1945.06.15 Zarys instrukcji strzelania artylerii.pdf

(1230 KB) Pobierz
NACZELNE DOWÓDZTWO
W.
P.
ZARYS
INSTRUKCJI STRZELANIA
A RTYLERII
W Y D A N IE D R U G IE U Z U P E Ł N IO N E
W O JS K O W Y
INSTYTUT
N AUK OW O
- W Y D A W N IC ZY
1
9
4
5
NACZELNE
DOWÓDZTWO
W.
P.
ZARYS
INSTRUKCJI STRZELANIA
ARTYLERII
W Y D R N IE D R U G IE U ZU P EŁN IO N E
W O JS K O W Y
INSTYTUT
NAUKOW O
- W YDAW N ICZY
I. WIAÓOMOŚCI WSTĘPNE.
Zatwierdzam do użytku służbowego
1. JEDNOSTKI KĄTOWE W ARTYLERII.
W artylerii jako miary kątowej używa się
t. zw. tysięcznej.
Tysięczną nazywa się kąt, pod którym wi­
dzi się odcinek równy 1 ni z odległości 1 km,
jest to zatem kąt, którego łuk stanowi
promienia, W tysięcznych jeisit wyrażona po-
działka *na kątomierzu działowym i innych
przyrządach mierniczych w artylerii. Dlatego
też pojęcia „tysięcznej" i „podziałki kątomie­
rza" pokirywajją się ze sobą.
Ponieważ obwód koła o promieniu 1 km wy­
nosi 2 r
%
= 2
X 1000 X
3.1416 = 6283,2 m,
więc kąt pełny zawiera 6283,2 tysiącznych rze­
czywistych.
'
Ze względów praktycznych tysięczna rze­
czywista została zaokrąglona na:
15 czerwca 1945.
a)
część
sikim,
bj
tysięczną zwykłą, która stanowi ; r ^
kąta pełnego (używana w sprzęcie poi.
francuskim, niemieckim i innycih).
tysięczną Rimailho (krótko tysięczną),
część kąta pełnego (uży­
2. ZAMIANA JEDNOSTEK KĄTOWYCH.
W
ielkość
Isdnoslka
K ą t pełuy
K ą t półpełny
K ą t prosty
1 kąta pełnego
/8
V2 kąta
4
1
go
k ąta
l
,,
,,
tysięcz­
stopień
na
gradus
tysięcz­
minuta
na
która stanowi
wana w sprzęcie rosyjskim i niektórych syste-
maclh francuskich). Przez cały czas będziemy
się posługiwać tysięczną, równą
obwodu.
Wartości kątów w tysięcznych wymawiamy
i piszemy w dwóch grupach: w pierwszej —
setki, w drugiej — dziesiątki i jednostki, to jest
tak, jak oznaczono na kątomierzu. W' razie bra­
ku grupy setek piszemy na jej miejscu 0, jeśli
to ma być komenda kręgu i bębna, a opusz­
czamy grupę setek w wyliczenia ćh i komendach
przeniesienia.
Np.: 20-70 oznacza 2070 tysięcznych, a czy­
ta się krąg 20, bęben 70; 15-48 oznacza 1548 ty­
sięcznych, a czyta się krąg 15, bęben 48;
0-82 oznacza 82 tysięcznych, a czyta się krąg 0,
bęben 82; natomiast podaje się: „powiększyć
(zmniejszyć) o 82"; 0-06 oznacza 6 tysięcznych,
a czyta się krąg 0, bęben 6, Natomiast podaje,
my: poszerzyć (zwęzić) snop o 6“ lub kąt po­
łożenia — 6 t.
Oznaczenia: krąg i bęben, wyraża się skró­
tami K. B. Oprócz tysięcznej w wyliczeniach
artyleryjskich używa się stopnia (ikąt pełny
— 360°) lub gradusa (kąt pełny — 400 gr.)
60-00
30 00
15-00
7-50
2-50
1-00
360°
180°
00°
45°
15°
6°
400
2C0
100
50
16,67
6,67
gr
gr
gr
gr
gr
gr
0-01
3.6
0-02
7,2
0-05
18
36
0-10
1° — 16,7
1
10° - 1671
3. ROZWARCIE.
Rozwarciem punktu 0 względem odcinka AB
nazywa się kąt zawarty między prostymi, łą-
Rys. 1.
Rozwarcie
Rys. 2. Obliczenie rozwarcia
przy froncie nachylonym
czącymi punkt O z punktami A i B, inaczej mó­
wiąc, jest to kąt, pod jakim widzi się odcinek
AB z punktu 0 (rys. 1).
5
Obliczenie rozwarcia wykonuje się za po­
mocą wzoru: r (kąt rozwarcia w tys.) =
“
P^ekracza 300 tyS.
Znając dwie dane tego wzoru obliczamy
trzecią.
Przykład 1. Znany f — front (odcinek) 20 m,
ocenione D (odległość) — 2 km, wówczas
20
r = -■= 10 tys.
-
(celowania, obserwacji) z kierunku okre­
ślonego — na inny,
azymut—to kąt zawarty między kierun­
kiem północy, a danym kierunkiem, mie­
rzony w kierunku ruchu wskazówki ze­
gara (rys, 3),
Po
.
Przykład 2. Zmierzono r = 40 tys,, ocenio­
no D = 4 km, wówczasi f = r. D czyli f -
40 X
4
= 160 m.
Przykład 3. Zmierzono t = 30 tysi, przy­
jęto f = 60 m czyli D =
= |jj = •2 km. O ile
f — front względtnie odcinek nie jesit prostopad­
ły do linii odległości, wówczas należy zmierzyć
odcinek prostopadły fx przez odkroczenie albo
i v
,
.
.
.
,
f sin a ,
obhczyc rozwarcie, stosując wzor: r =
’
gdzie a — kąt nachylenia odcinka f (rys. 2);
wartość sin a bierzemy z tabeli' sinusów na
str. 5 ^.
4. KĄTY POZIOME I PIONOWE.
a) Określenia:
— kąt poziomy — to kąt zawarty między
dwoma kierunkami,
— kąt przeniesienia — to kąt poziomy, o
który przenosimy płaszczyznę strzału
kąt pionowy — to kąt, pod którym wi­
dzimy różnicę wyniosłości dwóch punk­
tów,
kąt położenia — to kąt żawarty między
linią położenia danego przedmiotu (linia
łącząca oko z przedmiotem), a pozio­
mem dka (nad poziomem — kąt dodatni,
poniżej — ujemny) (rys. 4),
kąt spadu terenu — to kąt zawarty
między poziomem a styczną do terenu
w danym punkcie (na stoku — kąt do­
datni, na przeciwstoku — ujemny) (rys. 5),
7

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin