Samobieżne działo Sturmgeschutz III Flamm 1943.pdf

(7980 KB) Pobierz
NIEMCY
Technika lądowa
BRON
1943
Działa samobieżne
Samobieżny miotacz ognia Sturmgeschütz III Flamm
Sturmgeschütz III (Fl)
Dane taktyczno-techniczne
StuG III Flamm. Okres produkcji:
V
1943 ÷ VI 1942.
Producent:
Wegmann & Co.
w Kassel oraz Koebe z Luckenwalde.
Wypro-
dukowano:
10 egzemplarze.
Długość:
5,52 m.
Szerokość:
2,92 m.
Wysokość:
2,15 m.
Prze-
świt:
39,0 cm.
Masa bojowa:
23,0 t.
Opance-
rzenie:
kadłub - przód 50 mm/69° lub 50 mm +
30 mm/69°, boki 30 mm/90°, tył 30 mm/60-80°,
góra/dół 16 mm/0°, nadbudowa - przód 50
mm/80° lub 50 mm + 30 mm/80°, boki 30
mm/80°, tył 30 mm/60°, góra/dół 11 mm/0-12° i
17/5°, osłona armaty – przód 50/90°, boki
30/73°, góra/dół 30 mm/0°.
Napęd:
dwunasto-
cylindrowy silnik Maybach HL 120 TRM o ukła-
dzie V, czterosuwowy, dwugaźnikowy, górno-
zaworowy, chłodzony cieczą o pojemności 11867 cm
3
o mocy 265 KM przy 2600 obr./min i 300 KM przy 3000 obr./min.
Skrzynia biegów:
6 biegów do przodu i 1 wsteczny.
Prędkość maksymalna:
38 km/h po drodze, 22 km/h w terenie.
Pojemność zbiorników paliwa:
310 l.
Zużycie paliwa:
196 l/100 km po drodze, 326 l/100 km w terenie.
Zasięg:
na
drodze 165 km, w terenie 95 km.
Gąsienice:
długość oporowa 2860 mm, szerokość 400 mm, 93 ogniwa.
Promień skrę-
tu:
5,85 m.
Pokonywanie przeszkód:
ściany 60 cm, wzniesienia 30°, brody 80 cm, okopy 2,30 m.
Nacisk jednostkowy
na grunt:
0,93 kg/cm
2
.
Moc jednostkowa:
12,93 KM/t.
Uzbrojenie:
miotacz płomieni typu Schwade.
Załoga:
4 żołnierzy
(dowódca, kierowca, celowniczy, ładowniczy).
2
Decyzję o budowie
działa szturmowego uzbrojone-
go w miotacz płomieni podjęto
podczas narady z udziałem
Hitlera w dniach
1-3 grudnia
1942
roku, dotyczącej m.in.
sprzętu dla jednostek pancer-
nych. Zarząd Uzbrojenia polecił
zbudować serię
10
sztuk. W
połowie
stycznia 1943
roku
prace nad konstrukcją tego
pojazdu powierzono firmie
Wegmann
& Co. w Kassel oraz
Koebe
z Luckenwalde. Oby-
dwie firmy posiadały duże do-
świadczenie w budowie tego
typu pojazdów, ponieważ juz
wcześniej brały udział w pra-
cach nad przebudową czołgu
PzKpfw II oraz zdobycznego
francuskiego czołgu Char B2.
Na poligonie szkoły
pancernej w Wunsdorf
23
stycznia 1943
roku przepro-
wadzono pierwsze próby w
warunkach zimowych. Firma
Wegmann gwarantowała za-
płon cieczy zapalającej w tem-
peraturze do -22°C. Agregat
składający się z pompy poru-
szanej dwusuwowym silnikiem
gaźnikowym DKW f2 o mocy 3
kW i pojemności skokowej
1100 cm
3
wytwarzał ciśnienie
15 MPa. Przed oddaniem strza-
łu mieszanka zapalająca była
ogrzewana przez 5 minut za
pomocą łaźni wodnej. Gorąca
woda była podgrzewana przez
silnik Maybach napędzający
pojazd. Zbiorniki mieszanki
zapalającej były umieszczone
wewnątrz kadłuba.
Wykorzystano podwo-
zia remontowanych pojazdów
głównie wersji StuG III Ausf.
F/8 Sd.Kfz 142/1. Działa sztur-
mowe z
miotaczem płomieni
typu Schwade
były używane
tylko w Panzertruppe Schüle I.
Zamiast armaty zamocowano
stalową rurę, która osłaniała
dyszę o średnicy 14 mm. Za-
sięg praktyczny miotacza wy-
nosił 53-55 m, przy bezwietrznej pogodzie zasięg wynosił 60 m, minimalny zasięg wynosił 50 metrów. Miotacz mógł się
wychylać w pionie od -6° do +20°, zaś na boki 10° w lewo i 10° w prawo.
Pojazdy StuG III (FI) zostały dodatkowo uzbrojone w MG-34, stosowano radiostację Fu 5. Prędkość maksymalna
wynosiła 40 km/h, zasięg 155 km. Załoga 4 osoby. Masa 23000 kg.
W maju 1943 roku zmodyfikowano 9 wyremontowanych pojazdów, a ostatni w czerwcu 1943 roku. Jedyna znana
fotografia tego pojazdu przedstawia pojazd przebudowany z Ausf. F/8.
29 czerwca 1943
pojazdy przekazano do szkoły
wojsk pancernych w Gross-Born (Borne-Sulimowo), gdzie były używane do szkolenia. W dniu 29 czerwca 1943 roku, w
czasie testów prowadzonych w szkole, spłonęło jedno działo szturmowe, które potem wyremontowano. Pojazdy nie były
używane bojowo. Od
stycznia
do
kwietnia 1944
roku pojazdy StuG III (Fl) zostały z powrotem uzbrojone w armaty 75
mm i wysłane do jednostek dział szturmowych.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin