TAJEMNICA PUSTEGO GROBU PADRE PIO
The Secret of Padre Pio’s Empty Tomb
Franco Adessa
http://www.chiesaviva.com/tomba%20vuota%20ing.pdf
Niniejszy tekst pochodzi z książki "Tajemnica pustego grobu Padre Pio". Nie są to wszystkie rzeczy jakie są w książce, ale dokonaliśmy wyboru: pominęliśmy konkretne rozdziały dotyczące życia, dzieł, cudów, prześladowań i prześladowców o. Pio, a wykorzystaliśmy tylko te które uważaliśmy za niezbędne, by móc
dotrzeć na szczyt światowej satanistycznej władzy z jej odpowiedzialnością, która za maską szanowanej władzy ukrywała tożsamość i prawdziwe motywy głównego czło-wieka odpowiedzialnego za tajemnicę pustego grobu o. Pio.
CZY GRÓB BYŁ PUSTY?
We wrześniu 2002 pojawiła się sensacyjna informacja: z nakazu Watykanu przeprowadzono ekshumację przygotowawczą do beatyfikacji o. Pio, pod nadzorem kard. Silvio Oddi i w obecności innych świadków. Kiedy otworzono trumnę o. Pio, okazało się iż była zupełnie pusta, poza trzema rzeczami: jego szaty, franciszkańskiego białego sznura i sandałów. Nie było ani prochu, ani żadnej pozostałości po rozkładających się szczątkach.
Tę wiadomość przekazała Anne Cillis, prezes National Institute of Padre Pio w Kanadzie, i duchowa córka o. Pio, kiedy napisała w artykule: "W grobie nie zna-leziono ciała św. o. Pio?" / St. Padre Pio’s Body Not Found in His Tomb? opublikowanym w amerykańskim czaso-piśmie katolickich tradycjonalistów "Catholic Family News" we wrześniu 2002.
Anne Cillis
Poniżej cała historia w skrócie:
«John McCaffery, autor książki "Zakonnik z San Giovanni: opowieści o. Pio" / The Friar of San Giovanni: Tales of Padre Pio, był moim przyjacielem jsk i wielkim przyjacielem o. Pio.
Kiedyś opowiedział mi fascynującą historię: "Jestem tylko biednym modlącym się mni-chem", zwykł mówić o. Pio do Johna, i do tysięcy ludzi zgromadzonych na terenie przy klasztorze, co dla niego było osłupiające, tak wielka była jego pokora. "Oh, ojcze" – powie-dział John do o. Pio – "dzisiaj przychodzą tysiące, a po twojej śmierci pielgrzymi będą przychodzić w milionach!" O. Pio spojrzał na niego z dziwnym wyrazem twarzy. "John" – powiedział powoli akcentując każde słowo – "niech przychodzą! Mnie tu nie będzie!"
Minęło wiele lat zanim ktoś mógł zrozumieć znaczenie tych dziwnych słów o. Pio.
Przeprowadziłam wywiady z trzema wybitnymi tradycjonalistami o realiach tej historii o pustym grobie, i wszyscy trzej zgodzili się, że podczas ekshumacji "Nic nie powiedziano, poza tym, że zamknęli trumnę i nie powiedzieli nic do nikogo". Ale pogłoski o "pustym grobie" szerzyły się wśród kapucynów-tradycjonalistów w Europie, w tym o. Pulvermacher, który w wywiadzie ze mną powiedział, że każdy z nich, bez wyjątku, wierzył w prawdzi-wość historii o "pustym grobie"
Artykuł Anne Cillis o pustym grobie o. Pio – Catholic Family News, wrzesień 2002.
O. Carl Pulvermacher, OFM, Kap., bardzo znany w Ameryce i Kanadzie, był nieugięty w swoich przekonaniach o pustym grobie i polecił mi porozmawiać z Robertem i Cristina di Cecco w Connecticut.
Skontaktowałam się z tymi ludźmi i dowiedziałam się, że kard. Oddi ujawnił fakty o ekshu-macji przyjacielowi-księdzu, Chamoine de Porta of France, który też był przyjacielem rodziny di Cecco’s. Powiedział im słowo w słowo i z każdym szczegółem wszystko co powiedział mu kard. Oddi.»
«W 1998 organizowałam jedną z moich pielgrzymek do Włoch, z San Giovanni Rotondo jako uprzywilejowanym celem, i skontaktowałam się z drogim przyjacielem o. Giuseppe Pio (wcześniej Bill Martin z Brooklynu, Nowy Jork) z klasztoru San Giovanni Rotondo, którego bardzo dobrze pamiętam, bo później powiedziano mi, że był jednym ze świadków odkrycia "pustego grobu" o. Pio, razem z kard. Oddi.
W październiku 2002, zorganizowałam kolejna pielgrzymkę, która obejmowała wizytę w San Giovanni Rotondo.
O. Giuseppe Pio, we wspaniałym zdrowiu, zdjęcie wykonane dwa dni przed jego śmiercią.
Poświęcenie trumny o. Giuseppe Pio po jego nagłym zgonie.
W międzyczasie zmarł nasz drogi przyjaciel o. Giuseppe Pio. To miało miejsce w 2000, i jego śmierć była nagła i niespodziewana. Z tego co nam powiedziano, pewnego wieczoru zabrano go do Casa Sollievo Della Sofferenza, i następnego ranka zmarł! Miał tylko 61 lat.
Innym świadkiem odkrycia "pustego grobu" był o. Alessio Parente. Ale on też, niestety, nagle zmarł, w tym samym roku 2000.
Było to 26 października 2002, miesiąc po publikacji mojego artykułu o "pustym grobie" w
“Catholic Family News”, kiedy po odwiedzeniu grobu w krypcie, udaliśmy się do biura dla anglojęzycznych pielgrzymów, kiedy o. Ermelindo przeszkodził nam w oglądaniu filmów, i nagle powiedział: "Przepraszamy, kochani, ale nie pytajcie o szczątki. Nie ma szczątków o. Pio, jeszcze nie ma. Jego grób jest jeszcze nienaruszony, nie otwarto go jeszcze, a ekshu-macja odbędzie się dopiero kiedy zakończy się budowa naszego wspaniałego "nowego kościoła". Jego ciało zamierzamy umieścić na dwóch kolumnach by wierni mogli go czcić".
Byłam zdumiona! To było tak rażące kłamstwo, że nie mogłam uwierzyć w to co właśnie usłyszałam. Po publikacji artykułu o "pustym grobie" byłam bombardowana telefonami od czytelników, którzy w końcu zawsze zadawali to samo pytanie: "Więc co stało się z ciałem o. Pio, jeśli nie ma go w trumnie?"»
Tu kończy się historia z artykułu Anne. Kard. Silvio Oddi zmarł 29 czerwca 2001 i krążyły pogłoski, że był chory albo miał raka.
Po odkryciu tajemniczych zgonów dwóch ojców w 2000, o. Giuseppe Pio i o. Alessio Parente, świadkowie pustego grobu o. Pio, ks. Villa chciał doprowadzić tę sprawę do końca.
Pojechaliśmy do Morfasso gdzie mieszkała rodzina kard. Silvio Oddi, i udaliśmy się do “Bar Oddi” gdzie spotkaliśmy się z nowym księdzem w parafii: o. Pier Antonio Oddi, bratankiem kardynała.
Po odwiedzeniu grobu jego stryja, ojciec powiedział nam o swoich święceniach i zagranicz-nych podróżach, a następnie dał nam prezent, piękne zdjęcie kardynała.
Zanim wyszedł z powodu obowiązków, ksiądz zadzwonił do małżonki najmłodszego bratanka kardynała, która powiedziała nam, że jej mąż był kierowcą stryja, towarzyszył mu w podró-żach zagranicznych, natomiast w podróżach po Włoszech kardynałowi towarzyszył inny kierowca z Rzymu, Mr. Franco Sasso, który zmarł po operacji serca, dokładnej daty nie pamiętała, ale powiedziała iż było to w 2000.
Co do choroby kardynała, powiedziała nam, że kardynał nie cierpiał na żadną chorobę, "cierpiał na słabą cyrkulację krwi i Parkinsona", ale przyczyną jego śmierci był upadek w domu jaki miał miejsce pod koniec 1999-2000, co wywołało krwiaka w tyle głowy, który wywoływał nacisk na mózg i poważne problemy.
Następnie dodała, że kardynał przeszedł operację prostaty, ale podkreślała, że ta operacja nie stanowiła żadnego zagrożenia, a poważnym zagrożeniem był krwiak w głowie. Zapew-niła nas, że zgon kardynała spowodował właśnie ten upadek!
Kapucyni z Sant’Angelo-Foggia żegnają o. Alessio Parente, który zmarł nagle w 2000.
<- Na rozkaz Watykanu kard. Silvio Oddi miał wykonać ekshumację przygotowawczą przed beatyfikacją o. Pio przy świadkach, i ku ich zdumieniu, okazało się iż grób był pusty. W krótkim czasie kard. Oddi, jego szofer i świadkowie zmarli. Ale kardynał opowiedział o swoim doświadczeniu ludziom do których miał zaufanie.
GIAMBATTISTA MONTINI
Giambattista Montini, ordynowany na księdza 29 maja 1920, kontynuował studia na Papieskim Gregorian University.
Na Pontifical Academy of Ecclesiastical Nobles, zaprzyjaźnił się, co miało wpływ na jego życie, z Sycylijczykiem Mariano Rampolla del Tindaro, prabratankiem kard. Mariano Rampolla zmarłego w 1913, i ze znalezionych w jego gabinecie dokumentów, okazało się iż był szefem Ordo Templi Orientis (O.T.O.) [Order of Oriental Templars], instytucji Bawars-kich Iluminatów promujących satanistyczną korupcję jako niezastąpiony środek dla uzyskania kontroli VIPów [Very Important Persons = bardzo ważne osoby] na wysokiego szczebla stanowiskach.
W 1923 Pius XI oddelegował Montiniego do opieki nad Roman University Circle (CUR).
W październiku 1924 Montini rozpoczął pracę w Sekretariacie Stanu w biurach Msgr. Giuseppe Pizzardo, kard. Pietro Gasparri i Msgr. Francesco Borgognini-Duca, pierwszego nuncjusza papieskiego po podpisaniu Paktów Laterańskich i przyjaciela Angelo Roncalli.
W październiku 1925 Montini dostał nominację na krajowego kościelnego asystenta Włoskiej Federacji Uniwersytetów Katolickich / National Ecclesiastical Assistant of the Italian Catholic University Federation (FUCI).
Msgr Montini w latach 1930
W 1926 Montini znalazł się na liście Policji Obyczajowej / Vice Squad w Mediolanie jako homoseksualista.
12 lutego 1933 jezuicki ksiądz dopatrzył się "niepokojących ingerencji w apostolacie Msgr. Montini wśród członków FUCI", Montini musiał ustąpić, co miało miejsce 12 marca 1993.
Z archiwów włoskiego MSW dowiadujemy się, że krajowy kościelny asystent FUCI, ...
dragonball11