1. Maria Valtorta.pdf

(26825 KB) Pobierz

Duchowe przes∏ania

fragmentów z ˝ycia

Jezusa Chrystusa

przez Mari´ Valtort´

Ksi´ga I

˚ycie i objawienia s∏ugi Bo˝ej

Marii Valtorty.

Maria Valtorta urodzi∏a si´ 14 marca 1897 r. w Ca-

serta (W∏ochy). Ojciec jej, Józef, ur. 1852 r., by∏ dowód-

cà 19-ego pu∏ku kawalerii. Majàc 50 lat zachorowa∏ po-

wa˝nie i musia∏ pójÊç na emerytur´. Zmar∏ w 1935 r.

Matka, Izyda, urodzona 1861r. - zmar∏a w 1943 r. Oso-

ba wykszta∏cona, by∏a surowa i wymagajàca, tote˝

przyczyni∏a wiele cierpieƒ swej córce, jedynaczce.

Maria ukoƒczy∏a chlubnie liceum i rozwija∏a potem

talent literacki, jaki mia∏a od pierwszych lat ˝ycia. Ob-

darzona by∏a przy tym niezwyk∏à pami´cià - co czyta∏a

lub us∏ysza∏a, by∏o w niej zapisane, jakby na taÊmie magnetofonu. Nic nie uchodzi∏o przed jej

czujnym okiem, by∏a te˝ niezwykle wra˝liwa, obejmujàc sercem ca∏y Êwiat.

DuchowoÊç Marii by∏a g∏´boka, ale zarazem prosta, teologiczna i popularna, biblijna, kon-

serwatywna i post´powa, zawsze jednak we wszystkim uleg∏a KoÊcio∏owi.

Umi∏owa∏a z ca∏ej duszy Jezusa, w Jego Osobie i w Ojcu Âw. Karmi∏a si´ Pismem Âwi´tym,

zw∏aszcza Ewangelià. G∏osi∏a, czci∏a i wzywa∏a stale Niepokalanà, Matk´ Boga i naszà, Mary-

j´. By∏a zawsze wierna w pos∏uszeƒstwie Jezusowi i Jego przedstawicielom, nawet wtedy, gdy

jà to krwawo kosztowa∏o.

Pragn´∏a goràco upodobniç si´ do Chrystusa i do Ukrzy˝owanego. By∏a ofiarà wynagradza-

jàcà za grzechy Êwiata, co pobudzi∏o jà do proszenia Boga, by da∏ jej udzia∏ we wszystkich cier-

pieniach Zbawiciela. Chcia∏a byç ofiarà wynagradzajàcà na podobieƒstwo Jezusa w tym sa-

mym celu, w jakim Odkupiciel Êwiata odda∏ si´ Ojcu Przedwiecznemu: aby dzieci Bo˝e, rozpro-

szone grzechem pierworodnym i w∏asnymi winami, powróci∏y do Boga poprzez KoÊció∏ i stano-

wi∏y jednà trzod´, której Chrystus jest Najwy˝szym Pasterzem, a Papie˝ Jego widzialnym za-

st´pcà. Rzeczà niemo˝liwà jest wyliczyç wszystkie cierpienia i choroby, przez które przesz∏a.

Do tego trzeba dodaç cz´Êciowy parali˝, który przez 27 lat trzyma∏ jà w ∏ó˝ku. W ostatnich la-

tach ˝ycia dosz∏a do takiego stanu, ˝e ju˝ si´ wcale nie porusza∏a, nie jad∏a i nie pi∏a.

Umar∏a 12 paêdziernika 1961 r. o godz. 10.30 rano. Sp´dziwszy ca∏e ˝ycie na zjednoczeniu

z Jezusem, który sta∏ si´ ofiarà pos∏uszny a˝ do Êmierci krzy˝owej, odda∏a Bogu ducha w chwi-

li, gdy kap∏an wymawia∏ przy niej s∏owa: „…Wynijdê duszo chrzeÊcijaƒska z tego Êwiata...”.

Maria, zdawa∏a si´ byç nieprzytomna, natychmiast spuÊci∏a g∏ow´ i skona∏a.

Oko∏o roku 1947 Ojciec Romuald z Zakonu Serwitów Maryi, powróci∏ z misji w Kanadzie

i w Afryce. Nawiedzi∏ Mari´ i by∏ odtàd jej spowiednikiem, kierownikiem i ca∏à pomocà. Zach´-

ci∏ jà do pisania i te jej r´cznie zapisane 120 zeszytów, przepisa∏ wiernie na maszynie, dodajàc

sam, gdzie by∏o potrzeba, wyjaÊnienia i uwagi. Nie podoba∏o si´ to jednak jego prze∏o˝onym

i wywo∏ywa∏o ró˝ne sprzeciwy. Po∏o˝y∏ temu kres Papie˝ Pius XII, który przyjà∏ na specjalnej

audiencji dnia 20 lutego 1948 roku Ojciec Romualda wraz z jego zast´pcà, Ojciec Konradem.

Powiedzia∏ im wtedy: „Wydajcie drukiem te pisma tak, jak sà napisane, a kto b´dzie je czyta∏

– zrozumie”. Zainteresowa∏ si´ te˝ tym i popar∏ ze swej strony kardyna∏ Bea T.J. i kilku innych

wp∏ywowych dostojników w Rzymie.

Dodajmy teraz, ˝e:

a) to, co by∏o jej ukazywane w obrazach stopniowo, opisywa∏a. Patrzàc na to, co widzia∏a,

Maria opisywa∏a dok∏adnie.

b) to, co us∏ysza∏a, by∏o jej przekazywane nadprzyrodzenie: s∏ysza∏a i zapisywa∏a to mo˝li-

wie najwierniej.

Maria zapisa∏a 120 zeszytów – 15 tys. stron - pisa∏a to bez brulionu, bez przygotowania, bez

odczytywania tego, nie obmyÊlajàc ani poprawiajàc. Jak tylko skoƒczy∏a jeden zeszyt, zaraz od-

dawa∏a go Ojciec Romualdowi do przepisania go, na zasadzie jak to czyni∏ Jakub Lorber (mi-

styk austriacki) sekretarz Pana.

Naszym zadaniem jest podaç do wiadomoÊci to wszystko, a nie wypowiadaç o tym swego sà-

du. Osàd kanoniczny pozostawiamy prawnemu Autorytetowi KoÊcio∏a. Powtarzamy jeszcze raz

s∏owa Papie˝a Piusa XII; „Kto b´dzie czyta∏ – zrozumie”.

Rzym, 29 stycznia 1970

O. Konrad M. Berti O. S. M.

˚ycie Jezusa - Syna Bo˝ego

WyjaÊnienie do nale˝ytego zrozumienia dzie∏a.

Pan Jezus powiedzia∏ Sam do autorki: – Liczne mia∏em powody do podyktowania tobie Mo-

ich prze˝yç i s∏ów… Przede wszystkim by∏a to Moja mi∏oÊç ku KoÊcio∏owi nauczajàcemu i wal-

czàcemu.

Pragnienie pomagania duszom w dà˝eniu do doskona∏oÊci, gdy˝ poznanie Mojego ˝ycia po-

maga do tego, bo S∏owa Moje sà ˝yciem.

G∏´bszym powodem Dzie∏a by∏o to, ˝e w ostatnich czasach modernizm, tak pot´piony przez

Piusa X w roku 1907, szerzy si´ znowu w sposób coraz to szkodliwszy. Chc´ tu podaç pomoc do

zwalczania jego b∏´dów. Oto g∏ówne z nich:

– zaprzeczanie nadprzyrodzonoÊci dogmatów,

– zaprzeczanie Bóstwa Chrystusa, (prawd´ o Chrystusie, Bogu – Cz∏owieku przekazujà nam

Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy Apostolskie i Tradycja),

– zaprzeczanie Boskiemu pochodzeniu dogmatów, Sakramentów, KoÊcio∏a Âwi´tego,

– nie uznajà powszechnoÊci i ciàg∏oÊci – a˝ do koƒca wieków – Ewangelii danej przeze Mnie

wszystkim ludziom,

– twierdzà, ˝e nauka Chrystusa uformowa∏a si´ poprzez stopniowe przemiany, a nie by∏a da-

nà od poczàtku.

Dzie∏o Valtorty pomaga do zrozumienia, prze˝ycia i ukochania spraw Bo˝ych, a odrzucenia

b∏´dnych, zrodzonych przez modernizm.

II.

Dzie∏o Valtorty dà˝y do obudzenia w kap∏anach i Êwieckich wielkiej mi∏oÊci do Ewangelii

i tego wszystkiego, co dotyczy Chrystusa. Odnawia mi∏oÊç ku Maryi, modlitwa która jest ta-

jemnicà do zbawienia Êwiata.

III.

Ksià˝ka ta ma pomóc kierownikom dusz w ich pracy, dajàc im poznaç ró˝ne dusze, które

Mnie otacza∏y (mówi Jezus), oraz Mój sposób post´powania z nimi, by je zbawiç.

IV.

„˚ycie Jezusa” ma za zadanie przekazaç prawdziwe postacie Syna Cz∏owieczego i Jego Mat-

ki.

Z Dzie∏a tego otrzymamy dok∏adne poznanie ca∏oÊci i trwania Mojej d∏ugiej M´ki, której

szczytem by∏a Krwawa M´ka, dokonana w ciàgu kilku godzin. Wyniszczy∏em si´ w codziennej

udr´ce poprzez szereg lat z coraz wi´kszym napi´ciem. JednoczeÊnie z Mojà, trwa∏a M´ka Mej

Matki i miecz boleÊci przeszywa∏ wcià˝ Jej Serce. Poznanie to ma na celu pobudziç was do

wi´kszej mi∏oÊci ku Nam.

VI.

Dzie∏o to ma wykazaç Moc Mego S∏owa i ró˝ne Jego skutki, zale˝nie od dobrej woli s∏ucha-

jàcych.

VII.

Wreszcie ma ono nam wyjawiç tajemnic´ Judasza. Jest to tajemnica upadku duszy, którà

Bóg hojnie obdarowa∏. Tajemnica ta powtarza si´ zbyt cz´sto i rani boleÊnie Serce Jezusa.

By∏oby niemo˝liwoÊcià w obecnych warunkach t∏umaczyç wszystko dok∏adnie, bo zbyt d∏u-

go trzebaby wtedy czekaç na poznanie ca∏oÊçi, dlatego t∏umaczy si´ to dzie∏o w streszczeniu.

Streszczenie polega na tym, ˝e opuszcza si´ lub streszcza zbyt d∏ugie opisy miejscowoÊci, przy-

rody itp.

Opuszcza si´ te˝ rozdzia∏y, opisujàce dzieje ró˝nych osób itp. Tote˝ w tomie czwartym

opuszczono opisy, dotyczàce Jana z Endor i Syntychy – greczynki. By∏y to osoby przeÊladowa-

ne przez Faryzeuszy, a poniewa˝ znalaz∏y przytu∏ek u ¸azarza i ukryto je tam, uradzono wy-

s∏aç je do Antyochii.

Dalsze losy tych nowych uczniów podaje ten tom II w cz´Êci V-tej – ˚ycie Jezusa .

Dla lepszego zrozumienia podajemy, ˝e Jan z Endor by∏ wykszta∏conym Filistynem, na-

uczycielem, a Syntycha równie˝ wykszta∏conà Greczynkà, która uciek∏a z niewoli u Rzymiani-

na. Nastepny rozdzia∏ opisuje podró˝ ich przez morze, a potem ich dalsze losy.

Teraz konieczne wyjaÊnienie.

Mo˝e ktoÊ powie, ˝e Ewangelie nie mówià nic o kontaktach Jezusa z Rzymianami lub Gre-

kami, dlatego opisy Valtorty nie sà prawdziwe. Ale ilu˝ to rzeczy nie mówià nam Ewangelie,

bo ewangeliÊci umyÊlnie zarzucali zas∏on´ na to, co by∏o przeciwne ówczesnej mentalnoÊci ˝y-

dowskiej.

Jezus mówi: Czy sàdzicie, ˝e poznaliÊcie od nich wszystko, co uczyni∏em? Nawet i teraz, po

przeczytaniu tych 10 tomów nie dowiecie si´ wszystkiego o Mnie.

A ty, Mario, upad∏abyÊ martwa ze zm´czenia, gdybym ci da∏ mo˝noÊç opisania wszystkich

Moich ówczesnych czynów.

Zarzucano czasem Valtorcie, ˝e to lub tamto poda∏a inaczej ni˝ wielu autorów. Mia∏a na to

zawsze tylko jednà odpowiedê. Nie zaprzeczam niczemu, nie upieram si´ przy swoim, mo˝e by-

∏o nawet tak, jak piszà inni. Ale ja musz´ pisaç tylko tak, jak to widzia∏am sama!

Mo˝e tu byç równie˝ trudnoÊç z opisem wieczernika u Valtorty, bo Âw. ¸ukasz Ewangelista

pisze: „…wska˝e nam sal´ du˝à, us∏anà, tam przygotujecie.” (¸. 22, 12)

Liczni autorzy opisujà wieczernik jako sal´ na pi´trze itd. Tymczasem tu - to rodzaj piwni-

cy. Ale to nie dogmat i nie upierajmy si´ przy takim, a nie innym kszta∏cie tej sali. Valtorta i tu

powtarza: Opisuj´ tak, jak widzia∏am!…

Wst´p

MARIA VALTORTA Z VIAREGGIO /W¸OCHY/

„Jezus podyktowa∏ mi histori´ Swego ˝ycia.”

To powtarza∏a stale Maria Valtorta, kiedy mówi∏a o swych 15-tu tysiàcach stron zeszytów,

które spisa∏a w latach 1943 –1947 bez odpoczynku i bez jakichkolwiek poprawek, na których

opowiedziane jest ziemskie ˝ycie Zbawiciela, a˝ do najdrobniejszych szczegó∏ów. „Jezus stanà∏

ko∏o mego ∏ó˝ka i powiedzia∏: Pisz!” Ja poda∏am tylko to, co On mówi∏. Dzie∏o, które wydane zo-

sta∏o w 10-ciu tomach, jest dokumentem, który wzbudza niewiarygodny podziw. Jest to oÊwiad-

czenie kardyna∏a Augustyna Bea i prof. Nicola Pende – sà to wspomnienia przyjació∏ki i piel´-

gniarki Marii Valtorty.

Viereggio (Lucca) w sierpniu 1978 r.

„Jest to najdziwniejsza ksià˝ka, jakà kiedykolwiek mia∏em w r´kach” - mówi do mnie wy-

dawca, Emilio Pizani, wskazujàc na 10 tomów dzie∏a pt. „II Poema Delli Uomo Dio” – Poemat

o Bogu -Cz∏owieku - napisany mi´dzy latami 1943 - 1947 przez panià Mari´ Valtort´, którà

uwa˝a si´ za wielkà mistyczk´ dzisiejszych czasów. Jest to oko∏o 5.500 stron druku, które opo-

wiadajà o ˝yciu Pana Jezusa – mówi w dalszym ciàgu Pizani. Nie jest to rekonstrukcja zwy-

czajnych ksià˝ek, pisanych wed∏ug tradycyjnych dokumentów, nie jest ona tak˝e dzie∏em fan-

tazji, ani jakimÊ romansem. Chodzi tu o zapis historycznych wydarzeƒ wed∏ug ich chronolo-

gicznej kolejnoÊci; nadprzyrodzony reporta˝, napisany przez osob´, która obecna by∏a przy wy-

darzeniach. Opisane jest wszystko o ˝yciu Jezusa. Jakie by∏o Jego narodzenie, jak wyglàda∏a

grota, w której Jezus ujrza∏ Êwiat∏o dnia, co mówi∏ Êw. Józef, Matka Bo˝a, jak nazywali si´ pa-

sterze, którzy przybyli Go zobaczyç. Jest tam dok∏adny opis m∏odoÊci Jezusa, Jego zabawy, Je-

go ubiorów opisane sà Jego rozmowy z Ojcem, Matkà, przyjació∏mi, itd. a˝ do publicznego wy-

stàpienia, do podró˝y przez Palestyn´, w której g∏osi∏ On Swojà nauk´ i czyni∏ cuda, a nast´p-

nie proces, skazanie na Êmierç, straszliwe ukrzy˝owanie, – wszystko to opisane przez Mari´

Valtort´ z historycznà, geograficznà, biblijnà, geologicznà, teologicznà dok∏adnoÊcià i znajomo-

Êcià, która wprowadza w podziw specjalistów, którzy przeczytali to dzie∏o.

Na tym w∏aÊnie polega ten podziwu godny aspekt ksià˝ki. Autorka twierdzi∏a stale, ˝e opo-

wiada∏a jedynie wiernie to, co Jej Jezus dyktowa∏ i co pozwala∏ jej zobaczyç w obrazach.

OÊwiadcza ona na piÊmie: „Zapewniam, ˝e nie mia∏am ˝adnych ludzkich êróde∏, aby to wie-

dzieç, co pisz´, i czego przy pisaniu cz´sto nie rozumiem.” Naturalnie nie jest ∏atwo przyjàç po

prostu takie stwierdzenie. Od dwudziestu lat toczà si´ dyskusje i polemiki nad tà ksià˝kà.

Dzie∏o to badali specjaliÊci wszelkiego rodzaju, tak˝e z oficjalnego polecenia w∏adz koÊcielnych.

Wniosek, do jakiego doszli, jest zawsze ten sam: albo autorka by∏a olbrzymem wiedzy, nauki

i pami´ci, geniuszem, jakiego jeszcze nie by∏o na Êwiecie, albo musimy wierzyç w to, co ona sa-

ma mówi, ˝e jej ksià˝ka nie jest dzie∏em ludzkim.

Znajdujemy si´ w ma∏ym pokoju na parterze domu w starym Viareggio. W domu tym Ma-

ria Valtorta prze˝y∏a wiele lat. Na drzwiach znajduje si´ jeszcze tabliczka z jej nazwiskiem. –

„Nie chcia∏am tego usuwaç, poniewa˝ Maria jest jeszcze obecna” – mówi Marta Diciotti, wier-

na w∏aÊcicielka domu, która przez 28 lat strasznej choroby by∏a u boku Marii i w dalszym cià-

gu wszystko poÊwi´ca pami´ci przyjació∏ki. – „Chodêcie – mówi do mnie – poka˝´ wam ma∏y

pokoik, w którym ona ˝y∏a i umar∏a”.

˚ycie, które mia∏o wiele poziomów

(wielokierunkowe).

Prowadzi mnie do sàsiedniego pokoju. Okiennice sà zamkni´te i w przyçmionym Êwietle wi-

dz´ sypialni´, utrzymanà w najwi´kszym porzàdku. Na Êrodku znajduje si´ ∏ó˝ko, a pod Êcia-

nà ∏ó˝ko sk∏adane turystyczne. Jest tam szafa i dwa ma∏e stoliki. Na stoliku stoi Êwie˝y bukiet

kwiatów mi´dzy Êwi´tymi obrazkami i ksià˝eczkami do nabo˝eƒstwa, które by∏y w cz´stym

u˝yciu.

– To jest kàt widzeƒ – mówi Marta Diciotti. Maria mówi∏a, ˝e tam ukazywa∏ si´ jej Jezus,

Matka Bo˝a, aposto∏owie i pozwala∏ jej widzieç to, co póêniej musia∏a opisywaç. Le˝a∏a ona tu

na swym ∏ó˝ku. By∏a chora przez 28 lat, bez mo˝noÊci wyjÊcia czy powstania. Od 1 kwietnia

1934 r. a˝ do paêdziernika 1961 r. – dnia jej Êmierci. Ja spa∏am tu, na tym turystycznym ∏ó˝-

ku (obok Êciany). Cz´sto nie mog∏am zmru˝yç oka, poniewa˝ nie gasi∏a ona Êwiat∏a, aby móc

pisaç. Maria Valtorta nie by∏a osobà znanà wielkiej publicznoÊci – mówi Emilio Pizani – z przy-

padku staliÊmy si´ wydawcami jej ksià˝ek. Ojciec mój przyjà∏ to zlecenie, kiedy pisarka jesz-

cze ˝y∏a. Od prawie 8 lat wydawnictwo nasze s∏u˝y religijnym firmom Rzymu, a tak˝e Waty-

kanowi. Pewnego dnia ojciec mój mówi∏ z kilkoma teologami o dziele Marii Valtorty, a oni wy-

razili ˝yczenie, aby zosta∏o ono rozpowszechnione. Przyjà∏ on to zlecenie z grzecznoÊci dla przy-

jació∏. Nigdy nie reklamowaliÊmy tej ksià˝ki, a pomimo to jest to ju˝ trzecie wydanie i znana

jest na ca∏ym Êwiecie. We w∏oskim j´zyku rozpowszechniona jest ona w Argentynie, Belgii, Bo-

liwii, Brazylii, Etiopii, na Filipinach, Formozie, Francji, Niemczech, na Jamajce, w Portugalii,

w USA, Izraelu, Kenii, Meksyku, Holandii, Japonii, Indiach, Anglii, Irlandii, Togo, Ugandzie

i Zairze. Cz´Êciowe t∏umaczenia sà po angielsku, francusku, niemiecku, japoƒsku. W przygoto-

waniu znajduje si´ wydanie ca∏kowite dzie∏a po hiszpaƒsku, francusku oraz czesku. Ksià˝ka

napisana jest fascynujàcym i prostym stylem. Czytelnikami sà cz´sto wykszta∏ceni ludzie: teo-

logowie, uczeni, intelektualiÊci. Kto jà przeczyta∏, zosta∏ przez nià zdobyty i mówi o tym ze swo-

imi przyjació∏mi. W ten sposób rozszerza si´ reklama o tym dziele.

– Opowiedzcie mi zwi´êle o ˝yciu tej kobiety – prosz´ dr. Emilio Pizani.

– To nie jest ∏atwa sprawa – odpowiada on. ˚ycie Marii Valtorty jest z∏o˝one. Strona ze-

wn´trzna jest tu prawie bez znaczenia. Je˝eli jednak spojrzymy na nie dok∏adniej, odnosimy

wra˝enie, ˝e wszystko skierowane jest w jeden precyzyjny cel. Dlatego jej ˝ycie, jedno z tych

egzystencji, w którym wyczuwa si´ obecnoÊç czegoÊ, czego jednak rozum ludzki nie mo˝e pojàç.

Urodzi∏a si´ 14 marca 1897 r. w Caserta, w limbardzkiej rodzinie. Ojciec jej by∏ oficerem

piechoty. Rodzina musia∏a stale zmieniaç miejsce zamieszkania, aby byç przy nim, gdy zosta-

wa∏ s∏u˝bowo przenoszony. Kiedy Maria mia∏a 18 miesi´cy, rodzina przenios∏a si´ z Caserty do

Faen, a nast´pnie w roku 1901 do Mediolanu, nast´pnie do Weghera, Florencji, Regio, itd. Ja-

ko dziecko Maria odznacza∏a si´ bardzo delikatnym uczuciem i wielkà inteligencjà. Od naj-

m∏odszych lat zacz´∏a cierpieç na to, co uwa˝a∏a za „tragedi´” swego ˝ycia – brak mi∏oÊci ze

strony matki. Matka Marii Valtorty, Iside Fioranzi, urodzona w 1861 r. by∏a nauczycielkà j´-

zyka francuskiego. Jako egoistyczna i surowa kobieta nie chcia∏a, albo nie potrafi∏a traktowaç

swej córki jako swego dziecka. Nigdy si´ nià nie zajmowa∏a. Zaledwie urodzona, powierzona zo-

sta∏a mamce. Póêniej wychowywa∏a jà s∏u˝àca. W czwartym roku ˝ycia oddana zosta∏a do za-

konnic.

Pierwsza mi∏oÊç.

Maria ucz´szcza∏a stale na nauk´ do instytutów religijnych. Mia∏a naturalnà sk∏onnoÊç do

literatury. W zadaniach rozwija∏a cz´sto jeden temat na dziesi´ç ró˝nych sposobów: jeden dla

siebie, 9 dla kole˝anek, które nie mia∏y ochoty si´ trudziç. Mia∏a jednak niedostatecznie z ma-

tematyki, a jej matka, która dzia∏a∏a zawsze jej na przekór, zmusi∏a jà do studiów na politech-

nice. Najci´˝sze walki wybuch∏y mi´dzy matkà a córkà, kiedy 16-letnia, zakocha∏a si´ w pew-

nym m∏odzieƒcu, który mia∏ ju˝ dyplom po studiach. By∏a to goràca, ale nadzwyczaj czysta mi-

∏oÊç. Dziewczyna zwierzy∏a si´ matce ze swych uczuç, a ona zareagowa∏a jak furia, obrazi∏a

wulgarnym wyzwiskiem i czyni∏a najpodlejsze przypuszczenia. Maria napisa∏a póêniej w swej

autobiografii: „Moja matka zerwa∏a ze mnie brutalnie welon mej niewinnoÊci, ods∏aniajàc mi

z∏o, dotychczas nieznane, gdy by∏a mowa o dziewiczej czystoÊci kobiety. W ten sposób dowie-

dzia∏am si´, ˝e mi´dzy m´˝czyznà a kobietà mo˝e zaistnieç z∏o. To obna˝enie wobec mnie brzy-

doty ˝ycia, bez wzgl´du na nieÊwiadomoÊç moich 16 lat ugodzi∏o mnie najbardziej i rozdzieli∏o

mnie na zawsze od tej, która wyda∏a mnie na Êwiat. Kilka lat póêniej Maria zakocha∏a si´ zno-

wu, tym razem w m∏odym oficerze, który jà bardzo szanowa∏. By∏a to goràca mi∏oÊç, która trwa-

∏a kilka lat, stale jednak zwalczana przez matk´, która chwyta∏a si´ wszelkich Êrodków, aby jà

Plik z chomika:

Klaryssas

1. Maria Valtorta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: