opracowane-pytania-toksa.docx

(239 KB) Pobierz

1.       Co to jest absorpcja konwekcyjna: że przez pory, sub hydrofilne

Transport przez pory

·         Umożliwia przenikanie przez błony substancji hydrofilnych o m.cz. do ≈200

·         Możliwy transport substancji zjonizowanych

·         Zależy od gradientu stężeń, liczby i promieni porów oraz lepkości

·         niewielka wydajność (np. jony Pb tak się wchłaniają tylko w 10%, jony Mn w 4%, Cd ok. 1,5%)

 

2.       Co ma wpływ na wchłanianie aerozoli: że wielk cząstek

 

·         Im rozmiar ↓ tym szkodliwość ↑ - mniejsze cząsteczki łatwiej docierają do pęcherzyków płucnych i trudniej je usunąć

·         Najgroźniejsze są aerozole o cząsteczkach ≤1μm

·         Najistotniejsza – frakcja respirabilna – ma szansę się wchłonąć – np. tlenki Zn w wysokiej temperaturze łatwo tworzą aerozole, łatwo wchłaniają się z płuc – gorączka odlewników.

 

wielkość cząstek (najważniejszy parametr) – najłatwiej wchłaniają się te, które nie przekraczają 3 μm (inne źródła: 1 μm) ORAZ rozpuszczalność substancji w wodzie (zdarza się, że cząstka rozpuści się w wodzie i wchłonie do krwi, a nie jako gaz)

 

frakcja respirabilna – ta część aerozolu, która ma wystarczająco małe cząstki, żeby się wchłonęły

·         duże cząstki zatrzymują się w górnych częściach układu oddechowego (jama nosowo-gardłowa)

·         cząstki mniejsze, ale nie poniżej 3 μm wchodzą dalej (oskrzela, oskrzeliki), ale organizm się broni dzięki układowi śluzowo-migawkowej – warstwa śluzu ułożona jest na rzęskach, a rzęski wykonują stały ruch: powolny w kierunku płuc i szybki na zewnątrz (więc cząstki wolno przesuwają się w kierunku gardła – b. wolno, ale skutecznie) à wykrztuszenie lub połknięcie (i wtedy wchłaniają się z p.pokarmowego)

·         substancje o działaniu drażniącym – mogą hamować lub osłabiać czynność układu śluzowo-migawkowego (tak samo działają składniki dymu tytoniowego)

·         małe cząstki dostają się do pęcherzyków płucnych:

-  zjedzone przez makrofagi, a potem do układu śluzowo-migawkowego

-  wchłonięcie do układu limfatycznego

-  jeżeli cząstki rozpuszczalne są, to się rozpuszczą i przenikną do krwi

 

Najniebezpieczniejsze są cząstki, które nie mają mechanizmu ich usuwania, np. krzemionka, azbest, pył węglowy i aluminiowy.

Ich obecność w płucach powoduje powstanie stanu patologicznego, prowadzącego do pylicy płuc (choroba o charakterze zawodowym).

 

3.       W którym organie najwięcej transportu aktywnego

Nerki ?

 

4.       Charakterystyczne cechy transp aktywnego

 

·         Niezgodnie z gradientem stężeń przy udziale energii

·         Cholesterol, białka, witaminy

 

5.       Jak sub ma wysoki WSP olej/pow to wchłania się dobrze z : chyba skóry

Wysoki olej/woda à silnie lipofilna substancja, łatwo przemieszcza się w ustroju i dobrze wchłaniać przez skórę, z p.pok.

 

6.       Na czym polega transport transepidermalny

Transport transepidermalny: przez warstwy naskórka na drodze dyfuzji biernej lub przez pory; związki organiczne niezjonizowane o dużym współczynniku podziału olej-woda; rozpuszczalniki organiczne, pestycydy karbaminianowe, fosforoorganiczne

 

7.       Co jest największą barierą w transporcie transepidermalnym

Transport transepidermalny

* B. wolny

* Na drodze dyfuzji biernej lub absorpcji konwekcyjnej

* Przez wszystkie warstwy skóry [ale realną przeszkodą jest tylko naskórek]

* Im wsp. podziału olej-woda >1 i ↓ stopień jonizacji tym ↑ wchłanianie

* Istotna rola przy wchłanianiu:

Węglowodorów aromatycznych i alifatycznych

Amin aromatycznych i zw. nitrowych

Insektycydów fosfoorganicznych

Disiarczku węgla

Tetraetylku ołowiu

8.       Co to jest klirens: ze ilość oczyszczonego osocza w jednostce czasu

ü      Charakterystyka wydalania drogą nerkową

ü      To taka objętość surowicy, która zostaje oczyszczona z danego związku chemicznego w jednostce czasu (ml/min)

Cl- Klirens

c-stężenie substancji w moczu (mg/cm3)

V- objętość moczu wydalonego w ciągu minuty

p- stężenie substancji w osoczu (mg/cm3)

ü      Znając wartość Cl można wnioskować o losach leku, jakim procesom w nerkach ulega.

ü      Insulina w nerkach ulega tylko przesączaniu kłębuszkowemu

ClI=125 ml/min

ü      Kwas p-aminohipurowy ulega przesączaniu kłębuszkowemu i intensywnemu wydzielaniu

1 przepływ krwi przez nerkę i jest on z ustroju usunięty

ClKP=625 ml/min

ü      Gdy Cl<125: ksenobiotyk jest resorbowany zwrotnie

 

9.       Reakcja z chlorkiem żelaza na popłuczynach z żołądka, dająca fioletowy wynik: fenol

10.   Że tetra chlorek węgla ulega redukcji (metoblizm)

Mogą też powstawać rodniki bezpośrednio ze związku chemicznego, np. podczas biotransformacji tetrachlorku węgla (CCl4) – jest on modelową hepatotoksyna:

CCl4 à CCl3(rodnik) + Cl(rodnik)

CCl3(rodnik) + O2 à Cl3COO(rodnik)

CCl4 àCl3C(podwójny rodnik)

 

11.   Co ulega hydrolizie? Że zw. azowe (I faza metabolizmu)

Chyba związki azowe ulegają redukcji tak jak nitrowe i sulfotlenki

12.   Że glutation jest nukleofilny i dlatego ma powinowactwo do rodników (napisać czy oba są prawdą i czy łącznik był uzasadniony)

ü      Reakcję sprzęgania warunkuje grupa tiolowa glutationu

ü      Glutation- cząsteczka nukleofilowa; jest wszechobecny, powoduje detoksykację substancji elektrofilowych

ü      Hamuje uszkodzenie lipidów, białek, kwasów nukleinowych (substancje nukleofilowe)

ü      koniugaty z glutationem mogą bezpośrednio być wydalone, ponieważ glutation jest silnie hydrofilowy

Łącznik nie był chyba uzasadniony.

 

13.   Jakie aminokwasy sprzęgają GLICYNA, też kwas glutaminowy, seryna

14.   W którym sprzęganiu aktywuje się ksenobiotyk : z aminokwasami

15.   Coś o sprzęganiu z glutationem

ü      Reakcję sprzęgania warunkuje grupa tiolowa glutationu

ü      Glutation- cząsteczka nukleofilowa; jest wszechobecny, powoduje detoksykację substancji elektrofilowych

ü      Hamuje uszkodzenie lipidów, białek, kwasów nukleinowych (substancje nukleofilowe)

ü      Typy związków sprzęganych z glutationem:

v      Związki aromatyczne z podstawnikami

§         Chlorowcowymi

§         Sulfonowymi

§         Nitrowymi

v      Związki alifatyczne z wiązaniami podwójnymi,

v      α,β nienasycone ketony

v      tlenki arylowe i epoksydy związków alifatycznych powstające w I fazie biotransformacji

v      związki zawierające elektrofilowe heteroatomu: N,O,S

v      wolne rodniki o charakterze elektrofilowym

v      jony metali ciężkich: Hg, Mn, Cd, Ag, Bi, ponieważ posiadają powinowactwo do grupy tiolowej

ü      koniugaty z glutationem mogą bezpośrednio być wydalone, ponieważ glutation jest silnie hydrofilowy

ü      mogą powstawać kwasy mer kapturowe

C6H5S~glutationà C6H5SCH2CH(NH2)COOHàacetylacjaà C6H5SCH2CH(NHCOCH3)COOH

 

Sprzęganie z glutationem (GSH) – tripeptydem zbudowanym z cysteiny, glicyny i kw. glutaminowego

·         Występuje we wszystkich tkankach, najwięcej jest go w hepatocytach

·         Z GSH sprzęgane są:

·         Epoksydy węglowodorów alifatycznych, aromatycznych, alicyklicznych, heterocykli

·         Nienasycone węglowodory alifatyczne

·         Halogenowe węglowodory alifatyczne, aromatyczne, związki nitrowe

·         GSH nie jest aktywowany do zw. wysokoenergetycznego – ksenobiotyki często są cząstką aktywną

·         Reakcja o charakterze detoksykacyjnym, jednak z wyjątkami [czasem tworzą się jony episulfonowe dające addukty z DNA]

·         GSH w miarę swojej ilości jest w stanie częściowo skompensować wytworzenie toksycznego metabolitu paracetamolu

 

16.   Że przy wiązaniu ksenobiotyku że musi pasować do siebie jak klucz do zamka

Typy interakcji ksenobiotyk-tkanka

1)      wiązanie niekonwalencyjne, np. wodorowe lub jonowe

·         wiązanie o charakterze odwracalnym (nie wymaga ono dużego nakładu energii – wiązanie jest niskoenergetyczne)

·         charakterystyczne dla interakcji ksenebiotyku z receptorami błonowymi, wewnątrzkomórkowymi, z kanałami jonowymi i z niektórymi enzymami

·         np. strychnina + receptory w neuronach ruchowych

·         doksorubicyna (cytostatyk) + podwójna helisa DNA

·         warunek zajścia reakcji: przestrzenne dopasowanie ksenobiotyku oraz cząsteczki docelowej (kanału/receptora)

·         ksenobiotyk dopasowuje się na zasadzie zamek-klucz

 

17.   Kilka Zw. Fosforoorg. ze działanie ich addytywne

Działanie addytywne – dwa ksenobiotyki działają w ten sam sposób, ich efekt sumuje się na zasadzie 2+3=5. Nie jest to przykład interakcji.

·         Różne insektycydy fosforoorganiczne – blokada większej puli AChE

·         morfina i skopolamina jeżeli chodzi o działanie depresyjne

 

18.   Ze CO ma powinowactwo też do oksydazy cytochromowej

ü      CO

v      Gaz

v      Bezbarwny

v      Bezwonny (zwiększa to niebezpieczeństwo obecności w środowisku)

v      Jedna z najczęstszych przyczyn zatruć w okresie grzewczym w środowisku domowym

v      Wchłania się przez płuca, po wchłonięciu wiąże się z hemoglobiną. Powstaje karboksyhemoglobina, która nie posiada zdolności wiązania tlenu, następuje niedotlenienie ustroju

ü      Powinowactwo tlenku węgla do hemoglobiny jest 210 razy większe niż tlenu

ü      Tlenek węgla wiąże się także z oksydazą cytochromową i mioglobiną

ü      Wiązanie z mioglobiną- zaburzenia mięśnia sercowego

ü      Karboksyhemoglobina ulega bardzo powolnej dysocjacji

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin