23_scenariusz_podstawowa.pdf

(414 KB) Pobierz
SCENARIUSZ ZAJĘĆ LEKCYJNYCH DLA UCZNIÓW
SZKÓŁ PODSTAWOWYCH
KLAS IV – VI
Treści programowe:
wprowadzenie uczniów do tematyki konsumenckiej, zakupy, reklama, bezpieczeństwo produktu,
zrównoważona konsumpcja, żywienie, podsumowanie
Metody dydaktyczne:
wykład interaktywny, ćwiczenia praktyczne, aranżowane scenki z udziałem uczniów
Pomoce dydaktyczne:
wykaz instytucji zajmujących się ochroną praw konsumentów w Polsce, scenariusze scenek,
niektóre znaki i symbole związane z bezpieczeństwem produktu, definicje pojęć, piramida żywieniowa, zasady racjo-
nalnego żywienia, krzyżówka sprawdzająca wiedzę
Środki dydaktyczne:
broszura edukacyjna, film, komputer, rzutnik multimedialny, tablica, paragon, różne opakowania
(np.: torebka papierowa, plastikowa „reklamówka”, torba płócienna, butelka szklana, butelka PET) lub/i produkty w opa-
kowaniach (np. owoce w plastikowym opakowaniu i owoce luzem), kilka różnych etykiet produktów żywnościowych,
arkusze A4 z ankietą oceniająco-doskonalącą
Czas:
szkolenie: 3 x 45 minut; przerwy: 2 x 10 – 15 minut
PROJEKT
„CO MŁODY KONSUMENT WIEDZIEĆ POWINIEN?
– OGÓLNOPOLSKA KAMPANIA EDUKACYJNA W SZKOŁACH”
finansowany jest ze środków Unii Europejskiej oraz Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Projekt „Co młody konsument wiedzieć powinien?” jest ogólnopolską konsumencką kampanią edukacyjną dla dzieci i mło-
dzieży szkolnej. Celem kampanii jest rozbudzenie świadomości konsumenckiej wśród dzieci i młodzieży oraz dostarczenie
młodym konsumentom informacji o ich najważniejszych prawach i obowiązkach.
W ramach projektu od września 2006 r. do czerwca 2007 r. przeprowadzonych zostanie 480 szkoleń w 160 szkołach we
wszystkich województwach w Polsce dla uczniów szkół podstawowych, gimnazjalnych oraz ponadgimnazjalnych w wieku
od 10 do 19 lat.
Zorganizowany zostanie również ogólnopolski konkurs plastyczny „Co młody konsument wiedzieć powinien?”, a także
powstanie internetowy serwis edukacyjny www.mlodykonsument.pl.
Związek Stowarzyszeń Polska Zielona Sieć
ul. Sławkowska 26 A
31-014 Kraków
tel./fax: (012) 431 28 08
e-mail: info@zielonasiec.pl
www.zielonasiec.pl
Opracowanie:
Maria Huma
Konsultacja pedagogiczna:
Wanda Silezin
Konsultacja prawna:
Marcin Stoczkiewicz
Korekta:
Andrzej Żwawa
Skład i druk:
Drukarnia „Goldruk”
Chcesz przeprowadzić szkolenie dla uczniów także w Twojej szkole? Wszystkie niezbędne materiały edukacyjne i dydak-
tyczne znajdziesz na stronie
www.mlodykonsument.pl
2
WPROWADZENIE
Treści programowe:
wprowadzenie uczniów do tematyki konsumenckiej, wyjaśnienie pojęcia „konsument”, przedsta-
wienie głównych instytucji zajmujących się ochroną praw konsumentów w Polsce
Metody dydaktyczne:
wykład interaktywny
Pomoce dydaktyczne:
wykaz instytucji zajmujących się ochroną praw konsumentów w Polsce
Środki dydaktyczne:
tablica, film, komputer, rzutnik multimedialny
Czas:
45 minut („Wprowadzenie”: 10 minut, film: 35 minut)
Rozpocznij
lekcję od rozdania uczniom broszur edukacyjnych.
Następnie zrób wprowadzenie do tematu, którego propozycję znajdziesz poniżej.
Zapytaj
uczniów:
Czy wiedzą co oznacza słowo „konsument” i kogo nazywamy konsumentami?
Poproś, aby wymienili wszystkie skojarzenia dotyczące pojęcia konsument.
Następnie
napisz
na tablicy:
• wycieczka do kina
• kupowanie chleba
• rozmowa przez telefon
• kupowanie nowych spodni
• wizyta u fryzjera
Zapytaj,
w których z powyższych sytuacji jesteśmy konsumentami?
Jeśli uczniowie nie odpowiedzą, że
we wszystkich
wyjaśnij,
że konsumentami jesteśmy nie tylko w momencie dokony-
wania zakupów w sklepie, lecz także korzystając z różnych usług, np. z telewizji, kina, Internetu.
Zadaj kilka pytań
sprawdzających, czy uczniowie dobrze zrozumieli pojecie „konsument”, np.:
Czy konsumentem jest Pan, który tankuje benzynę do swojego samochodu?
Czy konsumentem jest Pani, która właśnie leci samolotem?
Czy konsumentem jest rodzina, która kupuje bilety na przedstawienie teatralne?
Następnie
wytłumacz
uczniom, że wszystkim konsumentom przysługuje wiele różnych praw, które poznają w trakcie tych
zajęć. Niestety zdarza się czasami, że niektórzy przedsiębiorcy – sprzedawcy czy usługodawcy – nie przestrzegają tych
praw i dlatego tak ważne jest, abyśmy my, konsumenci znali swoje prawa i umieli ich bronić. Zawsze możemy jednak liczyć
na kilka instytucji, które
pomogą nam w przypadku, gdy przedsiębiorca złamie nasze prawa.
Instytucje ochrony konsumentów, czyli kto pomaga konsumentom?
W SPRAWACH INDYWIDUALNYCH:
Miejski/Powiatowy Rzecznik Konsumentów
– do jego zadań należy zapewnienie bezpłatnego poradnictwa konsumenckiego i in-
formacji prawnej w zakresie ochrony interesów konsumentów. Jest w każdym mieście lub powiecie. Jest on naszym reprezentantem,
który broni naszych interesów. Może więc skontaktować się z nieuczciwą firmą i spróbować wpłynąć na załatwienie sprawy. Jeżeli to
nie poskutkuje, może pozwać przedsiębiorcę do sądu i wziąć udział w postępowaniu.
Organizacje konsumenckie
– w indywidualnej sprawie konsument może się zwrócić także do organizacji konsumenckich, np.
Federacji Konsumentów bądź Stowarzyszenia Konsumentów Polskich. Reprezentują one interesy konsumentów oraz udzielają nie-
odpłatnej pomocy konsumentom w dochodzeniu ich roszczeń.
JEŚLI PROBLEM DOTYCZY ZBIOROWYCH INTERESÓW KONSUMENTÓW – np. nieprawdziwa informacja na opakowaniu pro-
duktu, ukryte wady przedmiotu – skargę (w postaci pisemnej, faksem, telefonicznie, e-mailem lub podczas rozmowy z urzędnikiem)
można wnieść do
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
w skrócie UOKiK. Jest to centralny urząd w sprawach ochrony
konsumentów i ochrony konkurencji.
Po wprowadzeniu uczniów do tematyki konsumenckiej, zapoznaj ich z bohaterami filmu i broszury edukacyjnej – Natalią,
Kubą i Julią.
Następnie
odtwórz film.
Po odtworzeniu filmu:
Zrób 10 – 15 minutową przerwę
1
TEMAT: ZAKUPY
Treści programowe:
omówienie czynności, jakie powinno się wykonać przed zakupem towaru lub usługi, omówienie
praw konsumenta i obowiązków sprzedawcy w miejscu sprzedaży, omówienie praw konsumenta do reklamacji towaru
Metody dydaktyczne:
wykład interaktywny, aranżowana scenka z udziałem uczniów ilustrująca dokonywanie zaku-
pów w sklepie
Pomoce dydaktyczne:
scenariusz scenki
Środki dydaktyczne:
paragon
Czas:
25 minut
Po przerwie,
odnosząc
się do zachowania bohaterów filmu, zwłaszcza Natalki,
zapytaj
uczniów:
Co najbardziej lubią kupować?
Jakie przedmioty kupują sami, a jakie kupują dla nich rodzice, krewni itd.?
Jak często robią samodzielnie zakupy?
Jakie towary wtedy kupują i do jakich chodzą sklepów?
Następnie
wyjaśnij
uczniom, że dzieci i młodzież poniżej 13 roku życia samodzielnie może robić jedynie drobne zakupy
(jedzenie, lody, długopisy, zeszyty, książki). Droższe przedmioty (ubrania, sprzęt, meble, etc.) muszą kupować im dorośli.
Zgodnie z
Ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93)
dzieci
poniżej 13 roku
życia nie mają
zdolności do czynności prawnych czyli w ogóle nie powinny zawierać umów konsumenckich. Jeżeli jednak dziecko zawarło umowę
należącą do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego, to umowa taka jest ważna, o ile
dziecko nie zostało pokrzywdzone (np. poprzez żądanie rażąco wygórowanej ceny za towar, niewydanie reszty lub sprzedanie to-
waru złej jakości). W sytuacji więc, gdyby dziecko zostało oszukane przez sprzedawcę, to taki zakup byłby nieważny i sprzedawca
musiałby zwrócić pieniądze.
Następnie
zapytaj
uczniów, jakie czynności powinno się wykonać przed zakupem danej rzeczy?
W razie potrzeby
uzupełnij
odpowiedzi uczniów, iż powinniśmy przede wszystkim:
przemyśleć dokładnie czego potrzebujemy i co chcemy kupić
porównać różne produkty spełniające nasze wymagania
obejrzeć dokładnie każdą rzecz przed kupnem, przymierzyć, sprawdzić czy działa
przeczytać wszelkie dostępne informacje na temat interesującego nas produktu – zwłaszcza te na etykiecie
nazwę producenta lub importera i adres
z jakich materiałów są wykonane oraz jak je prać lub czyścić
Wyjaśnij,
że prawidłowo skonstruowana e t y k i e t a musi zawierać:
na ubraniach dodatkowo:
żywność: szczególne regulacje (patrz temat: Żywienie)
Dodaj,
że idąc do sklepu warto mieć ze sobą l i s t ę z a k u p ó w, na wypadek jakbyśmy zapomnieli co chcemy kupić,
lub gdyby sprzedawca chciał nam koniecznie sprzedać coś, czego nie potrzebujemy.
Pokaż
uczniom p a r a g o n. Zapytaj do czego on służy i jakie znajdują się na nim informacje. Wytłumacz, że paragon
jest naszym dowodem zakupu – czyli informacją – co, kiedy, od kogo i za ile kupiliśmy.
Zawsze po zakupie pamiętajmy, żeby zabrać go ze sobą. Powinniśmy przechowywać go przez 2 lata!
Następnie
zaaranżuj scenkę,
z udziałem ucznia (zapytaj się, kto ma ochotę wziąć w niej udział), w trakcie której wcielisz
się w rolę sprzedawcy,
a
uczeń w rolę konsumenta dokonującego zakupu w osiedlowym sklepie spożywczym.
Scenariusz scenki:
Konsument:
Dzień dobry, chciałbym/chciałabym kupić bochenek chleba razowego, jogurt truskawkowy, 4 ogórki i ser żółty…
Sprzedawca:
Ile tego sera?
K:
Hmmm…
S:
To przyjdź jak będziesz wiedział/a.
K:
Nie muszę, mam listę zakupów.
S:
No dobrze, popatrzmy co tutaj mamy: chleb, ogórki, jogurt i ser żółty – 20 deko.
K:
A ile to będzie kosztowało, bo mam tylko 15 złoty?
S:
Nie wiem, okaże się jak policzę!
K:
A czy ten chleb jest świeży, bo wygląda na lekko czerstwy?
2
S:
Dziecko drogie, a gdzie ja mam głowę pamiętać kiedy dokładnie była dostawa każdego produktu. Sprawdzisz jak kupisz!
K:
A jak okaże się czerstwy to czy będę mógł/a go zwrócić?
S:
No przecież masz tu napisane „Po odejściu od kasy reklamacji nie uwzględnia się”.
K:
No nic, to ja jednak podziękuję i nie wezmę tego chleba. Poproszę w takim razie ser, jogurt i ogórki.
S:
Proszę!
K:
Dziękuję. Poproszę też paragon.
S:
Proszę bardzo!
K:
Dziękuję. Do widzenia!
Po zakończeniu scenki
zapytaj
uczniów czy zdarzyło się im spotkać kiedykolwiek takiego niemiłego sprzedawcę?
Wyja-
śnij,
że sposób jego zachowania jest nie tylko niemiły, ale także n i e z g o d n y z p r a w e m !
Wyjaśnij,
że zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa sprzedawca musi:
– podać dokładną cenę każdego produktu –
tak więc sprzedawca powinien podać nam cenę każdego towaru, który nas
interesuje zanim go kupimy, dodatkowo w przypadku żywności sprzedawca ma obowiązek podania dwóch cen: kon-
kretnego towaru i za jednostkę miary (np. kilogram)
– udzielać kupującemu jasnych, zrozumiałych i nie wprowadzających w błąd informacji wystarczających do prawidłowe-
go i pełnego korzystania ze sprzedawanego towaru –
tak więc sprzedawca powinien nam powiedzieć kiedy dokładnie
była dostawa interesującego nas chleba
– zapewnić warunki umożliwiające wybór i sprawdzenie jakości towaru –
jeżeli sprzedawca nie wiedział czy chleb jest
świeży powinien umożliwić nam sprawdzenie tego jeszcze przed jego zakupem
Wyjaśnij
także uczniom, że umieszczanie, często spotykanych w sklepach tabliczek z napisami typu: „Po odejściu od kasy
reklamacji nie uwzględnia się”, „Towar nie podlega reklamacji”, „Reklamacje uwzględniane są tylko w dniu zakupu” itd. jest
niezgodne z prawem! Konsument ma zawsze prawo do złożenia reklamacji u sprzedawcy, który ponosi odpowiedzialność za
sprzedany nam towar!
Wytłumacz
uczniom, że reklamacje składa się na podstawie paragonu, wtedy gdy kupiony towar jest uszkodzony, nie-
kompletny lub nie działa tak jak powinien. Gdy reklamacja zostanie uwzględniona sprzedawca powinien towar naprawić,
wymienić, a jeśli okaże się to uciążliwe dla klienta lub zbyt drogie, obniżyć cenę lub zwrócić pieniądze.
TEMAT: REKLAMA
Treści
programowe:
omówienie źródeł informacji o produktach, weryfikacja informacji zawartych w reklamie
Metody dydaktyczne:
wykład interaktywny, ćwiczenie w trakcie którego uczniowie będą opracowywać i prezentować
treść reklamy danego produktu
Środki dydaktyczne:
tablica
Czas:
20 minut
Napisz
na tablicy:
• rodzice
• koledzy
• nauczyciele
• telewizja
• radio
• Internet
• czasopisma
Zapytaj
uczniów, które z powyższych źródeł informacji o produktach wydają im się najbardziej wiarygodne i z których
korzystają najczęściej?
Następnie
zapytaj
jak często uczniowie oglądają reklamy i czy lubią je oglądać?
Napisz
na tablicy:
• cukierki
• pasta do zębów
• telefon komórkowy
• chipsy
3
Zgłoś jeśli naruszono regulamin