Związek między tłuszczem brzusznym i ZN [zmęczenie nadnerczy]
The Answer to How Belly Fat and Adrenal Fatigue are Connected
Dr Michael Lam
Otyłość brzuszna, znana klinicznie jako otyłość centralna, jest coraz bardziej powszechnym zjawiskiem wśród współ-czesnych populacji, co powoduje wiele niekorzystnych skutków zdrowotnych. Z ponad jedną trzecią dorosłych w Stanach Zjednoczonych uważanych za otyłych, slangowe określenie tego "kołem zapasowym" jest już mocno zakorzenione w opisie wyglądu fizycznego tkanki tłuszczowej w nowoczesnym języku narodowym.
Wydaje się również, że w miarę starzenia się, skłonność do otyłości wzrasta, z otyłością kliniczną stwierdzoną u ponad połowy osób w wieku 50 +. Więc pytanie jest, oczywiście, skąd przeważające występowanie tkanki tłuszczowej, i co ważniejsze, czy istnieje związek między tłuszczem brzusznym i ZN?
Sporo czynników przyczynia się do współczesnej epidemii otyłości. Diety stały się bogatsze w kalorie, kiedy przemysł spożywczy znajduje sposoby produkcji więcej za mniej, spalanie energii osobistej zmniejsza się w wyniku dostępnego rodzaju pracy przechodzącej od tej wymagającej aktywności fizycznej, np. produkcja i budownictwo, do pracy przy komputerze. I podobnie, opcje rozrywki, takie jak TV i gry video przyczyniają się do siedzącego trybu życia. Są to jedne z najczęściej cytowanych ogólnych trendów, które sprzyjają temu stanowi. Na te dobrze znane przyczyny są równie dobrze znane środki, takie jak upewnienie się by mieć więcej ruchu i ograniczyć ilość wprowadzanych do organizmu kalorii. Co z tym jednym: zmniejszenie stresu i zagwarantowanie, że organizm dostaje czas potrzebny na odpoczynek i odnowę.
Tłuszcz brzuszny a ZN
Stres, a tym samym ZN, odgrywa rolę w tłuszczu brzusznym. Kiedy nadnercza dostają wezwanie by reagowały na stres często czy nawet ciągle we wczesnych etapach ZN, produkcja kortyzolu idzie pełna parą, żeby pomóc organizmowi radzić sobie ze stresorami. Receptory glikokortykosteroidów które reagują na kortyzol znajdują się w komórkach całego organizmu, z różnymi skutkami, zależnie od tego jaki rodzaj tkanek reaguje.
W środkowej części brzucha, która zawiera wielokrotnie więcej receptorów kortyzolu w stosunku do peryferii ciała, kortyzol wpływa na konserwowanie i przechowywanie energii. Funkcją tkanek w środkowej części ciała - przy ciągłej stymulacji kortyzolu - jest izolowanie i przechowywanie tłuszczu. W pewnym sensie, kortyzol przyciąga do siebie tłuszcz. Depozyty podskórnej i peryferyjnej tkanki tłuszczowej są przenoszone do centralnej części brzucha, produkując to "koło zapasowe".
Powstawanie tego tłuszczyku
W celu poznania jego powodów musimy zajrzeć do sposobu produkcji kortyzolu. Okazuje się, że tłuszcz jest jednym ze składników w procesie wytwarzania kortyzolu. W rzeczywi-stości ścieżka syntezy kortyzolu, jak również większości innych hormonów, rozpoczyna się od cholesterolu. Pregnenolon, nazywany "matką wszystkich hormonów", sam wytwarzany jest z cholesterolu. Spójrzmy na to co dzieje się kiedy organizm wymaga produkcji kortyzolu:
Rozpoczynając od cholesterolu, wątroba, gruczoły nadnercza, jelita i organy reprodukcyjne, wszystkie wytwarzają ten istotny budulec. Stąd cholesterol albo zostaje we krwi, albo jest przechowywany, przeważnie w tkance tłuszczowej. Kiedy pojawia się potrzeba produkcji hormonu steroidowego, cholesterol jest zabierany przez narząd produkujący by mitochondria przetworzyły go na pregnenolon.
Stąd enzymy w cytoplazmie przetwarzają pregnenolon albo na progesteron, albo na DHEA. Kiedy potrzebny jest kortyzol, przysadka mózgowa wytwarza hormon adrenokortykotropowy (ACTH), żeby pobudzić korę nadnerczy do dalszej modyfikacji progesteronu w celu wytworzenia i uwolnienia kortyzolu.
Jak widać, prosty akt uwolnienia kortyzolu do organizmu by zareagować na stres wymaga nieco syntezy biochemicznej i modyfikacji enzymatycznej. Każdy etap procesu zużywa energię, i kiedy jest duży wymóg kortyzolu na początkowym etapie ZN, znaczna proporcja energii organizmu używana jest w produkcji kortyzolu. Żeby proces ten był skuteczniejszy, magazyny tłuszczu i cholesterolu są przenoszone bliżej narządów wewnętrznych gdzie wytwarza się cholesterol, a w końcu kortyzol, a to miejsce znajduje się wokół jelit. To mini-malizuje czas i energię potrzebne do produkcji, transportu, i w końcu syntezy na każdym kroku drogi do kortyzolu.
W ten sposób rozmieszczenie tkanki tłuszczowej na brzuchu i rozbudowa talii jest dobrą rzeczą jeśli chodzi o nadnercza. Oczywiście, patrząc na wielki obraz możemy skończyć z szeregiem negatywnych konsekwencji zdrowotnych.
Ciemna strona kortyzolu
Kortyzol to hormon stresu, ostra reakcja nań daje energię i ma krótkotrwały stabilizujący wpływ po to, żeby organizm podjął ekstra wysiłek do pokonania stresu, i wrócił do bardziej zrównoważonego stanu funkcjonowania. Przedłużone podniesienie poziomów kortyzolu w początkowym stadium ZN ma niezamierzone niepożądane skutki takie jak gromadzenie się omawianego przez nas tłuszczu 'centralnego'.
To metaboliczne nastawienie na akumulację tłuszczu inicjuje reakcję łańcuchową, w wyniku której powstaje błędne koło nierównowagi obejmujące wiele innych narządów, w tym tarczycy i trzustki. Nie jest niespodzianką, że osoby z otyłością centralną mają również ryzyko niedoczynności tarczycy i insulinooporność. Zakłócenia hormonalne osi nadnercza-tarczyca-trzustka są kluczowe, bo mogą powodować spustoszenie w organizmie.
Oprócz tej redystrybucji tłuszczu, kortyzol ma także inny wpływ przyczyniający się do zwiększenia wagi ogólnie, a nawet pcha organizm w kierunku syndromu metabolicznego.
Badania wykazały chronicznie wysokie poziomy kortyzolu wiążące się z zaburzeniami procesów metabolicznych, takich jak hamowanie produkcji glukozy, nieprawidłowości w produkcji hormonu wzrostu, i wywołanie stanu insulinooporności. Faktycznie wiele cech klinicznych Syndromu Cushinga, stan niebezpiecznie zwiększonej produkcji kortyzolu, są porównywalne z tymi zespołu metabolicznego, dowód z ostatnich badań sugeruje, że kortyzol i same glikokortykosteroidy mają do odegrania rolę w samym syndromie metabolicznym.
Znaczenie zrozumienia
Dlatego teraz łatwo jest zobaczyć ważną rolę kortyzolu w epidemii otyłości doty-kającej tak wielu ludzi. Co to daje dobrego? Już mamy leki statynowe do pomocy w kontroli cholesterolu, jak też nowe leki do walki z otyłością. Jakie korzyści możemy mieć, albo czego możemy się nauczyć poprzez zrozumienie tego, że wywołane stresem ZN podnosi poziom kortyzolu, który uczestniczy w akumulacji tłuszczu brzusznego?
Odpowiedź na to jest w tym jak podchodzimy do procesu wyzdrowienia ze ZN. ZN to złożona dolegliwość, dająca wiele skutków w całym organizmie. Poza jego szeroko zakrojonym skutkiem, jest to podstępna dolegliwość, prawie niewykrywalna we wczesnych etapach, bo objawy są bardzo łagodne i powstają stopniowo. Faktycznie większość ludzi nigdy nie zdaje sobie sprawy że ma problem z nadnerczami, nawet kiedy codziennie są przeładowani stre-sem. Co więcej, skoro jeszcze nie ma zestawu diagnostycznych protokołów medycznych czy prostego testu na te dolegliwości, diagnozowanie ZN obecnie odbywa się poprzez korelację objawów z historią medyczną i potencjalnymi przyczynami. W rezultacie musimy słuchać organizmu i usłyszeć co mówią nam oznaki i objawy.
Więc kiedy szukamy leków farmaceutycznych by pomogły nam schudnąć albo obniżyć poziomy cholesterolu, kończymy maskując przekazy organizmu. Powstają trudności w odczytaniu każdego składnika symptomu ZN i otrzymaniu dokładnego obrazu. Jeśli zamiast tego zrozumiemy, że tycie jest naturalną (jeśli niezdrową) reakcją organizmu kiedy próbuje reagować na przewlekły stres, ścieżka staje się wyraźniejsza. Rozwiązanie dolegliwości ZN u podstaw i przywrócenie równowagi poziomów kortyzolu do zdrowego przedziału może dużo pomóc w pozbyciu się wyglądu "muffinki"*. Takie jest długotrwałe rozwiązanie dające trwałe rezultaty.
https://www.drlam.com/blog/how-belly-fat/14282/
*angielskie babeczki:
https://pl.pinterest.com/MadyMuffin33/muffins/
http://www.foodiggityshop.com/products/muffin-tops-baking-molds
Markowski