Kraków, 08.02.2014
AKADEMIA GÓRNICZO – HUTNICZA
im. Stanisława Staszica w Krakowie
Ćwiczenie 1:
„Próba statyczna rozciągania metali”
Imię Nazwisko
Wydział
Rok
Grupa
Zespół
Aleksander MazurekSebastian Mastalski
GiG
2
Ćw 4/2
6
Data
Ocena
Podpis
1. Cel ćwiczenia:
Próbę statyczną rozciągania wykonujemy w celu określenia własności wytrzymałościowych i plastycznych badanego materiału:
1. Granicy proporcjonalności Rh
2. Umownej granicy sprężystości R0,05
3. Wyraźnej granicy plastyczności Re
4. Umownej granicy plastyczności R0,2
5. Wytrzymałości na rozciąganie Rm
6. Naprężenia rozrywającego Ru
7. Modułu sprężystości podłużnej E
8. Wydłużenia względne A
9. Przewężenia Z
2. Wzory obliczeniowe:
Granica proporcjonalności.
RH= PHS0
PH - siła odpowiadająca końcowi prostoliniowego odcinka wykresu rozciągania.
S0 – przekrój początkowy próbki.
Umowna granica sprężystości.
R0,05= P0,05S0
P0,05 - naprężenie rozciągające które wywołuje w próbce wydłużenie trwałe równe 0,05% pierwotnej długości pomiarowej próbki.
Górna i dolna granica plastyczności.
ReH= PeHS0
ReL= PeLS0
PeH – siła rozciągająca.
PeL - siła rozciągająca
Umowna granica plastyczności.
R0,2= P0,2S0
P0,2 – naprężenie rozciągające które wywołuje w próbce wydłużenie trwałe równe 0,2% pierwotnej długości pomiarowej próbki.
Wytrzymałość na rozciąganie.
Rm=PmS0
Pm - maksymalna wartość siły obciążającej.
Naprężenia rozrywające.
Ru=PuSu
Pu - naprężenia rzeczywiste.
Su - aktualny przekrój próbki.
Wydłużenie względne.
A= lu-l0l0∙100%
lu - długość pomiarowa po zerwaniu.
l0 - początkowa długość pomiarowa.
Przewężenie względne.
Z= S0-SuSu∙100%= d02-du2du2∙100%
d0 - średnica początkowa próbki.
du - średnica próbki po próbie w miejscu zerwania.
Przyrosty wskazań czujników.
∆ln=ln-ln-1
Wydłużenie.
∆l=∆l1+∆l22
Przekrój badanej próbki.
S0=πd024
3. Wyniki pomiarów i obliczenia:
Lp.
Siła P [N]
Wskazania czujników
[10-2 mm]
Przyrosty
Wydłużenie
Δl [10-2mm]
Moduł sprężystości podłużnej [MPa]
l1
lewy
l2
prawy
Δl1
Δl2
1
2000
0,2
1,5
0,85
roczonek1