymczasem zza zakrętu docho-

dzą jakieś pokrzykiwania ludzi i rżenie koni. Co tam

się dzieje?!

Dama w potrzebie

Gdy bohaterowie podjadą bliżej, ich oczom ukaże się

przechylona kareta i gmatwanina ludzi i zwierząt, któ-

rzy miotają się wokół niej w widocznym zamieszaniu.

Mężczyźni wyglądają na parobków i stangretów, któ-

rzy próbują opanować spienione konie, a jednocześnie

nałożyć zerwane koło. Z okna karety wygląda ciekawie

piękna kobieca główka, która, gdy tylko dojrzy zbliża-

jących się szlachciców schowa się płochliwie do środ-

ka. Jej miejsce zajmie inna kobieta, nieco starsza, ale

również cechująca się urodą i wyraźną szlachetnością.

Pozdrowi bohaterów i spyta ich, czy nie mogliby po-

móc dwóm niewiastom w potrzebie. Właśnie wracały

z kościoła w pobliskim miasteczku i nieszczęśliwym

trafem zerwało się koło od ich karety.

Tutaj pojawia się okazja, aby gracze wykazali się

dobrymi manierami oraz wyczuciem sytuacji i pomo-

gli napotkanym damom. Rzut oka na herb na karecie

— dwie wieże na zielonym tle — i odrobina wytęże-

nia pamięci (Wiedza (heraldyka) ST 15) pozwala roz-

poznać ród de Brogel, raczej mało znany w stolicy, ale

o starożytnych korzeniach, posiadający spory majątek

w tej części kraju. Nawet jeśli gracze nie zainteresują

się herbem z karety, to wkrótce kobieta, z którą wcze-

śniej rozmawiali, przedstawi się jako Charlotte Rosa-

lie de Brogel, siostra barona de Brogel, a swoją młodą

towarzyszkę jako jego córkę Marię Francise de Brogel.

akt pierwszy

Bohaterowie na zawołanie

Naprawienie karety nie powinno stanowić większego

kłopotu. Jeśli któryś z bohaterów może się pochwalić

potężną krzepą, to podniesienie karety (z pannami

w środku!) z pewnością wywrze na nich odpowiednie

wrażenie. Jeśli w drużynie brakuje osiłków lub też nie

kwapią się oni z pomocą, to zawsze można się wyka-

zać zdolnościami organizacyjnymi i wydać określone

rozporządzenia służbie. Potrzebuje ona rozkazów

szlachcica, gdyż sama z siebie najwyraźniej nie potra-

fi uporać się z naprawą („Ej, was czterech niech dźwi-

gnie karetę, a wy dwaj nałóżcie koło” — takie polece-

nie wystarczy, aby z ust Marii Francise wyrwał się

okrzyk podziwu). Jeśli czujesz taką potrzebę, możesz

rzygoda rozpoczyna się

pewnego niedzielne-

go poranka, gdy słońce wychyla się zza drzew

i pobłyskuje w błotnistych kałużach pozosta-

łych po ostatnich deszczach. Bohaterowie jadą odlud-

nym leśnym traktem i rozkoszują się spokojem pro-

wincji, przez którą podróżują. Do majątku ich dobre-

go przyjaciela Jeana Michaela de Cremer zostało im

niecałe pół dnia drogi i wreszcie będą mogli odpocząć

po dwóch tygodniach podróży, noclegach w karcz-

mach lub pod gołym niebem, przeprawiania się przez

wezbrane rzeki i dzikie puszcze. Majątek de Cremer

nie jest wprawdzie, z tego co wiedzą, duży, ale mieli

już okazję poznać szczodrobliwość swego przyjaciela

akt pierwszy

wykonać parę rzutów kością, ale zasadniczo chodzi

o to, by graczom udało się zaimponować damom, co

mogłoby stanowić podstawę dalszej znajomości,

a może nawet czegoś więcej...

Najważniejszym twoim zadaniem, Mistrzu Gry,

podczas tego epizodu powinno być opisanie pięknych

panien tak, aby wzbudzić zainteresowanie graczy i za-

chęcić ich do kontynuowania tej znajomości. Może na

przykład, po naprawieniu karety, jedna z panien wysu-

nie zgrabną stópkę na stopień powozu, aby móc po-

dziękować bohaterom i przypadkiem odsłoni kawałe-

czek łydki... Albo jeśli takie subtelności umykają uwa-

dze twoich graczy, to wskaż im śnieżnobiały dekolt

panny Charlotte, gdy wysuwa się z okna karety przy-

glądając się pracom przy kole. Chodzi tu o to, by były

to gesty przypadkowe, pobudzające wyobraźnię gra-

czy, a nie nachalne sugerowanie im, jakimi niezłymi

babkami są napotkane podróżne. Pamiętaj, że obie pan-

ny to prawdziwe damy i nie będą się obnosić ze swoimi

wdziękami wobec przygodnie poznanych mężczyzn.

Opisz graczom ich suknie — z błękitnego jedwa-

biu Marii Francise i ciemnozielonego atłasu Charlotte

Rosalie i bogatą biżuterię, zwłaszcza szafirowy na-

szyjnik córki barona. Odegrają one później ważną ro-

lę, a przy okazji wskazują na niezwykłą zamożność

właścicielek. (Co może być kolejną zachętą do odwie-

dzenia majątku de Brogel.)

ści stara znachorka Kunegunda, którą niezwłocznie

poślą, aby zajęła się poszkodowanym. (Właściwie nie

jest to aż taki traf, gdyż kobieta prawie codziennie

przychodzi tu się napić, zwykle na kredyt. Nic więc

dziwnego, że gospodarz prędko zagania ją do pracy.)

Charlotte Rosalie jeszcze raz podziękuje bohaterom

za pomoc, zapyta się, dokąd zdążają i zaproponuje

odwiedzenie dworu de Brogel. Jeśli odpowiedzą jej, że

udają się w gości do swego przyjaciela de Cremer,

ucieszy się, gdyż to niedaleko i ponowi zaproszenie

pozostawiając graczom dowolność terminu. O samym

de Cremer ma dobrą opinię, choć nie zna go bliżej.

Odkąd jej brat Robert Antoine dzierży tytuł barona,

rzadko jeżdżą w gości i równie rzadko ich przyjmują.

To przypadkowe spotkanie na drodze stanowi dla pa-

nien wyjątkową okazję poznać nowych ludzi i usły-

szeć wieści ze świata. Nie zostaną jednak w gospo-

dzie, gdyż i tak są już dużo spóźnione i jeśli wkrótce

nie wrócą, baron zacznie się niepokoić i wyruszy ich

szukać. W trakcie całej tej rozmowy Maria Francise

stoi cicho z boku, z oczami grzecznie spuszczonymi,

ale gdy tylko ciotka tego nie widzi, rzuca wesołe spoj-

rzenia na kawalerów. Z pewnością są to jedni z naj-

przystojniejszych młodych mężczyzn, jakich w życiu

widziała (nie widziała ich wprawdzie wielu — ojciec

uważnie jej strzegł, a nawet można powiedzieć, cho-

wał całe życie pod kloszem).

Wypadek

W trakcie zamieszania dojdzie niestety do przykrego

wypadku. Jeden ze służących poślizgnie się w błocie

i zostanie ranny — kareta zmiażdży mu stopę albo

kopnie go spłoszony koń — dopasuj do sytuacji. Jeśli

rzucasz kośćmi, zaaranżuj to tak, żeby wyglądało to na

zwykły przypadek — jeśli będziesz rzucał dla wszyst-

kich służących, to przecież któremuś w końcu nie uda

się test i oto mamy nieszczęśnika. Tak czy owak, Char-

lotte Rosalie postanowi, że rannego odwiozą do pobli-

skiej karczmy, gdzie ktoś się nim zaopiekuje, a bohate-

rowie będą mogli jeszcze przez chwilę nacieszyć się to-

warzystwem nadobnych panien.

Czas na decyzje

Co postanowią bohaterowie, to już zależy od nich.

Dwór de Brogel jest oddalony od zajazdu jakieś dwie

godziny drogi, a do majątku de Cremer zostało im

jeszcze dwa razy tyle i to w przeciwną stronę. Poza

tym mogą, skoro już są w gospodzie, zostać tu na

obiad, a jak im się spodoba, to właściwie do wieczora

i na noc. Przecież nigdzie się nie spieszą. Tak czy

owak, kareta de Brogel po jakimś czasie odjeżdża

sprzed karczmy, bez względu na to, czy bohaterowie

będą jej towarzyszyć, czy nie. Konie nakarmiono, na-

reperowane koło sprawdzono i panie wracają do do-

mu. Jeśli bohaterowie wyruszą teraz do Cremer, to

powinni zdążyć dojechać tam przed zmrokiem.

Jeśli zatrzymają się w zajeździe, to mogą się posilić

smacznym, choć prostym posiłkiem, ale za to okra-

szonym wybornym winem. Także dziewki służebne

chętnie umilą kawalerom pobyt w gospodzie i pomo-

gą im odżałować, że nie pojechali z damami do Bro-

gel. Jak dalece rozwinie się zabawa, zależy wyłącznie

od bohaterów, gdyż wszyscy starają im się dogodzić,

a w gospodzie nie ma zbyt wielu innych gości. Jest kil-

ku kupców zdążających do niedalekiego miasteczka

(pewnie tego, gdzie znajduje się kościółek, z którego

Pod Czarnym Kotem

Gdy tylko kareta zajeżdża przed gospodę, wysypuje

się z niej gromada służących dowodzonych przez ni-

skiego łysiejącego mężczyznę w fartuchu, który gnie

się w pokłonach i pyta czym może służyć. (Jest to wła-

ściciel zajazdu, Barnaba). Zapewne wkrótce ranny

stangret de Brogelów zostanie przeniesiony do osob-

nej izby, gdzie obmyją mu ranę i przygotują świeże

bandaże. Akurat szczęśliwym trafem w karczmie go-

akt pierwszy

wracały panny de Brogel), coraz bardziej pijana zielar-

ka Kunegunda, która już wydała pieniądze otrzymane

od Charlotte Rosalie za pomoc przy rannym stangre-

cie, a także dwóch miejscowych parobków, wygląda-

jących na drwali. Jeden z nich jest człowiekiem pana

Perre, miejscowego rozbójnika, ale w tej chwili siedzi

cicho i nie ma możliwości się dowiedzieć o jego po-

dwójnej tożsamości. Obserwuje on ruch na trakcie,

słucha plotek i wyczekuje na jakąś większą okazję lub

wręcz przeciwnie, na akcję zbrojną przeciw grasan-

tom, a gdy tylko o czymś takim się dowie, czym prę-

dzej uda się do zwierzchnika klucząc przez las, żeby

zgubić ewentualny pościg.

Rozpytując w karczmie o barona de Brogel, gracze

mogą się dowiedzieć, że jest dobrym panem, sprawie-

dliwym i nadmiernie nie uciskającym poddanych.

Właściwie to w ogóle rzadko on opuszcza swój dwór

od czasu, gdy siedem lat temu powrócił doń z jakichś

zamorskich podróży. Obsesyjnie strzeże swej jedy-

naczki i cotygodniowy wyjazd do kościoła jest jedyną

okazją, aby poddani mogli zobaczyć córkę barona.

Z drugiej jednak strony, jeśli już ktoś zajedzie, by go

odwiedzić, to przyjmowany jest po królewsku i z tego,

co tu słyszano, żaden z gości nie żałował tej wizyty,

zwłaszcza że gospodarz wspaniale opowiada o swoich

przygodach w dalekich krajach, a we dworze można

też obejrzeć wiele pamiątek, które stamtąd przywiózł.

Majątek de Brogel jest podobno ogromny, a baron nie

wydając pieniędzy na ekstrawagancje z pewnością jesz-

cze go pomnaża. Ten, kto poślubi jedyną córkę baro-

na, może się nie martwić o swoją przyszłość, a także

przyszłość swoich dzieci, wnuków i prawnuków.

Dziwne, że tłumy admiratorów nie szturmują dworu,

ale być może wynika to z tego, że leży on na uboczu,

a jego mieszkańcy nie udzielają się towarzysko.

mieszkańców karczmy może zakończyć się ośmiesze-

niem, gdy ktoś znajdzie ją na środku podłogi?

Zaginięcie chustki powinno mieć miejsce nawet

wtedy, gdy bohaterowie wyjechali spod Czarnego

Kota, jeszcze z karetą

de Brogel — w trak-

Pod Czarnym Kotem

cie przenoszenia ran-

Jest to zajazd znajduj¹cy siê przy

nego i całego zamie-

skrzy¿owaniu najwiêkszych oko-

szania nie było trud-

licznych szlaków handlowych.

Sk³ada siê nañ grupa zabudowañ

no wysunąć skrawek

otaczaj¹cych centralny, ca³kiem

materiału zza paska

spory piêtrowy budynek. Ca³oœæ

i schować go za pa-

otacza ponad dwumetrowy otyn-

zuchą, zanim właści-

kowany ceglany mur, choæ g³ówna

ciel się zorientował.

brama w ci¹gu dnia pozostaje sze-

Ten wypadek ma

roko otwarta zapraszaj¹c podró¿-

znaczenie dla dal-

nych do przerwy w podró¿y. Na

szego rozwoju wy-

drewnianej desce wisz¹cej nad

darzeń, więc nie po-

wejœciem wymalowano zwiniêtego

w k³êbek czarnego kocura z d³ugi-

winno się pozwolić

mi w¹sami i zagadkowym uœmie-

rzutom kością go

chem na pysku.

uniemożliwić. Jeśli

gracze są bardzo

Zajazd „Pod Czarnym Ko-

drażliwi, to powinie-

tem”(sio³o): Zwyczajne; Char CD; li-

mit 150 sz; Zasoby 300 sz; Popula-

neś, Mistrzu Gry,

cja 38; Odosobniona (100% ludzie).

wykonać sekretny

Przedstawiciele w³adzy:

W³aœci-

rzut i zastosować

ciel zajazdu Barnaba, ND mê¿czy-

„dodatkowe” (czytaj:

zna cz³owiek Eksp6.

wystarczające) mo-

Wa¿ne postacie:

¯ona gospoda-

dyfikatory ST testu

rza Anna, N kobieta cz³owiek Plb6;

wynikające z ogól-

Zielarka Kunegunda, CN kobieta

nego zamieszania.

cz³owiek Eksp4; Miejscowa œlicz-

Chustkę tak napraw-

notka Margarite, CD kobieta cz³o-

wiek Eksp3.

dę skradła stara Ku-

Inni:

Trp2 (2), £tr2, Eksp2 (6),

negunda, która ma

Plb2 (8), Eksp1 (7), Plb1 (10).

poziom Kradzieży

kieszonkowej na +7.

Kradzież

W trakcie pobytu Pod Czarnym Kotem nastąpi pew-

ne niemiłe zdarzenie. Gdy bohaterowie będą odjeż-

dżać, a może nawet długo później, jeden z nich (pew-

nie ten najbardziej roztargniony, tzn. z najmniejszą

Roztropnością lub Zauważaniem) spostrzeże się, że

stracił sakiewkę z drobnymi albo jedwabną, haftowa-

ną chustkę do nosa z pamiątkowym inicjałem. Strata

właściwie mała, ale dotkliwa ze względów osobistych

— może otrzymał ją od ukochanej albo była to jesz-

cze pamiątka z domu rodziców. Ktoś, pewnie któraś

z dziewek, połasił się na kawałek ładnej szmatki i tyle.

Nie ma nawet szans, by dowiedzieć się, kto to uczynił

— przecież tak małą rzecz z łatwością można ukryć.

A może chustka (sakiewka) najzwyczajniej w świecie

wysunęła się zza paska i poważne przesłuchiwanie

Mój przyjaciel Jean Michael

Zapewne wcześniej czy później gracze udadzą się do

swego przyjaciela Jeana Michaela de Cremer, który to-

warzyszył im niegdyś w przygodach, ale jakiś czas te-

mu otrzymał wiadomość o śmierci rodziców i wrócił

na swoje dziedzictwo. Jest właścicielem kilku wiosek,

sporych połaci lasu i starego, jeszcze średniowieczne-

go zameczku. Wygód nie ma tam zbyt wiele i całe do-

mostwo ma swoistą „rustykalną” atmosferę: kury plą-

tające się pod nogami, kozy obskubujące lejce przy

powozie i gołębie gnieżdżące się pod sufitem co wyż-

szych komnat. Jednak młody dziedzic niczym się nie

przejmuje i swoim żywiołowym optymizmem jest

w stanie zarazić wszystkich. Jeana Michaela nie da się

Plik z chomika:

dendetest

Inne pliki z tego folderu:

3.0 Bezsłoneczna Cytadela - przygoda dla 1 poziomowców.pdf (16778 KB)
3.0 Głos w Snach - przygoda dla 5 poziomowców.pdf (17183 KB)
3.0 Kuźnia Gniewu - przygoda dla 3 poziomowcow.pdf (18086 KB)
3.0 Milość i Honor - przygoda dla 4 poziomowców, szczególnych, nie oficjalna.pdf (4135 KB)
3.0 Stojący Kamień - przygoda dla 7 poziomowców.pdf (16493 KB)

3.0 Milość i Honor - przygoda dla 4 poziomowców, szczególnych, nie oficjalna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: