R01.pdf

(278 KB) Pobierz
Rozdział 1. Informacje
podstawowe
Książka poświęcona jest podstawom języka HTML –
HyperText Mark-up Language.
Utworzą
one solidny fundament, który pozwoli Ci budować nawet skomplikowane strony WWW. Jeśli
absolutnie nie masz pojęcia o znacznikach i wyrażeniach przez nie tworzonych, tutaj dowiesz się
tego wszystkiego, co w niezbędne.
Zaawansowani twórcy stron WWW także powinni znaleźć w książce swego pomocnika – omawia
ona bowiem poszczególne znaczniki (a pamięć bywa zawodna!) oraz prezentuje szereg
przydatnych przykładów ich zastosowania.
Zacznijmy od A
Co będzie Ci potrzebne?
Komputer – to oczywiste.
Przeglądarka – na przykład Internet Explorer lub Netscape Navigator (lub inna, najlepiej
jednak graficzna, czyli taka, która obsługuje obrazy).
Edytor plików tekstowych – wystarczy nam prosty edytor typu Notepad lub Wordpad,
polecam jednak bezpłatny edytor Webber, który ma tę zaletę, że udostępnia numerację
wierszy (a jak się przekonasz, jest to rzecz niezwykle przydatna) oraz automatycznie
dokonuje konwersji kodów polskich znaków diakrytycznych ze standardu Windows
na standard używany w Internecie. Edytor ten znajdziesz na stronie WWW Radka Sokoła
http://www.magsoft.com.pl/~rsokol/
.
Brak podłączenia do Internetu, w żaden sposób nie ogranicza Twoich możliwości tworzenia kodu
HTML. Fazy pisania i wstępnego testowania kodu można przeprowadzać bez łączenia się z
Internetem.
Czy HTML to język programowania?
HTML –
HyperText Mark-up Language
nie jest językiem programowania, takim jak C++ czy
Pascal. A czym jest?
Hyper
oznacza, że HTML nie jest językiem liniowym. Języki
programowania mają zazwyczaj strukturę liniową – innymi słowy struktura programu określa
kolejność jego wykonania. W przypadku strony WWW użytkownik ma możliwość skorzystania z
dowolnej opcji strony w dowolnym czasie. Drugi człon nazwy,
Text,
to narzędzie, którym się
posługujesz, a jest nim zwykły (no, może nie całkiem zwykły) tekst. „Niezwykłość” tekstu bierze
się stąd, że umieszczany jest on w specjalnych znacznikach, „< >”, „</>”, i one właśnie są
odpowiedzialne za kolejny człon nazwy:
Mark-up.
Dzięki znacznikom przeglądarka wie, że ma do
czynienia z kodem strony WWW, a nie ze zwykłym tekstem. Znaczniki nadają specjalne atrybuty i
instruują przeglądarkę jak interpretować wygląd tekstu. Format znacznika jest następujący:
<ZNACZNIK>To jest zawartość</ZNACZNIK>
(jest parę wyjątków, na przykład przy
wstawianiu obrazu niezbędny jest tylko znacznik otwierający).
Ostatnia litera w skrócie HTML to L – od
Language,
co oznacza „język”. HTML jest bowiem
językiem publikowania w sieci WWW, a co najważniejsze, językiem niezależnym od stosowanej
platformy sprzętowej, czyli rodzaju komputera, z jakiego korzystasz.
Co HTML umożliwia?
HTML pozwala:
Publikować dokumenty zawierające nagłówki, tekst, tabele, listy, zdjęcia,
formularze, itp.
Pobierać za pośrednictwem „połączeń hipertekstowych” informacje z Internetu
(mówiąc w skrócie polega to na klikaniu „połączeń”, co uaktywnia pobieranie
danych).
Projektować formularze pozwalające na korzystanie ze zdalnych usług, takich jak na
przykład wyszukiwanie informacji, dokonywanie rezerwacji oraz zamawianie
produktów.
Umieszczać w dokumentach arkusze kalkulacyjne, klipy wideo oraz inne aplikacje.
Jak HTML działa?
Aby lepiej zrozumieć funkcjonowanie języka HTML, spróbuj potraktować znaczniki HTML jako
przymiotniki. Kolor obiektu, na przykład piłki, można opisać korzystając z takich przymiotników
jak
niebieska, czerwona
czy
żółta.
Relację względem innego obiektu można z kolei wyrazić za
pomocą słów takich jak:
z lewej, z prawej, w centrum.
Podobnie HTML pomaga opisać wygląd
i ulokowanie tekstu, obrazów i innych obiektów na Twojej stronie WWW.
Od historii do teraźniejszości
Kto zaczął i gdzie to zmierza?
Twórcą języka HTML jest Tim Berners-Lee. Język pomyślany jako narzędzie ułatwiające
komunikowanie się naukowców w sieci szybko zyskał ogromną popularność. Przyniósł ją w latach
90-tych szalony rozwój Internetu. Wraz z rozwojem sieci globalnej zmieniał się też sam język. W
1995 roku zatwierdzono specyfikację HTML 2, natomiast specyfikacja HTML 3, także z tego
roku, nie doczekała się rekomendacji. W 1996 roku powstała specyfikacja HTML 3.2, która
uzyskała rekomendację w 1997 roku. W kolejnych specyfikacjach wprowadzano zmiany, których
zadaniem było poprawić przenośność dokumentów HTML między różnymi platformami i
przeglądarkami. Zdano sobie bowiem sprawę, że jedynie pełna kompatybilność zagwarantuje
prawidłowy rozwój Internetu, a jej brak będzie oznaczał lawinę formatów, która utrudni lub wręcz
uniemożliwi powszechne wykorzystanie sieci. Wprowadzane modyfikacje rozszerzały potencjał
języka nie naruszając jego dotychczasowych możliwości. Chodziło o to, aby już utworzone strony
były nadal dostępne.
Inne ważne kwestie, które zadecydowały o kierunku rozwoju to potrzeba umożliwienia
korzystania z informacji sieciowych za pomocą różnych urządzeń, takich jak telefony komórkowe
czy komputerowe urządzenia służące do komunikacji głosowej, oraz uniezależnienia się od
konfiguracji sprzętowej (a więc na przykład od ustawień takich jak rozdzielczość czy głębokość
barw) i parametrów łączy sieciowych.
Wersja 4 (z 1998 r.) rozszerzyła możliwości języka HTML o arkusze stylów, skrypty, ramki i
osadzanie obiektów. Poprawiono obsługę tekstu, rozbudowano opcje tabel i formularzy
wprowadzając ułatwienia dla osób niepełnosprawnych.
W wersji 4.01, wprowadzonej w 1999 roku, poprawiono błędy i wprowadzono drobne zmiany.
Kto dba o standaryzację?
Definiowaniem standardu języka HTML zajmuje się World Wide Web Consortium (W3C).
Konsorcjum W3C utworzone zostało w 1994 roku przez 500 organizacji. Dba ono o rozwój
technologii, wyznacza kierunki rozwoju, tworzy i zatwierdza specyfikacje, udostępnia
oprogramowanie i narzędzia, a wszystko to w celu wyzwolenia pełnych możliwości Internetu jako
forum wymiany informacji i usług oraz centrum komunikacji między ludźmi.
Czy W3C przewiduje opublikowanie kolejnej specyfikacji, HTML 5.0? I tak, i nie. Na początku
2000 roku pojawiła się specyfikacja XHTML 1.0 (eXxtensible
Hypertext Mark-up Language)
–
oznacza się ją także jako xHTML, Xhtml, XML/HTML lub właśnie jako HTML 5.0. XHTML,
wyznaczony na „oficjalnego” następcę języka HTML 4.0, to hybryda językowa wyrastająca z
języka XML, posiadająca jednocześnie wiele cech wspólnych z językiem HTML.
A co to takiego ten XML?
XML – eXtensible
MarkUp Language
– to rodzina technologii, służąca do definiowania formatu i
struktury dokumentów. Stanowi ona uproszczoną wersję języka SGML, a dokładniej jego
podzbiór. No tak, z deszczu pod rynnę. Wyjaśnijmy sobie więc najpierw skrót SGML. SGML –
Standard Generalized MarkUp Language,
to przemysłowy standard obróbki dokumentów
elektronicznych zgodny z ISO 8879. Jest on nadrzędny zarówno w stosunku do XML, jak i języka
HTML. Oba te języki mają swoje miejsce pod ogromnym parasolem SGML –XML jest aplikacją
SGML, a XHTML aplikacją XML. Za pomocą znaczników oraz deklaracji typu dokumentów
aplikacje te ustalają jednolite formatowanie danych uwzględniające ich specyfikę i zakres
zastosowań. Sam SGML nie zawiera natomiast żadnych instrukcji formatujących.
Dokumenty SGML przechowywane są w plikach tekstowych.
Więcej informacji na temat języka XHTML znajdziesz w rozdziale 9.
Definicja typu dokumentu, DTD
Co to jest DTD?
Definicja typu dokumentu, DTD, to specyfikacja towarzysząca każdemu dokumentowi
stworzonemu w języku SGML (Standard Generalized Markup Language), której zadaniem jest
dostarczenie przeglądarce istotnych informacji o składni dokumentu. Innymi słowy definicje DTD
umożliwiają określenie zasad stosowania znaczników.
DTD zawiera przeważnie definicje nazw i zawartości wszystkich rodzajów elementów, jakie mogą
wystąpić w danym dokumencie. Może także określać wymaganą kolejność elementów oraz zasady
ich zagnieżdżania, dopuszczalne atrybuty wraz z ich domyślnymi wartościami, warunki rezygnacji
ze znaczników końcowych czy nazwy predefiniowanych symboli, do których można się
odwoływać w dokumencie.
Szczególnym przypadkiem DTD jest język HTML. Odbiornikiem definicji jest tutaj przeglądarka
internetowa, którą zaprojektowano pod kątem pobierania i analizy dokumentów tekstowych
sformatowanych przy pomocy znaczników i zasad określonych w specyfikacji HTML.
Definicja typu dokumentu może znajdować się w pliku dokumentu lub w pliku zewnętrznym,
wskazanym przez adres URL. Takie zewnętrzne pliki DTD mogą być używane przez różne
dokumenty i różne strony WWW.
Oto przykład odwołania do definicji typu dokumentu umieszczonego w obrębie dokumentu
HTML:
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN"
"http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>
<head>
...
</head>
<body>
...
</body>
</html>
Zapisywanie dokumentów HTML w edytorze
i otwieranie w przeglądarce
Jakie edytory?
Zanim przystąpimy do tworzenia kodu HTML na serio, kilka uwag na temat korzystania z
edytorów, w których kod HTML będzie wprowadzany.
Pamiętaj, że dokument HTML jest
dokumentem tekstowym.
Zapisując go, musisz wziąć to pod uwagę.
Nazwa dokumentu składa się z dwóch członów –
nazwa.rozszerzenie
. Zdefiniuj więc
dowolną nazwę i dodaj do niej rozszerzenie. W przypadku dokumentów HTML rozszerzenie ma
postać
.htm
lub
.html
(bardziej pewne jest to właśnie).
Zapisując dokument w edytorach takich jak NotePad czy WordPad, w których format tekstowy
jest jedynym formatem, musisz rozszerzenie wpisać ręcznie. W edytorze Webber format HTML
jest formatem domyślnym, nie musisz więc pamiętać o rozszerzeniu.
Jeśli chcesz korzystać z edytora Word, możesz, lecz musisz pamiętać, by w oknie dialogowym
Zapisz jako (Save As)
wybierać z listy
Zapisz jako Typ (Save As Type)
typ
(*.html)
(patrz rysunek 1.1). Jeśli pozostawisz format domyślny (
*.doc
), Word zapisze
znacznie więcej, niż sam tekst na stronie. Zapisze też ustawienia marginesów, tabulatorów,
czcionki i całą masę innych ustawień formatowania potrzebnych do poprawnego wyświetlenia
strony, lecz absolutnie niepotrzebnych w kodzie HTML. Na wszelki wypadek nie przyzwyczajaj
się zbytnio do edytora Word jako narzędzia tworzenia stron WWW – każda rzecz wymaga
odpowiednich narzędzi.
Rys. 1.1.
Zapisywanie
dokumentu
HTML w
Notatniku –
tutaj musisz
ręcznie
wpisać
rozszerzenie
nazwy .html,
Webberze –
domyślnie
edytor
przyjmuje
rozszerzenie
.html, i w
edytorze
Word – w
tym
przypadku

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin