basia-i-boze-narodzenie-opowiadanie-182-1621.pdf

(39 KB) Pobierz

Basia i Boże Narodzenie

(Zofia Stanecka)

(…) Kiedy na niebie zabłysła pierwsza gwiazdka, Mama zasiadła razem ze wszystkimi

do wieczerzy wigilijnej. Na środku stał koszyczek z opłatkami. Trochę krzywo stał, bo

Basia włożyła pod obrus trzy pełne garście siana. W tym roku po raz pierwszy to Ja-

nek, nie tata, miał przeczytać fragment z Biblii o narodzeniu Pana Jezusa. (…) Potem

dzielili się opłatkiem, jedli śledzie, karpia i barszcz, i w tym roku to Mama pierwsza

nakapała na obrus. Basia jak zawsze tak się objadła uszkami, że nie miała potem siły

nawet na pierniczki. Piła tylko kisiel żurawinowy Babci. A kiedy było jej już bardzo do-

brze – w brzuchu i w ogóle wszędzie – zadzwonił dzwonek do drzwi.

– Kto to może być? – zdziwiła się Mama i spojrzała na pusty talerz, jak co roku czeka-

jąc na niespodziewanego gościa.

Basia pobiegła otworzyć. Za drzwiami nie było nikogo, ale na wycieraczce leżał ogrom-

ny wór.

Prezenty! Basia już miesiąc wcześniej zrobiła dla Mamy zakładkę do książki, a dla Taty

wykroiła krawat z obrusu, ale potem tyle było do zrobienia, że o prezentach zapo-

mniała. A teraz patrzyła na wór i nie wiedziała, czy to sam Święty Mikołaj go przyniósł,

czy też pojawił się na wycieraczce w zupełnie inny sposób. Może Święty Mikołaj na-

dal krąży po świecie, jak kiedyś, dawno, dawno temu? A może to jakiś jego pomocnik?

Ktoś, kto postanowił go naśladować? (…)

(Źródło: Zofia Stanecka, Marianna Oklejak, „Basia. Wielka księga przygód”,

wyd. Egmont, Warszawa 2014, s. 99-102)

