Megalityczne straże doliny Bada.pdf

(1108 KB) Pobierz

Megalityczne straże doliny Bada

Tajemnica majestatycznych strażników doliny Bada (Indonezja), położonych wśród lasów

równikowych, nie została odkryta do dziś. Wyryte z jednolitych kamiennych bloków posągi

stoją samodzielnie lub w grupach w pobliżu dawnych pochówków. Wysokość ich wynosi od

jednego do czterech i pół metra.

Posągi wyróżnia falliczna forma, stylizowane rysunki z niewyraźnie wykonanymi rękami.

Wyłupiaste oczy, brwi i nos wyrzeźbione są w jednym kawałku nadając im pewien rodzaj

podobieństwa. Jednak każdy posąg jest indywidualny i nosi własną nazwę. Wszystkie one

posiadają oznaki płci ale tylko jedna czwarta z nich przedstawia kobiety.

Niektóre w ogóle nie są podobne do ludzi – jak na przykład leżący posąg, który do połowy

zakopany jest w polu ryżowym, przypomina raczej bawołu. Większość kamiennych twarzy

zwrócona jest ku zachodzącemu słońcu i królestwu najwyższego bóstwa Puang Matua.

Naukowcy sugerują, że wiele rzeźb z doliny Bada zostało stworzonych między 3000 rokiem

pne. i 1600 ne. Najprawdopodobniej megality wzniesiono ku czci ich przodków wyznaczając

specjalne miejsce, w którym dusze ich przodków zstępowały na ziemię i gdzie żyjący mogli

komunikować się z duchami, chwalić je lub modlić się o ochronę, o urodzaj.

Jaka cywilizacja stworzyła te kamienne istoty, tych strażników doliny Bada? Na razie na to

pytanie nie ma odpowiedzi.

W sumie w tym regionie odkryto ponad 400 granitowych megalitów, z których około 30

przedstawia ludzkie rzeźby najstarszego pochodzenia. Różnią się one wielkością, od kilku

centymetrów do 4,5 metra. Pierwotny cel tworzenia takich form megalitycznych jest

nieznany.

Inne megality mają formę dużych płyt (Kalamba) i płyt kamiennych (Tutu’na).

Jedni twierdzą, że megality instaluje się w miejscach masowych ludzkich ofiar, inni mówią,

że kamienne statuy chronią od złych duchów. Mówi się jeszcze, że te posągi to skamieniali

złoczyńcy, a niektórzy nawet wierzą, że figury są w stanie się przemieszczać.