Aardweg G. Święci się nie skarżą Dojrzałość ludzka na przykładzie św. Josemarii Escrivy.pdf

(10582 KB) Pobierz
Gerard J.M. van den Aardweg
Święci
nie skarżą
Dojrzałość ludzka
na przykładzie
św. Josemarii Escrivy
WYDAWNICTWO nil
Gerard J.M . van den Aardweg
ŚW IĘCI SIĘ N IE SKARŻĄ
DOJRZAŁOŚĆ LUDZKA NA PRZYKŁADZIE
ŚW. JOSEMARIIESCRIYY
Przedmowa
Adrianus Kardynał Simonis
WYDAWNICTWO liii
Kraków 2010
Spis treści
Przedm ow a......................................................................................
W stę p ................... . .........................................................................
5
7
1. Święty, który nie chciał być założycielem................................ 13
2. Pragnienie świętości i osiągnięcie świętości: on sam jako
pierwszy...................................................................................... 20
3. Inspirujące chrześcijańskie małżeństwo................................... 24
4. M atk a .......................................................................................... 29
5. Syn swojego o jc a ............................................
33
6. Lata młodzieńcze: czas szczęścia i p r ó b ..................
41
7. Styczeń 1918 roku: ślady stóp na śniegu................................ 51
8. Dziesięć lat formacji (1): seminarium...................................... 59
9. Dziesięć lat formacji (2): młody ksiąd z................................... 70
10. Serce kapłana............................................................................ 77
11. 2 października 1928 roku: wizja założycielska...................... 83
12. Po co organizacja, dlaczego teraz? Rola założyciela............. 92
13. To Chrystus przeszedł.................................................................. 104
14. Po raz pierwszy duchowość św iecka......................................... 108
15. Święci nas ocalą ( 1 ) ..................................................................... 118
16. Święci nas ocalą ( 2 ) ..................................................................... 127
17. Uświęcanie pracy w tradycji Kościoła.........................................132
18. Tomasz, Gertruda, Proboszcz z Ars, kardynał Newman,
Teresa z Lisieux, siostra Józefa, siostra Łucja, Pius X I........ 139
362
19. Święty J ó z e f ................................
150
20. Fundament pod wielką budow lę............................................... 154
21. Prowadzony przez O patrzność.................................................. 165
22. Syn swego O jc a ............................................................................178
23. Bojaźń B o ż a .................................................................................. 186
24. Synostwo Boże i krzyż.................................................................. 195
25. Stańcie się jak d zieci.................................................................. 205
26. Poprzez góry... Trudny początek...............................................211
27. Podczas wojny domowej (1936-1938)................................... 220
28. Nowy początek............................................................................230
29. Dzieło rusza pełną p a rą!...............................................................235
30. Fatima, Portugalia, R zym ........................................................... 245
31. Dzieło rozwija s i ę ........................................................................ 253
32. Podróże przez Europę; dalszy rozwój........................................ 263
33. Kościół w potrzebie.....................................................................271
34. Podróże katechetyczne............................................................... 280
35. Eucharystyczny i trynitarny charakter Opus D e i .................. 289
36. Nieustannie w ołać........................................................................ 296
37. Pożegnanie.................................................................................. 303
38. C u d a .............................................................................................. 310
39. Josemarfa Escriva, duszpasterz i psycholog............................... 318
40. Święci się nie skarżą..................................................................... 326
41. Aniołowie, demony, dusze czyśćcowe........................................ 336
42. Zwyczajni święci........................................................................... 348
Bibliografia
................................................................................... 353
Przedmowa
Podstawowym fundamentem nauczania, najważniejszym charyzma­
tem świętego Josemarfi Escrivy jest moim zdaniem to, że w central­
nym miejscu stawia on dążenie do jedności życia każdego chrześcija­
nina. Twierdzi, że nie powinno być jakiegokolwiek rozdziału pomię­
dzy aktami pobożności a codziennym życiem. Każda praca i wszystkie
drobne zajęcia mogą zostać włączone do wiary, stać się jej częścią.
Do wiary należy także dążenie, aby codzienną pracę wykonywać
z Chrystusem i dla Niego, aby swoją codzienną drogę przebywać
razem z Nim. Zwyczajne życie zyskuje głębię i objawia się dosłownie
jako wyznanie wiary. Można powiedzieć, że praca wykonywana w taki
sposób staje się wiarą, a zatem „Opus Dei”, „Dzieło Boże”, pozo­
staje w zgodzie ze znaczeniem, jakie sam Pan nadał temu pojęciu,
kiedy Go zapytano: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła
Boże?”, ponieważ odpowiedział: „Na tym polega dzieło zamierzone
przez Boga
(Hoc est opus D ei),
abyście uwierzyli w Tego, którego On
posłał” (J 6, 28-29). Codzienność zostaje przemieniona w wyzna­
nie wiary.
Niestety, żyjemy w świecie pełnym zobojętnienia i niewiary w Bo­
ga, i tylko Duch Święty ma moc przywrócenia ludziom wiary. Mówiąc
o charyzmacie św. Escrivy, mamy na myśli to, że współdziała z nim
Duch Boży. Jego duchowość świecka i wezwanie do świętości poprzez
traktowanie świata po chrześcijańsku, przemienianie w wiarę wszyst­
kich spraw i prac codziennego życia jest jednym z przejawów działania
Ducha Świętego w naszych czasach.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin