SKALA SD STOPNI OPĘTANIA
I WPŁYWU ZŁEGO DUCHA NA CZŁOWIEKA
Zaprezentowana poniżej skala jest bardzo pożyteczna do opisania w badaniu stopnia opętania. Skala powinna się zaczynać od stopnia zerowego, gdzie dana osoba przypisuje pewne zdarzenia ze swojego życia codziennego demonowi, ale po modlitwie ani sam egzorcysta nic nie widzi, ani domniemany opętany nic nie czuje. Czy taka osoba cierpi na cokolwiek, co ma naturę demoniczną, czy nie? Egzorcysta musi jej powiedzieć, że nie zauważa u niej oznak żadnego działania nadprzyrodzonego. To byłby stopień zerowy, od którego przechodzimy do poszczególnych stopni wpływu, żeby następnie przejść do stopni opętania. Skala ta opiera się jedynie na reakcjach obserwowanych przez egzorcystę u osoby, za którą się modli, ponieważ tego, co niewidzialne, nie da się obserwować.
Stopnie skali SD są następujące:
1. Wpływ zewnętrzny: Osoba w czasie modlitwy za nią odczuwa albo dreszcze, albo czyjąś obecność. Ale nie czuje nic wewnątrz swego ciała.
2. Wpływ wewnętrzny: Osoba czuje wewnątrz swego ciała ucisk (często w piersiach lub w głowie), albo jakiś ruch, bądź ból w określonej części ciała. Również w czasie modlitwy kapłana za nią.
3. Jedynie powieki osoby znajdującej się pod wpływem demonicznym poruszają się szybko w górę i w dół. Gdy kapłan je ostrożnie podnosi, widzi, że oczy albo są w normalnej pozycji, albo kiedy są uniesione lub opuszczone, powracają do niej natychmiast po otwarciu powiek. Osoba jest przytomna.
4. Po podniesieniu powiek kapłan widzi, że gałki są zwrócone białkami i nie powracają do normalnego położenia. Osoba mimo to jest przytomna.
5. Występują objawy opisane w stopniu 4., ale dochodzi do nich utrata przytomności. Egzorcysta mówi do badanego, lecz ten nie odpowiada, a po modlitwie niczego nie pamięta.
6. Poruszają się delikatnie ręce, głowa lub inna część ciała egzorcyzmowanego. Następuje coś, co przypomina mimowolne drżenie tych części ciała.
7. Badany krzyczy, jęczy lub szlocha, ale nie mówi. Czasem porusza się bezgłośnie, jednak nie ma potrzeby podtrzymywania go.
8. Badany mówi w transie. Duch może w niektórych momentach poruszać jego ciałem.
9. Badany mocno drży. Jeśli są to demony nieme, mogą milczeć, ale ciało porusza się silnie.
10. Badany krzyczy z całych sił, wyje, kilka osób musi go podtrzymywać.
Skalę tę opracowano, badając setki osób w różnych krajach świata. Stopnie wpływu demonicznego i opętania są zawsze te same, niezależnie od kraju pochodzenia badanego czy wyznawanej przez niego religii. Należy dodać, że opętanie występuje od 8. stopnia wzwyż. Opętanie ma miejsce tylko wtedy, gdy duch może aktem swojej woli poruszać ciałem badanego. Należy wskazać, że również w trakcie egzorcyzmu między kolejnymi sesjami osoba egzorcyzmowana może przejść z jednego stopnia na inny. Wzwyż skali lub przeciwnie, schodzić na niższe stopnie w miarę jak mijają dni. Podobnie inny może być stopień obserwowany w czasie badania przy przygotowywaniu raportu dla biskupa, a inny zamanifestuje się w czasie egzorcyzmu. Należy brać pod uwagę, że opętanie 8. stopnia może się zakończyć dużo wcześniej, po dużo mniejszej ilości sesji niż opętanie 10. stopnia. Natomiast nawet osoby nękane przez wpływ 6. stopnia mogą potrzebować dużo dłuższego czasu modlitwy niż opętany 10. stopnia. Poniżej zamieszczamy także stopnie pokus, jako że do egzorcystów zgłasza się wiele osób intensywnie kuszonych.
1. Pokusa zwykła.
2. Pokusa bardzo intensywna.
3. Pokusa obsesyjna.
4. Noc ducha.
Kapłan może pomodlić się, aby Bóg oddalił demona od osoby bardzo znękanej pokusami. Mocą swojego kapłaństwa może również rozkazać demonowi, żeby ten oddalił się od kuszonego. Taki rozkaz ma za sobą sakramentalną władzę, która nadaje mu skuteczność. Co nie znaczy, że demon nie może później ponownie zbliżyć się do tej osoby, by ją kusić. W czasie nocy ducha kuszony naprawdę przeżywa agonię własnej duszy. Kapłan może ograniczyć się do modlitw, w których prosi Boga o oddalenie demona, albo rozkazywać demonowi, by się oddalił, ale dusza tak czy inaczej musi przejść tę próbę dla własnego oczyszczenia.
str. 1
DOBRY__PASTERZ