Cylindry faraonów historia lohotronu.docx

Cylindry faraonów: historia lohotronu

Wielu wierzy, że starożytne cywilizacje posiadały nieznane tajemnice i potężne technologie. Próbując ujawnić te tajemnice przeszłości, niektórzy wymyślili najbardziej fantastyczne wersje. A jeszcze inni próbują na tym zarobić. Tak było w przypadku tajemniczych „Cylindrów faraonów”.

W 1976 roku młody kandydat nauk Władimir Kowtun oświadczył, że jego zdaniem faraonowie starożytnego Egiptu znali sekret długowieczności. Okazuje się, że mieli zdumiewające urządzenie, które leczy dosłownie wszystkie choroby, – specjalny rodzaj metalowych cylindrów.

Sekret zdrowia

Starożytnym Egiptem Władimir Kowtun zainteresował się jeszcze w młodości. Bardzo podobało mu się chodzenie do muzeum i oglądanie wystawionych tam eksponatów. Ale przede wszystkim zajmowało go jedno pytanie: dlaczego faraonowie trzymają coś w swoich rękach? Co to może być? Do tub do papirusu niepodobne, również do okrągłych cylindrycznych pieczęci — również. I dlaczego w obu rękach?

Jego przyjaciel Rusłan Dobrowolski powiedział, że znalazł niesamowity ezoteryczny tekst na Kaukazie. Mówiono w nim o przyzywaniu duchów i tajemnic magii, a jednocześnie o tajemnicach starożytnego Egiptu. Oczywiście Kowtun natychmiast zdecydował się zobaczyć, co napisano o Egipcie. Na jednej stronie był rysunek człowieka z dwoma cylindrami w rękach i fascynującym tytułem: „Metoda używana w starożytnym Egipcie do wzmocnienia przepływu energii”. Kowtun natychmiast zorientował się, że są to te dziwne przedmioty w rękach faraonów. To są starożytne urządzenia medyczne do odzyskiwania zdrowia.

Upłynie jeszcze wiele czasu. Zaczyna rozsypywać się, a następnie rozpadnie Związek Radziecki. Pod koniec lat 80-tych Kaszpirowski zacznie zbierać na swoich przedstawieniach tysiące ludzi na stadionach, tworzyć efekt znieczulenia podczas operacji i leczyć wszystkich przed telewizorem. Czumak będzie ładował z ekranu telewizyjnego wodę do leczenia wszystkich chorób. Latające talerze, ludzie śniegu i inna „anomalszczyzna” na trwałe wejdą w życie każdego Rosjanina.

Wtedy pojawi się na ekranach, w programie „Egipt. Próba tajnego”, Władimir Pawłowicz Kowtun ze swoimi „cylindrami faraonów” i ogłosi wszem, że one leczą wszystko. Nawet starość. Nic dziwnego, że Psametych I siedział na tronie przez 51 lat, Ramzes II – 67 lat, a Totmes III – 54 lata. Faktycznie, historycy uważają, że średnia długość życia ówczesnego Egipcjanina nie przekraczała 40 lat.

Ludzie natychmiast uwierzyli w moc „cylindrów faraona”. A w 2000 r. Władimir Pawłowicz zarejestrował cylindry w 20 krajach świata jako znak towarowy. Dziękując oczywiście starożytnym Egipcjanom i hrabiemu Stefanowi Walewskiemu autorowi rękopisu, który Dobrowolski i Kowtun czytali z takim uniesieniem.

„System kaukaskiej jogi”

Stefan Walewski napisał swoją pracę w 1920 roku po wizycie na Kaukazie. Walewski był znany w Ameryce jako kolekcjoner i sprzedawca antyków. Z różnych odległych miejsc przywoził do Stanów różnego rodzaju osobliwości, na które nie było oddźwięku klientów. Howard Carter jeszcze nie otworzył grobowca Tutanchamona, a Walewski z Kaukazu przywiózł już egipską tajemnicę awarskich ezoteryków.

Właśnie na spotkanie z potomkami awarskich magów wyjechał wtedy ze szczęśliwej Ameryki do kraju objętego wojną domową. Spotkanie okazało się produktywne, Walewski zapisał mnóstwo mistycznych opowieści. Po jego śmierci w 1955 roku wydano tę książkę po rosyjsku, którą znalazł Dobrowolski. Sam Walewski nie opublikowałby notatek – dał magom uczciwe słowo, że zachowa wszystko w sekrecie.

Kim był Walewski nie wiadomo — nie uchodźca z Kaukazu, nie Polak. Dlaczego członkowie tajnego stowarzyszenia magów zdecydowali się ujawnić swoje najważniejsze tajemnice – również nie wiadomo. Ale jego imię kojarzy się nie tylko z „mistrzowskim systemem kaukaskiej jogi”, ale także z tajemnicą uzdrawiającego urządzenia faraonów.

Księżyc i Słońce

Walewski opisał nie tylko budowę cylindrów, ale też jak je wykorzystać. Do tego była potrzebna odpowiednia technika oddechu. Pisał o tym tak: oddech może mieć trzy typy: słoneczny, księżycowy i równoważący. Kiedy powietrze jest wdychane przez prawą dziurkę, tworzy w ciele energię elektryczną, która zasila system „naczynioruchowy”. To oddech żołnierza, gotowego do walki. Gdy powietrze przechodzi przez lewą dziurkę, generuje magnetyzm i kontroluje wszystkie procesy w organizmie, wpływając na układ nerwowy. To jest oddech mądrego człowieka, który rozumie mądrość. Kiedy powietrze wdycha się przez oba nozdrza, to zwykłe jest oddech, który balansuje działanie ruchowe i myślowe.

„Cylindry faraona”, które później zarejestrował Kowtun, Walewski nazywał trzonami — jeden z ich był słoneczny, drugi — księżycowy. Słoneczny trzon przeznaczony był do prawej ręki, księżycowy — do lewej.

Walewski pisał: „Słoneczny cylinder siły zrobiony był z rozżarzonego węgla, specjalnie przygotowany, w którym struktura molekuł została stworzona tak, jak struktura molekuł żelaza zmieniająca się, kiedy żelazo się magnetyzuje (przy przemianie żelaza w magnes struktura molekuł zmienia się za pomocą procesu rekrystalizacji — hartowania, poza tym pojawiają się właściwości magnetyczne). Proces hartowania — to ogrzewanie przy wysokiej temperaturze i następnie nagłe oziębienie z opuszczeniem w wodę (cylindry z węgla drzewnego, przygotowane do łukowych elektrycznych lamp, doskonale się nadają na słoneczne cylindry siły). Przygotowany (hartowany) cylinder z węgla być może wstawiany był do miedzianego futerału, z otwartymi lub zamkniętymi końcami (długość cylindra sześć cali, średnica jeden cal, lub zgodnie z uchwytem pędzla). Księżycowy cylinder siły składa się z zahartowanego magnetytu lub magnetytu prasowanego (może to być również magnetycznego namagnesowanego gorącego żelaza lub stali). Księżycowy cylinder siły można włożyć do cynkowego lub blaszanego pudełka z otwartymi lub zamkniętymi obydwoma końcami (długość i średnica są takie same jak w przypadku cylindra słonecznego). Cylinder księżycowy służy jako katalizator, który daje cylindrowi słonecznemu większą aktywność. Cylindry mocy były znane nawet w najodleglejszych czasach, a sekret ich produkcji znany był tylko kilku wtajemniczonym … „.

O Egipcjanach w Księdze Walewskiego, w zasadzie nie było ani słowa. Ale gdzie magia – tam starożytni Egipcjanie, gdzie Egipcjanie – tam faraonowie. Kowtun i jego koledzy eksperymentowali z różnymi wypełniaczami i otrzymali swoje własne „cylindry faraonów”. Ani Egipt, ani faraonowie nie mieli nic wspólnego z tymi rzeczami. Ale co w takim razie trzymają w rękach faraonowie?

Cylinder do każdego przypadku

Buławy, berła, nakładana broda, kołnierz-naszyjnik, diadem z ureuszem, specjalny rodzaj pasiastej chustki (nemes) i korona – to symbole władzy faraona. Bez nich nie pojawiłby on się publicznie. Koron u faraonów było wiele. Biała, podobna do kręgla — korona Górnego Egiptu. Czerwona o charakterze cylindra — korona Dolnego Egiptu. Podwójna – korona zjednoczonej potęgi. Niebieski hełm z tarczami słonecznymi – wojenna. Ręce faraonów również były zawsze zajęte – niezliczone rytualne artefakty, które dostarczano władcom Egiptu.

Egiptolodzy wiedzą dokładnie, co faraonowie powinni trzymać w swoich rękach. Wśród tych przedmiotów nie ma „cylindrów długowieczności”. Z reguły faraon trzymał w rękach jakąkolwiek z lasek – na każdą ceremonię używano tej, która była potrzebna.

Mumia faraona w grobowcu zaopatrzona była w dwie laski – heka (wyglądem przypominająca wędkę z haczykiem) i nechaha (wyglądem przypominający wędkę z potrójnym biczem). Właśnie z tymi artefaktami pochowano Tutanchamona. Ręce skrzyżowano mu na piersi w kształcie ukośnego krzyża, a na jego dłoni włożono symbole władzy.

Nierzadko rękojeści obu insygnium robiono z lazurytu, pokrytego w równych odstępach złotymi paskami. Gdyby nie patrzeć uważnie na to, można by pomyśleć, że rękojeści zrobione są z niebieskich i złotych cylinderków. Tylko złote są puste. Dokładnie tak samo ozdabiano włosy kobietom.

Ponadto faraon mógł trzymać długą laskę, rozwidloną na końcu, z zoomorficzną gałką – uas. Albo masywną i krótką rytualną czaszkę, którą wykorzystywano do poświęcenia darów. U faraona jako ziemskiego boga, była możliwość wykorzystania wszystkich rodzajów insygnium, które kojarzyły się z licznymi egipskimi bóstwami. Dlatego tak trudno zrozumieć, które właśnie trzyma faraon w rękach.

Jeśli ktokolwiek jest zainteresowany, w filmie w 11 minucie znajdzie zawartość tych cudownych urządzeń, których koszt własny wynosi 18 rubli:

https://www.youtube.com/watch?v=ZXqqPPhMBMw

źródło