Jakie są przyczyny opętania?
Zawsze podawano następujące przyczyny, z powodu których następuje opętanie:
1. Pakt z demonem.
2. Uczestnictwo w sesjach spirytystycznych, obrzędach satanistycznych lub ezoterycznych.
3. Ofiarowanie dziecka Szatanowi przez matkę.
4. Przekleństwo.
Opętanie nigdy nie jest zaraźliwe. Mieszkanie razem z opętanym nigdy nie spowoduje żadnego niebezpieczeństwa przejęcia czegokolwiek tego rodzaju od opętanego. Jak więc widzimy tylko opętany może otworzyć demonowi drzwi. Sądzi się, że opętanie powodują grzechy, ale to nieprawda, trzeba wyraźnie otworzyć demonowi drzwi, by wszedł. Grzech to jedno, a opętanie to drugie. Podobnie ktoś może otworzyć demonowi drzwi, chociaż nie jest szczególnie złym człowiekiem, a inny może być bardzo zły, ale nie zostanie opętany.
Może wydawać się logiczne, że opętany zostaje ten, kto dobrowolnie otwiera demonowi drzwi, ale to, że ktoś zostaje opętany z powodu przekleństwa, wydaje się już mniej logiczne. Z powodu przekleństwa, a więc przez to, że ktoś [inny] odprawił obrzęd, żeby został opętany, albo żeby go zabić. Ale nie zapominajmy, że opętanie dotyczy jedynie ciała, nie zaś duszy. Zatem nie jest to problematyczne z punktu widzenia Bożej sprawiedliwości. Ponieważ tak samo, jak ktoś może zgłosić się do mafii, aby zlecić czyjąś śmierć, również i to zło w odniesieniu do ciała Pan Bóg czasem do¬puszcza. Opętanie nastąpi tylko wtedy, gdy Bóg na to pozwoli. Rytuały odprawione po to, by ktoś umarł lub został opętany, nie są istotne, nic nie nastąpi, jeśli Bóg do tego nie dopuści. I oczywiście im intensywniejsze dana osoba prowadzi życie duchowe i życie modlitwy, tym bardziej będzie chroniona przed wszystkimi tymi wpływami Złego.
Mimo wszystko ewentualność opętania osoby niewinnej, a nawet żyjącej w stanie łaski, bez żadnego udziału z jej strony, nie jest jedynie teoretyczna, przypadki takie bywały stwierdzane niejednokrotnie w ciągu wieków. Bóg do tego dopuszcza, bo bardzo często cierpienia ciała są źródłem znacznie większych błogosławieństw dla duszy. A po opętaniu osoba taka jest bardziej wdzięczna Bogu, zaś jej życie duchowe pozostaje dużo głębsze na całe życie.
Z drugiej strony należy dodać, że osoby, które praktykują przekleństwa przeciw zdrowiu innych lub żeby inni zostali opętani, nie czynią tego przez zbyt długi okres, gdyż zwykle bardzo szybko spotyka je kara boska. Mało rzeczy tak bardzo ściąga karę boską jak przeklinanie innych. Osoby tego typu mogą praktykować swe złe czyny przez krótki czas, Bóg szybko upomina się o ich życie i wzywa je na swój straszliwy sąd.
Dlaczego demon dokonuje opętania?
Jeśli demon wie, że opętanie danej osoby oznacza ryzyko, iż ostatecznie przyczyni się do większego dobra dla duszy tej osoby, czemu tedy dokonuje opętania? Poza tym czy opętanie nie oznacza ujawnienia się demona? Nie byłoby dla niego bardziej korzystnym pozostać w zupełnym ukryciu?
Na pewno rozsądniej byłoby dla demona nie wchodzić w nikogo. Ale wchodzi z jednej prostej przyczyny - by przyprawić o cierpienie. Próbuje sprowadzić cierpienie, a przez opętanie może czynić to bezpośrednio. Opętanie oznacza w dłuższym okresie uszczerbek [w realizacji] planów Złego, ponieważ sam siebie zdradza, ale na krótką metę przynosi cierpienie opętanemu. Więc demon nie opiera się zdobyciu czegoś, co jest pewne tu i teraz. To, co wyżej powiedziano odnośnie powodów, dla których demon nie oparł się pokusie kuszenia Syna Bożego, równie dobrze odnosi się do tej kwestii. Oparcie się pokusie wymaga cnoty, a od demona cnoty wymagać nie możemy. Dlatego szuka on zawsze korzyści tu i teraz. Kościół myśli długookresowo, ale demona popychają jego własne namiętności. Choć wydaje się to sprzecznością, demon jest igraszką swoich własnych namiętności i impulsów, których nie kontroluje.
Dlaczego Bóg dopuszcza, żeby istniały opętania?
Bóg dozwala na pojawianie się tego osobliwego fe-nomenu z czterech powodów:
1. Dowodzi on prawdziwości religii katolickiej.
2. Jest karą dla grzeszników.
3. Jest korzyścią duchową dla dobrych.
4. Stanowi zbawienną naukę dla ludzi.
Skoro Bóg dopuszcza choroby, tym więcej ma powodów, by dopuszczać coś, czego istnienie jest autentycznym powodem, żeby wierzyć; istnienie zjawiska, dzięki któremu objawia się moc Boża, moc Chrystusa i moc Kościoła. Opętanie jest niczym otwarte okno, przez które możemy zajrzeć do świata demonicznej nienawiści i cierpienia. Otwarte okno, przez które możemy podejrzeć nieco niewidzialnej mocy natur anielskich. A dobro, które wynika z bycia świadkiem takiego wydarzenia, obfituje wśród obecnych przy nim i ich krewnych zwykle przez całe życie.
„Zwykle" dlatego, że odprawienie egzorcyzmu nie oznacza, że wszystkie osoby obecne przy takim wy-darzeniu mają wiarę. Są tacy, którzy po tym, jak byli świadkami egzorcyzmu, wszystko, co widzieli, przypi¬sują przyczynom naturalnym lub co najmniej nieznanym. Skoro byli tacy, co nie wierzyli w Jezusa, widząc uzdrowienia i cuda, których dokonywał, nie możemy się dziwić, że i coś takiego się zdarza. Musimy zrozumieć, że niezależnie od tego, co widzimy (cud, egzorcyzm, cokolwiek), to łaska sprawia, że wierzymy. Jeśli dobrowolnie postanowimy opierać się temu wewnętrznemu, niewidzialnemu wezwaniu, nie ma znaczenia, że będziemy świadkami rozmnożenia chlebów i ryb. Choćby otworzyły się niebiosa i Bóg przemówił zza obłoków, pomyślimy, że to halucynacja. Nie to, co widzimy, ale łaska rozpala wnętrze naszej duszy nie-śmiertelnej płomieniem wiary.
Czym się różni rozdwojenie osobowości od opętania?
Przyczyny choroby rozdwojenia osobowości są naturalne, przyczyną opętania jest demon.
Choroba pojawia się jako efekt działania przyczyn psychiatrycznych, opętanie zwykle z powodu uczestnictwa w obrzędach ezoterycznych.
Chorobę leczy się jedynie przy wykorzystaniu wiedzy z dziedziny psychiatrii, opętanie znika jedynie dzięki egzorcyzmowi.
Przy okazji choroby nie mają miejsca żadne zjawiska nadzwyczajne, w przypadkach opętań bywa, że się zdarzają.
Jakie zjawiska nadzwyczajne występują w czasie opętania?
By mówić o opętaniu, wystarczy, żeby nastąpił trans albo żeby pojawiła się osobowość demoniczna. Bywają przypadki opętań, w czasie których nie dochodzi do manifestacji żadnego nadzwyczajnego zjawiska. Oto jednak najczęstsze:
Demon rozumie każdy język, włącznie z językami martwymi. Natychmiast usłucha rozkazów wydawanych mu po łacinie, w grece, po hebrajsku czy w innych językach, niezależnie od wieku i inteligencji opętanego. Chociaż nie jest to zbyt częste, zdarza się, że opętani mówią w obcych językach, czasem w językach nieznanych.
Opętani okazują wielką siłę, nieraz przez wiele godzin. Czasami nawet siłę fizyczną w sposób oczywisty nieosiągalną, bo mogą podnieść kilka osób naraz.
Demon może również dawać poznać rzeczy ukryte. Jednak najbardziej nadzwyczajnym zjawiskiem, i najrzadszym, jest lewitacja.
str. 2
DOBRY__PASTERZ