zupa.pdf

(508 KB) Pobierz

Zupa

(Wojciech Widłak)

Pan Kuleczka gotował przysmak wszystkich – zupę jarzynową. Kroił właśnie seler,

gdy do kuchni wbiegł pies Pypeć. Miał zamknięte oczy.

– Ojej – zmartwił się Pan Kuleczka na jego widok. – Co ci się stało?

– Hmmm – odpowiedział Pypeć.

Wiele to nie wyjaśniło (…). [Pies – przyp. red.] uniósł nos, wciągnął parę razy powie-

trze i nie otwierając oczu, wybiegł pędem z kuchni. (…)

[Nagle – przyp. red.] do kuchni wpadła kaczka Katastrofa.

– Ciii – wyszeptała, choć Pan Kuleczka nie zdążył się jeszcze odezwać, i schowała

się za lodówką. (…)

[Pan Kuleczka – przyp. red.] mieszał w garnku chochelką, gdy do kuchni znowu

wbiegł Pypeć. Z zamkniętymi oczami pobiegł za lodówkę i złapał Katastrofę. (…)

(…) Pan Kuleczka (…) zawołał, że zupa gotowa. (…) A kiedy jedli dokładkę, Katastrofa

zaczęła się zastanawiać, jak to jest, że takie niepodobne do siebie okrągłe ziemniaki

i spiczaste pietruszki, pomarańczowe marchewki i biała sól mogą się tak dobrze

pogodzić i zrobić razem coś zupełnie, zupełnie nowego – zupę.

I wtedy Pypeć powiedział:

– Ja wiem. Bo na przykład w rodzinie też każdy jest inny, ale dopiero wszyscy razem

są rodziną. Zupa jest jak rodzina.

Pan Kuleczka uśmiechnął się, potarł oko i dlaczegoś pociągnął nosem. (…)

(Źródło: Wojciech Widłak, „Pan Kuleczka. Spotkanie”,

Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań 2004, s. 44-47)