Izrael : naród wybrany przez diabła….
Izrael, to wg Strego Testamentu Naród Wybrany przez Boga. Większość ludzi uważa również, że to na tym narodzie wypełniły się proroctwa zapisane między innymi w ks. Ezechiela, Izajasza, czy Zachariasza.
Wielu wprost krzyczy, że nieuznawanie tego narodu za Naród Wybrany przez Boga to grzech przeciw Niemu. Czy tak jest na pewno?
Można, by było zadać pytanie; po co dyskutować z faktami?
Jednak, czy nasza wiedza na temat Izraela jest tak niepodważalna? Czy jest kompletna? I najważniejsze; czy jest prawdziwa?
A może wiedza nasza jest zwyczajnie narzucona, powierzchowna, a to co widzimy tylko na pierwszy rzut oka jest tym, czym się zdaje być?
Należy sprawę wiarygodności Izraela podzielić na wiele wątków. Każdy z nich odpowie nam na inne pytanie, np; Czy ludzie Ci, którzy zwą się Żydami są nimi naprawdę? Czy Ziemia, którą zamieszkują to na pewno Ziemia Obiecana?
Należałoby również zmienić nazewnictwo miast, terenów geograficznych oraz kilku populacji omawianych w poniższym tekście. Myślę jednak, że dla lepszego zrozumienia, kim jest Izrael pozostaniemy przy ogólno przyjętym nazewnictwie, a w miarę pogłębiania naszych informacji będziemy dokładniej tłumaczyć kto jest kim i jak się naprawdę powinien nazywać.
Mam świadomość, że temat ten nie da się wyczerpać w jednym, krótkim artykule, dlatego zapraszam do komentarzy.
Kim jest Żyd, Judejczyk, Izraelita? Którymi określają mieszkańcy współczesnego Izraela.
Pozornie można powiedzieć, że nazwy te są równoznaczne i określają tego samego człowieka, jednak;
Izraelitą – nazywano człowieka, który był potomkiem Jakuba (syna Izaaka i wnuk Abrahama).
„Odtąd nie będziesz nazywał się Jakub, ale Izrael (ישׂראל), bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś.” (Rdz 32,29 )
Jakub był ojcem dwunastu synów i tym samym dwunastu pokoleń Izraela, czyli niejako ojcem całego narodu. Ciekawostką jest to, że Imię Jakub oznacza również; «ten, który oszukuje, oszust». Co wiąże się z jego wczesnym życiorysem, ale i alegorycznie z charakterem Izraela.
Jasne staje się, że Izraelitą nazywano potomków Jakuba, naród Izraelski, to 12 pokoleń pochodzących od Jakuba.
Po zniszczeniu Izraela przez Asyryjczyków, 10 z 12 plemion zostało zabranych do niewoli i w końcu rozproszonych. Nigdy już ich nie odnaleziono, tak więc około 83% narodu przepadło.
– Tracimy zatem wiedzę na temat historii większości narodu. Co nam zostaje?
Za swoją niewierność Judea została podbita i część Judejczyków znalazła się w niewoli babilońskiej, po czym dołączyła do nich reszta. Po zdobyciu Babilonu przez Persów Judejczykom pozwolono na powrót do ojczyzny. Z tego przywileju skorzystała właściwie garstka. Twierdzi się, że jedynie 1-2% (ks. Ezdrasza) i są oni wyliczeni z imienia i rodu w Biblii.
Iz 10: 21 Tylko ostatek powróci, ostatek Jakuba — do Potężnego Boga.22 Bo choćby twój lud, Izraelu, był jak ziarnka piasku morza, powróci tylko ostatek spośród nich. Postanowione wytracenie przetoczy się w prawości.”
Większość Judejczyków została nad Eufratem, tworząc świetnie prosperującą społeczność.
W V w. p.n.e. kolonie Judejskie istniały we wszystkich 127 prowincjach imperium perskiego. Est 1:1; 3:8
Wcześniejszy podział utworzył z Izraela 2 Królestwa – Północny Izrael oraz Judeę czasowo połączoną z Królestwem Beniamina.
– Do Ziemi Wybranej powraca „garstka”, większość pokolenia Judy pozostaje w Babilonie – znów tracimy większość z pokolenia Judy. Co nam zostaje?
Należy nadmienić, że doniesienia historyczne mówią nam o nieznacznej migracji z terenów Byłego Babilonu. Większość Judejczyków pozostała tam ponieważ mieli tam doskonałe warunki rozwoju.
Kim, zatem są Judejczycy?
Izrael składał się z 12 pokoleń. Judejczycy to jedno z nich.
ST używał sformułowania Judejczyk.
Judejczyk a Żyd
Oryginalnie IEUDE ( w TM Juda) – IEUDIM (Judejczycy)
W późniejszych okresach:
– w j. greckim – ιουδαιους (czyt. Iudeius)
– w j. łacińskim – Judos
– w j. angielskim – Jew (u Szekspira – ‘Iewes’ [Ieuues](1))
– w j. niemieckim – Juden
– w j. polskim – Żyd; jak widać bardzo odstaje od oryginału…
Co do polskiego odpowiednika:
„Polskie słowo Żyd (które weszło do polszczyzny w średniowieczu poprzez wpływ z języka czeskiego) pochodzi najprawdopodobniej od francuskiego juif, a to ze starofrancuskiego giu. Oczywiście geneza tego słowa w językach romańskich jest identyczna z pochodzeniem słowa „judaizm”, tylko wymowa jest inna.
Istnieją również teorie, że do języka czeskiego słowo to przyszło nie z francuskiego, ale z włoskiego (od „Giudeo”, z łacińskiego „Iudeus”).”
http://www.the614thcs.com/40.701.0.0.1.0.phtml
http://yehweh.org/profiles/blogs/shakespeare-called-jews-iewes
„Isus był z Judy, ale nie był Żydem.” Idąc tym tropem Isus był Judejczykiem, co potwierdza tłumaczenie Septuaginty XXL, gdzie w stosunku do Mesjasza i ludu tam zamieszkującego używano zawsze sformuowania „Judejczyk”
“Podczas Jego żywota żadnego człowieka nie określano mianem “Żydzi” (Jews). Taka nomenklatura nie istniała.
Ten fakt jest wsparty przez teologię, historię i naukę. Kiedy Jezus przybył do Judei, to nie była ojczyzna przodków tych, którzy dzisiaj stylizują się na “Żydów” (Jews). Ich
przodkowie nigdy nie postawili nogi w Judei. Egzystowali w tamtym czasie w Azji, ich
“ojczyźnie” i byli znani jako Chazarowie/Chazarzy (Khazars).
W żadnym z manuskryptów oryginalnego Starego i Nowego Testamentu Isus nie
został nazwany Żydem, ani nawiązany do tego terminu. Termnin ten (Jew w języki
angielskim) pojawił się pod koniec XVIII w. jako skrócenie terminu “Judejczyk” –
(Judean), co odnosi się do mieszkańca Judei, niezależnie od jego rasy, narodowości
czy religii, tak samo jak termin “Teksańczyk” (Texan) odnosi się do mieszkańca
Texasu. Mimo potężnego wysiłku propagandowego tak zwanych “Żydów”, są oni
niezdolni udowodnić w zachowanej historii, że jest choćby jeden zapis odnoszący się
do tamtego okresu na temat rasy, religii czy narodowości określanej słowem “Żyd”
(Jew). Religijna sekta w Judei w czasach Isusa, do której nawiązują “Żydzi”
nazywając ich Żydami, była znana jako Faryzeusze. Judaizm dziś i faryzeizm w
czasach Isusa to jedno i to samo.
Isus wyrażał swój wstręt do faryzeuszy, stąd słowa “Biada wam, uczeni w Piśmie i
Faryzeusze, hipokryci, wy węże, wy plemię żmijowe!””.
Kim jest Żyd, Żydzi?
– To nie ten naród!
Okazuje się, że w historii taki naród nigdy nie istniał.
Mimo, że dziś automatycznie kojarzy się on nam z Narodem Wybranym, opisanym w biblii, to śmiało można stwierdzić, że ludzie ci skradli prawdziwemu Bożemu Izraelowi tożsamość, by móc się usankcjonować wśród narodów.
Dzisiejszy Izrael – to mieszanka grup etnicznych, która w swojej historii przeszła na Judaizm.
Przyjęła religię Izraela. Oznacza to, że stali się oni jakoby „Izraelitami” z wyboru, może czasem z przymusu – jednak na pewno nie są oni potomkami prawdziwego Izraela.
Na ten temat szeroko rozpisuje się Żydowski pisarz, historyk Shlomo Sand, jest on profesorem uniwersytetu w Tel Awiwie. Książka o której mowa, nosi tytuł „When and How the Jewish People Was Invented” (Kiedy i jak wynaleziony został Naród Żydowski). Współcześni Żydzi, będąc od wieków wyznawcami Judaizmu bezprawnie okradli Naród Wybrany z jego tożsamości przywłaszczając sobie nie swoją historię, opierając ją na ST. Co gorsza ten ST fałszowano, zmieniano nazewnictwo i wiele faktów, by dopasować je do uwiarygodnienia i wywyższenia pewnej grupy ludzi chcących bazować na mocy tego pisma. Od XIX wieku pod wpływem niemieckich Żydów, którzy zainicjowali połączenie Żydów europejskich bazują na micie historyczno – religijnym, wspartym o biblijną historię, po to, by uwiarygodnić swoją rzekomą niepodważalną tożsamość…
„Sand podziela szeroko uznawaną hipotezę, już dziś popartą badaniami genetycznymi, że zjudaizowani Chazarze, tz. Aszkenezyjscy Żydzi , do których nota bene sam się zalicza dali początek społecznościom żydowskim w Europie Centralnej, zwanym Narodem Jidysz. Gdy się ich zapytać, jak to się stało, że używają jidysz, który uważany jest za średniowieczny dialekt germański, odpowiadają, że byli klasą zależną od mieszczaństwa wschodnioniemieckiego i przejęli wiele słów niemieckich”.
„Kronikarz al-Masudi podaje, że w latach panowania kalifa Haruna ar-Raszida (786-809) elity chazarskie stały się wyznawcami judaizmu. Według autora Odpowiedzi króla Józefa kagan-begiem, który przeszedł na judaizm był Bulan. Jeden z następców Bulana, Obadjasz narzucił religię żydowską swoim poddanym, a na tereny Chazarii emigrowali Żydzi z Bizancjum i kalifatu. Wyznawcy innych religii zostali uznani za wrogów królestwa. Ustanowienie królestwa izraelskiego w kaganacie chazarskim wzbudziło reakcje ze strony Bizancjum i Kijowa. Po wyprawie Światosława w 965 r. Chazarowie i Żydzi przenieśli się na Krym. Należy tu zauważyć, że Chazarowie wyznawali judaizm rabiniczny, zantagonizowany z judaizmem karaimskim. Możliwe jest natomiast, że Chazarowie mieli częściowy udział w etnogenezie Żydów krymskich (Krymczaków). Należy również wspomnieć o bardzo kontrowersyjnej tezie, iż wszyscy Żydzi aszkenazyjscy (stanowiący znaczną większość wszystkich Żydów na świecie) są potomkami Chazarów.” Natomiast prawdopodobnie jedynie Żydzi sefardyjscy i mizrachijscy wywodzą się od prawdziwych starożytnych Izraelitów.”
„Należy wspomnieć o tym, że historia nie wskazuje na wygnanie Judejczyków w roku 70 zamiast tej informacji podaje nam daty i wydarzenia z kolejnych rebelii, czy powstań Judejskich. W 66 roku wybuchło żydowskie powstanie przeciwko panowaniu rzymskiemu w Judei. Walki przybrały rozmiary totalnej wojny. Oblężona Jerozolima padła 11 września 70 roku. Miasto zostało zburzone, a Świątynia Jerozolimska spalona. Cesarz Wespazjan ogłosił Judeę swoją własnością prywatną i nakazał rzymskim urzędnikom rozprzedać ją małymi działkami. Na wiosnę 73 roku upadła ostatnia żydowska twierdza Masada, w której samobójstwo popełniło 960 Żydów.”
„W 132 roku wybuchło kolejne powstanie żydowskie, na czele którego stanął Szymon Bar-Kochba. W 135 roku Rzymianie zdobyli Jerozolimę, a Wzgórze Świątynne zaorali. Stanęła tam świątynia Jowisza i posąg Hadriana. Miasto nazwano Colonia Aelia Capitolina i uczyniono z niej kolonię dla wysłużonych żołnierzy syryjskich i fenickich. Judea opustoszała. Zakazano praktyk judaizmu. Nazwę kraju zmieniono z Judei na Syria Palestina (Syria Palestyńska, czyli filistyńska).”
„Za Antoninusa Piusa, w 197 i 351-352 w Palestynie wybuchły kolejne powstania żydowskie. Zostały jednak bardzo szybko stłumione.”
Tu encyklopedia używa słowa Żydowskie – kiedy tak naprawdę powinna zgodnie podać – Judejskie, ponieważ tam mieszkali potomkowie „garstki” Judejczyków, którzy powrócili z Babilonu.
Słowo – Żyd – powstało dopiero w XVII wieku i z tej prostej przyczyny nie powinno się nigdy znaleźć w Biblii, ponieważ powstało ono 1600 lat po spisaniu ostatniej księgi biblijnej, a Judejczycy co prawda przetrzebieni w roku 70 oraz doświadczający mocnej ręki panujących w tym rejonie narodów byli słabą, małą grupką ludzi zamieszkujących Palestynę.
Natomiast, co do dzisiejszych Żydów zarówno badania genetyczne, historyczne, jaki i archeologia potwierdzają, że naród dzisiejszego Izraela nie jest często ze sobą spokrewniony i w żaden sposób nie jest spokrewniony z Narodem Wybranym. Wykazały to badania oparte na szczątkach pobranych z grobu Abrahama z pieczary Makrela. Wszystkie badania historyczne nie potwierdzają żadnych danych o tym ludność dzisiejszego Izraela posiadała DNA potomków Józefa. Nie potwierdzają też rzekomego wygnania Żydów z tamtych terenów przez Rzymian. Autor książki udowadnia, że było to zupełnie niemożliwe.
Faktów i badań jest bardzo wiele. Nie jesteśmy w stanie tu wszystkiego dokładnie opisać, Nie jesteśmy w tym poglądzie osamotnieni badań dokumentów i artykułów na ten temat jest bardzo dużo, więc podam choć kilka linków.
http://mojeteorie.republika.pl/Narod_zydowski_zostal_wymyslony.pdf
http://wolna-polska.pl/chazarowie-korzenie-wspolczesnego-zydostwa-film/sami-zydzi-przyznaja-ze-nie-sa-potomkami-starozytnych-izraelitow
http://www.eprudnik.pl/kim-sa-wspolczesni-zydzi/
https://radtrap.wordpress.com/tag/judejczyk/
http://www.ojczyzna.org/ZASOBY_WWW/DOKUMENTY/Zydowski_narod_nie_istnieje.pdf
Znajdziemy sporo materiałów potwierdzających fakt przybycia do Palestyny ludzi, którzy nigdy nie byli potomkami prawdziwego Ludu Bożego. Są jedynie przodkami wyznawców Judaizmu jacy powstawali w wielu miejscach na świecie z powodu popularności Judaizmu w pewnych okresach historii. To jednak nie dało i nie daje tym ludziom prawa do zajmowania ziemi Palestyńskiej oraz panowania nad światem pod symbolami szatana wywodzącymi się ze starych kultur pogańskich i pod nazwami takimi jak Izrael, Jeruzalem itp. Które ze względu na swoje znaczenie nie mogą być nazwami pochodzącymi od Boga. Ten naród jednak uznając te wszystkie satanistyczne artefakty zabija, walczy i niszczy naród na którego terytorium napadł. Tworząc tym ludziom getto otoczone murami i lufami karabinów wymierzonymi w ich dzieci, zamykając im dostęp do ziemi, pracy, wolności. Co należy podkreślić wielu z tych Palesteńczyków może być potomkami plemienia Judy, bo są jej rdzennymi mieszkańcami a religia muzułmańska była im narzucona przez najeźdźcę.
Kradzież tożsamości Ludu Bożego to nie jedyne oszustwo jakiego dopuścili się Żydzi w dążeniu do ziszczenia swoich planów. Kolejnym kłamstwem było podawanie do wiadomości publicznej jakoby to podczas II wojny światowej zginęło 6 milionów Żydów. Okazuje się, że było to zupełnie niemożliwe a liczba ta została ogromnie zawyżona. Przypuszcza się na podstawie spisów urodzenia, że nie żyło nawet tylu Żydów przed wojną.
http://wspanialarzeczpospolita.pl/2015/01/17/holokaust/
Największa liczebnie ofiarą ludobójstwa nazistowskiego i komunistycznego byli Słowianie – „nie mają swoich muzeów zagłady, marszów pamięci, pomników, programów edukacyjnych, nagłośnienia medialnego. W świadomości świata niesłowiańskiego praktycznie nie istnieją jako ofiara nazizmu, nie wspominając o wiedzy na temat ich liczby. Monopol holokaustyczny na ...
Booguusia