Zdzisław Dębicki
MOJA DUSZA
Moja dusza jest mojej ojczyzny odbiciem:
Kwitną w niej łąk szmaragdy, szumią leśne gaje,
Czerwona twarz miesiąca za borami wstaje,
Kąpią się w słońcu strzechy z słomianym poszyciem...
Brzęczą w niej kłosy polne, grają pszczoły złote,
Wiatr po pustkach żałobną rozwiewa tęsknotę,
I śmierć się brata z bujnym, płodnym w siłę życiem...
Zna każdą trawę z łąki, wszystkie leśne zioła
I słodycz z nich wysącza, jak robotna pszczoła – –
Zna każdy ugór pusty, każdy krzyż przydrożny
I w każde święto stąpa po miedzy wśródzbożnej,
Za srebrnym głosem dzwonu idąc, co ją woła
Do świecącego w dali wiejskiego kościoła...
bzbij