Psalm Rodowodowy - Jacek Kowalski - Sarmacja.doc

(782 KB) Pobierz

http://budujemydwor.pl/wp-content/uploads/2013/11/sarmaci.jpg

 

"Psalm Rodowodowy" - Jacek Kowalski

Ku powieści tej nakłoń ucha,

Ludu wierny mój, a posłuchaj

I miej wiecznie przed oczami,

Kimżeś między narodami:

Patrz tam, gdzie Sarmacja jest żyzna,

Tam to była Twoja ojczyzna,

Gdzie przodkowie Twoi śmiali

Z Rzymianami się ścierali.

Na paiżach Dunaj przebyli,

Tam o złotą wolność walczyli,

A Rzymianom dawszy baty,

Wędrowali za Karpaty;

Tutaj wtedy w lasach głębokich

Żyły tylko gryfy i smoki,

Krwawym wzrokiem wkoło toczył

Człowiek z jaszczurczymi oczy.

Zatem przodek Twój złożył zbroję,

Skoro ujrzał dziedzictwo swoje

I szczęśliwy już Sarmata

Szablę z pługiem chętnie zbratał;

Zaraz potem ochotnie zniża

Kark swój hardy przed znakiem krzyża,

W czym wiadomość jest doniosła,

Że kobieta krzyż przyniosła.

Potem przyszedł ów wiek żelazny,

Kiedy liczne odparł najazdy,

Minął wiek karmazynowy,

Kiedy wzięto go w okowy.

A pobuntowana w okowach,

Rozbiegła się dziatwa Lechowa;

Resztę krwawym spiął wędzidłem

Zdrajca, z azjatyckim bydłem.

Ale jeszcze nie jest pobity

Świetny okręt Rzeczpospolitej;

Czasem we śnie widzę nagle,

Jak rozwija świetne żagle,

Hardym dziobem fale rozpruwa,

Liczna, bitna załoga czuwa,

Złoty sztandar podniesiony,

Aż ocieram łzę, wzruszony.

Republiko! gdzie się zataczasz,

W jakie obce porty znów zbaczasz,

A z ojczystej twojej strony

Czyj dom będzie uczyniony?

- Ja się zowę rzeką podziemną,

Bóg jest ze mną, orzeł nade mną;

Choć się skryję, to wypłynę,

A bądź pewien, że nie zginę.

 

☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼

 

Pieśń Jacka Kowalskiego streszczająca historię Sarmatów – starożytnego ludu rzeczywiście zamieszkującego ziemie polskie – dokładnie tereny między Wisłą a Dnieprem. Północną granicą Sarmacji był Ocean Sarmacki (Bałtyk). Wg legendy, a także niektórych badaczy Sarmaci podbili Słowian następnie asymilując się z nimi, dali początek elicie tego ludu.

 

Polskie tradycje sarmackie początkami tkwią w niezapisanej przeszłości. Uczeni podkreślają podobieństwa leksykalne w sferze słownictwa religijno-obrzędowego, etycznego, a także zbieżności pomiędzy sarmacką symboliką, polskimi znakami heraldycznymi i godłowymi orłami.

 

Psalm rodowodowy to opowiedzenie naszej historii (a także prahistorii) w ekspresowym tempie niespełna trzech minut. Niechaj ten „teledysk” będzie obrazem piękna, splendoru i chwały naszej kultury – nie bójmy się rzec – najbogatszej, najbardziej różnorodnej, niezwykłej i ciekawej spośród znanych kultur kręgu naszej cywilizacji. Niechaj będzie też nostalgicznym westchnieniem i iskrą nadziei na odzyskanie dawnej świetności, odebranej nam zdradziecko przez ingerencję wrogów, a także domniemanych przyjaciół.

 

 

 

https://c2.staticflickr.com/4/3121/3151376450_fa401c0c41_b.jpg

 

W zasadzie można się zgodzić z tym opisem – tyle tylko że Sarmaci = Scyci = Starosłowianie czyli Prasłowianie (hapologrupa Y-Dna R1a). Scyci i Sarmaci nie podbili lecz zasymilowali w Europie od Adriatyku i Dunaju po Ren i Lech – po wybrzeże Atlantyku w Mormoryce (Armoryka) ludność Staroeuropejską o haplogrupie Y-DNA I – i z tych dwóch języków powstał język słowiański = scytyjsko-staroeuropejski. Działo się to jednak nie 2000 lat temu ale 11.000 lat temu. Istowie = Bałtowie = Litwini (Leto-Wynilowie czyli Wino-Wędończycy – Fino-Wenetowie). Finowie – haplogrupa N. Ze zmieszania języka słowiańskiego z fińskim powstały języki bałtyjskie (istyjskie, aestyjskie).

 

O barwach Sarmatów i Scytów wiemy tyle, że są to barwy biała, czerwona i niebieska. Herby i flagi krajów Słowiańskich i szlachty są bezpośrednią kontynuacją znaków scytyjskich i sarmackichtamg. Orzeł, Sokół, (Sokołoci = Scyci) i Biały Kruk – dały początek białemu orłowi polskiemu.

 

Ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego tylko na północy były zasiedlone przez Litwinów mówiących językiem bałtyjskim a znaczna ich część była zasiedlona przez Słowian – przodków dzisiejszych Białorusinów. Wszyscy: Białorusini, Rosjanie, Ukraińcy wywodzą się z plemion Prapolskich – ich przodkowie pochodzą znad Wisły i z Kujaw.

 

Ale jest to oczywiście uproszczenie gdyż praojczyzną Hariów (Arjów) była Stara Koliba w Środkowej Azji i Południowej Syberii skąd szli oni (przesuwali się) do Europy (zostawiając na miejscu w Azji część ludności – np.: późniejsi Hunowie, Tocharowie, Kuszanowie, Massageci, Kalasze itp.) w okresie od 20.000 do 10.000 lat p.n.e.

1

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin