anamnesis087 2016-4.pdf

(895 KB) Pobierz
1
ANAMNESIS 87
BIULETYN
KOMISJI
DS.
KULTU
BOŻEGO
I DYSCYPLINY SAKRAMENTÓW EPISKOPATU POLSK
I
ROK XXII (2016) NR 4
MISTERIUM KOŚCIOŁA
OKRES NIEDZIEL ZWYKŁYCH
2
OKRES NIEDZIEL ZWYKŁYCH
Redakcja:
bp Piotr Greger
ul. Żeromskiego 5a
43-300 Bielsko-Biała
e-mail: greger@kuria.bielsko.pl
p.greger@episkopat.pl
3
O
D
R
EDAKCJI
Życie chrześcijańskie rodzi zobowiązania
Przed nami ostatnia faza trwającego czasu Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia.
Święty Paweł pisząc List do Tymoteusza, podkreślając łaskę osobistego nawrócenia, za-
uważa:
… dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokazał
całą wielkoduszność
(1 Tm 1, 16). Apostoł Narodów często zachęcając czytelników swo-
ich listów do naśladowania jego przykładu, ma na myśli dokładnie to samo: podobnie jak
on sam, również my wszyscy dostąpiliśmy miłosierdzia (zob. Rz 11, 30-31; por. 1 P 2, 10).
Tajemnica Bożego miłosierdzia polega na tym, że dla wszystkich stanowi ona życiową
konieczność. Wobec licznych oznak lekceważenia i kontestacji Bożego miłosierdzia ze
strony współczesnego świata, trzeba jeszcze mocniej dawać świadectwo o tym, że nauka
chrześcijańska jest przepełniona orędziem Bożego miłosierdzia.
Głoszenie prawdy o Bogu bogatym w miłosierdzie nie może ograniczyć się tylko do teo-
retycznego przekazu treści. Codzienność chrześcijańskiego życia, przeżywana z doświad-
czeniem mocy Bożego miłosierdzia, rodzi konkretne, praktyczne zobowiązania. Spra-
wowanie świętych czynności liturgicznych ma kształtować postawę miłosierdzia, uczyć
wyobraźni miłosierdzia i motywować do pełnienia dzieł miłosierdzia względem duszy i ciała.
W takim kontekście oddajemy do rąk Czytelników kolejny numer biuletynu, z życzeniem
owocnej lektury.
W dziale NAUCZANIE OJCA ŚWIĘTEGO znajdują się teksty pięciu homilii papieża
Franciszka. Cztery z nich zostały wygłoszone podczas liturgii sprawowanej na Watykanie
(w czasie Jubileuszu diakonów, na zakończenie Jubileuszu Miłosierdzia kapłanów, a dwie
pozostałe zostały proklamowane w czasie Mszy świętych kanonizacyjnych: o. Stanisła-
wa Papczyńskiego i Marii Elżbiety Hesselblad oraz Matki Teresy z Kalkuty). Natomiast
ostatni tekst został wygłoszony podczas Mszy świętej z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski
sprawowanej na Jasnej Górze.
Dział DOKUMENTY STOLICY APOSTOLSKIEJ zawiera informacje związane
z faktem podniesienia obchodu ku czci Św. Marii Magdaleny (22 lipca) do rangi liturgicz-
nego święta. Oprócz stosownego dekretu i komentarza do tego dokumentu autorstwa Se-
kretarza Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, znaleźć można także
teksty liturgiczne tego święta.
Kilka miejscowości polskich otrzymało swoich nowych patronów. Potwierdzeniem
są cztery dekrety zatwierdzające: Św. Kingę patronką miasta
Stary Sącz
(diecezja tar-
nowska), Bł. Michała Sopoćkę na patrona miasta
Białystok
(archidiecezja białostocka),
Św. Antoniego Padewskiego patronem miasta i powiatu
Tomaszów Mazowiecki
(archi-
diecezja łódzka) oraz Św. Urszulę Ledóchowską na patronkę miasta
Pniewy
(archidiece-
zja poznańska).
Dział NAUCZANIE BISKUPÓW O LITURGII zawiera wypowiedź Kardynała Ro-
berta Saraha, prefekta Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz
stanowisko Stolicy Apostolskiej odnośnie do tej wypowiedzi. Ponadto, w ostatnim czasie
biskupi polscy sporo uwagi poświęcili sprawom liturgii, co zostało zawarte w listach pa-
sterskich adresowanych do diecezjan (biskup Andrzej F. Dziuba i biskup Roman Pindel).
Zagadnienia liturgiczne były także przedmiotem kilku wygłoszonych homilii (arcybiskup
4
Od Redakcji
Celestino Migliore, arcybiskup Wojciech Polak, biskup Adam Bałabuch, biskup Ignacy
Dec oraz biskup Roman Pindel).
Metropolita poznański arcybiskup Stanisław Gądecki mocą dekretu Św. Józefa usta-
nowił patronem nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej Archidiecezji Poznańskiej.
W trosce o uszanowanie przestrzeni liturgicznej, biskup Wiesław Mering wydał zarzą-
dzenie dotyczące organizowania koncertów w kościołach diecezji włocławskiej. Pasterz
Kościoła Włocławskiego wydał także dekret omawiający sprawę obchodów patronalnych
województwa kujawsko-pomorskiego w tej części diecezji, która znajduje się na terenie
tego województwa.
Dział zatytułowany FORMACJA LITURGICZNA zawiera trzy artykuły naukowe.
Pierwszy koncentruje uwagę na znaku ołtarza będącego miejscem liturgicznej grawitacji
(ks. Krzysztof Konecki). Drugi podejmuje zagadnienia współczesnych zagrożeń odnośnie
do życia konsekrowanego (ks. Czesław Parzyszek SAC), zaś ostatni tekst omawia zasady
śpiewu wykonywanego w czasie Eucharystii w odniesieniu do treści zawartych w śpiewni-
kach (ks. Emanuel Stańczyk).
W dziale DUSZPASTERSTWO LITURGICZNE znajduje się wypowiedź byłego nun-
cjusza apostolskiego w Polsce arcybiskupa Celestino Migliore na temat tradycji noszenia
szkaplerza.
Dział INFORMACJE zawiera dane dotyczące papieża Franciszka, który podjął decy-
zję o podniesieniu obchodu ku czci Św. Marii Magdaleny do rangi liturgicznego święta,
a także ukoronował Matkę Bożą z La Salette (Watykan, 19 maja 2016 roku). Wiele wyda-
rzeń związanych z liturgią miało miejsce w Kościele polskim. Komisja ds. Kultu Bożego
i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski odbyła kolejne spotkanie robocze, czego
potwierdzeniem jest zamieszczony tekst sprawozdania. Podczas zebrania plenarnego bi-
skupi polscy podjęli decyzje personalne dotyczące składu osobowego komisji.
W kilku diecezjach miały miejsce wydarzenia liturgiczne: święcenia diakonów stałych
(archidiecezja szczecińsko-kamieńska), ogłoszenie Św. Kingi patronką miasta Stary Sącz
(diecezja tarnowska), nadanie godności i tytułu bazyliki mniejszej dla kościoła Nawiedze-
nia Najświętszej Maryi Panny w Bielsku-Białej Hałcnowie (diecezja bielsko-żywiecka), in-
stalacja relikwii Wydarzenia Eucharystycznego w Legnicy oraz wystawienie relikwii Ciała
Pańskiego do publicznego kultu (diecezja legnicka) oraz uroczystość 40. lecia koronacji
Piety Oborskiej (diecezja płocka).
Z terenów poza Kościołem polskim warto odnotować fakt mianowania nowego dyrek-
tora Niemieckiego Instytutu Liturgicznego oraz przyznawanej corocznie Nagrody im. ks.
prof. Balthasara Fishera. Kościół w Pakistanie przeżywał radość z faktu odbywającego się
tam 1. Kongresu Eucharystycznego. Całość tego działu została – już tradycyjnie – uboga-
cona wykazem nowości wydawniczych z tematyki liturgicznej.
W bieżącym roku swoje ziemskie życie zakończył opat Adalbert Kurzeja OSB. Notatkę
ukazującą jego sylwetkę znaleźć można w dziale NEKROLOG.
Księdzu Biskupowi Stefanowi Cichemu pragnę podziękować za pomoc redagowaniu
działu Informacje (zwłaszcza za wykaz liturgicznych nowości wydawniczych) oraz za tekst
nekrologu.
Bp Piotr Greger
Homilia papieża Franciszka wygłoszona w czasie Pasterki
5
I. N
AUCZANIE
O
JCA
Ś
WIĘTEGO
Homilia papieża Franciszka wygłoszona podczas jubileuszu diakonów
(Watykan, 29 maja 2016 r.)
„Sługa Chrystusa” (Ga 1, 10). Usłyszeliśmy to wyrażenie, którym św. Paweł apostoł
określa siebie pisząc do Galatów. Na początku listu przedstawiał siebie jako „apostoł”
z woli Pana Jezusa (por. Ga 1, 1). Te dwa terminy, apostoł i sługa, łączą się ze sobą i nigdy
nie mogą być oddzielone. Są jak dwie strony tego samego medalu: ten kto głosi Jezusa jest
powołany do służby, a ten kto służy, głosi też Jezusa.
Pan ukazał to nam jako pierwszy: On, Słowo Ojca, On, który przyniósł nam radosną
nowinę (por. Iz 61, 1), On, który sam w sobie jest dobrą nowiną (por. Łk 4, 18) stał
się naszym sługą (Flp 2, 7), „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć” (Mk 10,
45). „On stał się diakonem wszystkich”, napisał Ojciec Kościoła (Św. Polikarp, Epistula
ad Philippenses, 5, 2). Diakoni, podobnie jak On, są też wezwani, by stać się głosicielami
„pełnymi miłosierdzia, gorliwymi, podążającymi zgodnie z miłością Pana, który stał się
sługą wszystkich” (tamże). Uczeń Jezusa nie może iść inną drogą niż droga Mistrza, ale
jeśli chce głosić, musi Go naśladować, tak jak to uczynił św. Paweł: dążyć, by stawać się
sługą. Innymi słowy, jeśli ewangelizacja jest zadaniem powierzonym każdemu chrześci-
janinowi w sakramencie chrztu św., to służba jest stylem, jakim należy przeżywać misję,
jedynym sposobem bycia uczniem Jezusa. Jego świadkiem jest ten, ko czyni tak jak On:
kto służy braciom i siostrom, nie będąc zmęczonym Chrystusem pokornym, nie będąc
zmęczonym życiem chrześcijańskim, które jest życiem służby.
Skąd zacząć, aby stać się „sługą dobrym i wiernym” (Mt 25, 21)? Jesteśmy wezwani,
by jako pierwszy krok żyć dyspozycyjnością. Sługa uczy się każdego dnia dystansowania
się od dysponowania wszystkiego dla siebie i dysponowania samym sobą, jak ma na to
ochotę. Każdego ranka ćwiczy się w dawaniu swego życia, w myśleniu, że każdy dzień nie
będzie należał do niego, że trzeba go przeżywać jako dar z siebie. Bowiem ten, kto służy
nie jest zazdrosnym stróżem swego czasu, a wręcz rezygnuje z bycia panem swego dnia.
Wie, że przeżywany przez niego czas nie należy do niego, ale jest darem, jaki otrzymuje
od Boga, aby go z kolei ofiarować innym: tylko w ten sposób naprawdę przyniesie owoc.
Ten, kto służy nie jest niewolnikiem ustanowionego porządku dnia, ale gotów uczyć się
całym sercem, jest gotów na to, co nie zaprogramowane, gotów spotkać brata i jest otwar-
ty na to co nieprzewidziane, którego nigdy nie brakuje i które często jest codzienną nie-
spodzianką Boga.
Sługa potrafi otworzyć drzwi swego czasu i swoich przestrzeni temu, kto jest blisko nie-
go a także temu, kto puka poza wyznaczonymi godzinami, za cenę przerwania czegoś, co
lubi, czy odpoczynku, na który zasługuje. Sługa nie zważa na wyznaczone godziny. Boli
mnie, kiedy w parafiach widzę wyznaczone godziny przyjmowania, od tej do takiej godzi-
ny. Później nie ma drzwi otwartych, nie ma księdza, diakona, osoby świeckiej przyjmują-
cej ludzi, to wyrządza zło. Trzeba nie zważać na wyznaczone godziny, mieć odwagę, by nie
zważać na wyznaczone godziny. W ten sposób, drodzy diakoni, będąc dostępnymi, wasza
służba będzie pozbawiona wszelkiej korzyści i ewangelicznie owocna.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin