WSTRZAS.doc

Wstrząs

Wstrząs stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia chorego

Wstrząs występuje w momencie dysproporcji między zapotrzebowaniem a zaopatrzeniem w tlen poszczególnych narządów na skutek ostrej niewydolności krążenia. Najczęstszą przyczyną wstrząsu jest niedobór krwi spowodowany krwotokiem. Więcej teorii...

Objawy wstrząsu są proporcjonalne do ciężkości i okresu działania jego przyczyny:

·         szybki, płytki oddech,

·         bladość i chłód skóry,

·         wargi przybierają odcień bladosiny,

·         bledną łożyska paznokci, po ich uciśnięciu bardzo powoli różowieją,

·         chory jest niespokojny i lękliwy, drży,

·         na czole występuje zimny, lepki pot,

·         bardzo wysokie tętno (180-200 uderzeń na minutę).

Czynności ratujące:

·         tamujemy krwawienia (jeśli jest to krwawienie zewnętrzne),

·         układamy chorego w pozycji przeciwwstrząsowej (nogi uniesione na wysokość około 30-40 cm powyżej poziomu głowy),

·         chronimy przed utratą ciepła,

·         uspokajamy chorego,

·         systematycznie kontrolujemy tętno i oddech (co 1 minutę),

·         zakaz palenia oraz podawania pokarmu i alkoholu,

·         nie wolno przewozić chorego przypadkowym środkiem transportu.

Ułożenie przeciwstrząsowe nie powinno być stosowane przy urazach czaszkowo-mózgowych, duszności, nagłych bólach w klatce piersiowej i nadbrzuszu.

Inną postać ma wstrząs sercopochodny (kardiogenny) spowodowany spadkiem wydajności serca. Występuje on nieraz w trakcie długotrwałej choroby serca, a powstaje na skutek zawału serca mięśniowego lub zatoru tętnicy płucnej. Charakteryzuje się bólem w klatce piersiowej i śmiertelną trwogą, wzmożonym wypełnianiem się żył szyjnych, pacjent odczuwa duszność, może wystąpić rzężący oddech i wydzielina przy kaszlu podbarwiona krwią. Ciśnienie krwi spada, nieraz obserwuje się zwolnienie akcji serca.

Objawy wstrząsu sercopochodnego:

·         szybkie, słabo wyczuwalne tętno,

·         zimna, blada skóra,

·         zimny pot,

·         drżenia.

Czynności ratujące:

·         sprawdzamy podstawowe funkcje życiowe,

·         układamy poszkodowanego z lekko uniesioną górną częścią ciała (podobnie jak w przypadku zawału serca),

·         chronimy przed utratą ciepła,

·         uspokajamy chorego.

Przy wstrząsie kardiogennym nie wolno stosować pozycji przeciwstrząsowej, która dodatkowo obciąży krwią niewydolne serce.