Stalin_a_stalinizm_i_nazizm_polityka_i_zbrodnie_fakty_i_mity-eioba.pdf

(885 KB) Pobierz
Artykuł pobrano ze strony
eioba.pl
STALIN a Stalinizm i Nazizm - Polityka i Zbrodnie - Fakty i Mity
Kim był Józef Wissarionowicz Stalin? Nie łatwo opisać a już tym bardziej ocenić 75 lat życia i dobrych 30 lat sprawowania
władzy. Czym był stalinizm? Jaka była naprawdę liczba ofiar?
Józef Stalin nie jest postacią o której można w jednym artykule powiedzieć wszystko. Nie łatwo
opisać a już tym bardziej ocenić 75 lat życia i dobrych 30 lat sprawowania władzy, nie licząc okresu
konspiracji i działalności rewolucyjnej. Podsumowanie liczby ofiar systemu stalinowskiego też nie
jest łatwe, ale jedno jest pewnym, że najczarniejsze scenariusze o dziesiątkach milionów ofiar
stalinizmu to proste zsumowanie wszystkich, którzy co roku zmarli w wymianie pokoleniowej,
także z przyczyn naturalnych, ze starości. Prosta suma liczby zgonów na pewno nie jest sumą
ofiar dyktatury, ale wszelkie ofiary terroru w swej liczbie na pewno zawiera.
Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili
(Józef Stalin) ur. 1878, zm. 1953
Иосиф Стали�½
Okres urzędowania -
od 1924 do 1953
Przynależność polityczna -
Komunistyczna Partia ZSRR
Poprzednik -
Włodzimierz Lenin
Następca -
Gieorgij Malenkow
STALIN
- Biografia w Pigułce
Stalin
Józef Wissarionowicz, właściwie
Josif Wissarionowicz Dżugaszwili
(1878–1953), pseudonim
Stalin,
Gruzin, działacz polityczny, przywódca ZSRR, kierujący państwem radzieckim przez prawie 30
lat. Studiował 5 lat w prawosławnym
seminarium duchownym
w Tyflisie (Tbilisi). Niektórzy nazywają
Józefa Stalina zemstą Cerkwi i Caratu na Rosji i narodach ZSRR ale faktycznie w niektórych Cerkwiach
jest
obiektem modłów
na równi z innym władcami dawnej Rosji. Od roku 1898 związany z rosyjską
socjaldemokracją. W sporach wewnątrzpartyjnych opowiadał się po stronie
bolszewików.
W latach
1906-1908 kierował bolszewickimi tzw. akcjami ekspropriacyjnymi jak napady na banki, transporty
pieniędzy itp. na Zakaukaziu. W latach 1908-1913 kilkakrotnie aresztowany i zsyłany na Syberię skąd
jakoś stosunkowo łatwo uciekał. Od 1912 roku członek bolszewickiego Komitetu Centralnego
Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (bolszewików). Po rewolucji lutowej redaktor "Prawdy".
Jeden z organizatorów Wielkiej Rewolucji Październikowej, poparł Włodzimierza Iljicza Lenina w
sporze dotyczącym zawarcia pokoju brzeskiego w 1918 roku. Komisarz ludowy ds. narodowości a
latach 1917-1922, a także komisarz ludowy kontroli państwowej 1919-1922. W czasie wojny domowej
w Rosji (1918-1920) komisarz szeregu frontów. Od kwietnia 1922 sekretarz generalny Rosyjskiej
Komunistycznej Partii (bolszewików). Po śmierci Włodzimierza Iljicza Lenina faktyczny
przywódca
polityczny
ZSRR - Związku Radzieckiego. W walce o władzę wyeliminował kolejno autentycznych
komunistów: L.D. Trockiego przy pomocy G.J. Zinowjewa i L.B. Kamieniewa, tych ostatnich przy
pomocy grupy N.I. Bucharina, wreszcie Bucharina.
W latach 1929-1935 Józef Wissarionowicz
Stalin
kierował procesem
kolektywizacji rolnictwa
i
przyspieszonej
industrializacji,
którym towarzyszyła tak zwana
klęska głodu,
która pochłonęła do kilku
milionów ofiar oraz represje i zbrodnie wobec prawie wszystkich warstw społecznych i narodowości. W
październiku 1934 zainspirował
egzekucję
S.M. Kirowa, która stała się pretekstem do
wymordowania
elity partyjnej
i
wojskowej
podczas wielkich czystek politycznych i moralnych. Ideologicznym
uzasadnieniem terroru lat 30-tych XX wieku była sformułowana przez Józefa Stalina teza o
zaostrzaniu
się walki klasowej
w miarę postępów budowy rosyjskiego
socjalizmu narodowego.
Przez
Międzynarodówkę Komunistyczną Józef Stalin wywierał także przemożny wpływ na światowy ruch
komunistyczny, chociaż w praktyce realizował budowę państwa narodowo-socjalistyczngo wedle wizji
amerykańskiego nazisty
Edwarda Bellamy.
W roku 1939 zainicjował pozorne zbliżenie z III Rzeszą
Niemiecką, którego rezultatem było zagarnięcie w 1939 przez ZSRR wschodnich terenów Polski oraz
Estonii, Łotwy, Litwy, wschodniej Rumunii i Karelii (1940). Po agresji Niemiec na ZSRR w 1941 Józef
Stalin związał się sojuszem z Wielką Brytanią, a następnie z Stanami Zjednoczonymi. Podczas
konferencji w Teheranie (1943), Jałcie (1945) i Poczdamie (1945) wywierał decydujący wpływ na ich
postanowienia, rozszerzając systematycznie radziecką strefę wpływów i ustanawiając klasowe rządy
dyktatury proletariatu
w krajach Europy Wschodniej. W 1945 otrzymał tytuł
generalissimusa
i
bohatera
ZSRR. Jego metody -
autorytaryzm,
partyjniactwo, inwigilacja, totalitaryzm, terror policyjny,
represje, morderstwa polityczne były stosowane we wszystkich krajach bloku komunistycznego. Zmarł
w niejasnych okolicznościach, chociaż na pewno głównie
ze starości
mając 75 lat. Józef Stalin był
twórcą narodowo- socjalistycznego głównego obok hitleryzmu, autorytarnego systemu XX wieku,
wprowadził
dyktatorski kult własnej osoby
na wzór kultu carów. Doprowadził ZSRR do statusu
supermocarstwa,
nazywany był
czerwonym carem.
Jego politykę częściowo skrytykowano podczas
XX Zjazdu KPZR w 1956, skupiając się jednak głównie na
kulcie jednostki.
Rozpoczęta wówczas
powierzchowna destalinizacja ograniczana do
demaskowania
tzw. kultu jednostki miała służyć
utrwaleniu rządów nomenklatury mono-partyjnej i trwała do końca istnienia KPZR - Komunistycznej
Partii Związku Radzieckiego i samego ZSRR.
"O, Ty, któryś jest jasnym narodów słońcem,
Naszych dni słońcem niegasnącym
Jaśniej świeci od słońca
Twa mądrość wszechogarniająca"
(Aleksiej Tołstoj)
STALIN
- Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili
Józef Stalin
(ros. Иосиф Стали�½), właściwie
Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili
(ros. Иосиф
Виссарио�½ович Джугашвили), (gruz.
,
Ioseb Besarionis Dze Jughashvili), ps. Stalin (ros. Стали�½), Koba (ur. 18 grudnia (6 grudnia starego
stylu) 1878 roku w Gori (Gruzja), zm. 5 marca 1953 w Moskwie w niejednoznacznych okolicznościach).
Pseudonim
Koba
został zaczerpnięty z opowiadania Aleksandra Kazbegi pt. "Ojcobójca", w której
kaukaski rozbójnik (abrek) Koba
walczy z władzą
i pomaga gnębionej ludności. Formalnie Józef Stalin
pełnił obieralne, kadencyjne funkcje sekretarza generalnego KPZR i jej poprzedniczek oraz premiera
ZSRR, a faktycznie był
dożywotnim dyktatorem
Związku Radzieckiego, posiadającym
nieograniczoną
władzę
i stosującym w celach wyznawanej idei walki klasowej jako metodę rządzenia masowy,
państwowy wewnętrzny i zewnętrzny terror, który pochłonął według różnych ocen od kilku do kilkunastu
milionów ofiar śmiertelnych. Podpisując
sojusz z III Rzeszą,
uratował ZSRR przed agresją Niemiec, ale
tylko na krótko, a umożliwił Niemcom rozpoczęcie agresji zbrojnej na Polskę, przyczyniając się do
wybuchu II wojny światowej. Jednocześnie ocena jego roli w historii przede wszystkim Rosji, ale też
świata, nie jest jednolita, ani nawet możliwa do ujednolicenia. Data urodzin Józefa Stalina nie jest
całkiem jednoznaczna. Choć są dane o jego urodzinach w roku 1870, to tak jak m.in. historyk Edward
Radziński, za rzeczywistą uznaje się - na podstawie zapisów w księdze parafialnej Uspieńskiego
soboru (katedry Zaśnięcia) - datę
18 grudnia
(6 grudnia) 1878 roku. Taka sama data znajduje się na
jego
świadectwie
ukończenia szkoły, w obszernym dossier policji carskiej, nakazie aresztowania z 18
kwietnia 1902 roku (z podanym wiekiem 23 lata), a także we wszystkich zachowanych
przedrewolucyjnych dokumentach. Józef Stalin podał tę datę we własnoręcznym życiorysie napisanym
na początku lat 20-tych XX wieku. Natomiast po roku 1922 bez wyjaśnienia zaczęto podawać oficjalnie
datę
21 grudnia 1879
roku, i od tego momentu dzień ten według kalendarz juliańskiego świętowano
jako jego urodziny.
Józef Stalin
był synem szewca
Wissariona
(Bezo)
Dżugaszwili
i
pochodzącej z chłopów pańszczyźnianych praczki
Katarzyny
(Jekatieriny) z domu Geładze. Przyrostek nazwiska "-szwili" oznacza
po gruzińsku „syn”, aczkolwiek współcześnie nie jest znane w tym
języku słowo czy imię "Dżuga". Słowo
Dżuga
pochodzi na pewno ze
starogruzińskiego i oznacza "Stal", od czego pochodzi rosyjski
pseudonim
Stalin.
Antysemici próbują także dowieść, że Dżuga to
pogardliwe określenie Żyda w Gruzji czy raczej w jakimś gruzińskim
dialekcie, co dawałoby znaczenie "Żydowski syn", ale jest to
wątpliwe. Był dzieckiem
słabym i chorowitym,
trzecim w rodzinie,
dwoje starszych umarło w niemowlęctwie. Jako ojczystym językiem
Józef Stalin posługiwał się gruzińskim, zaś po rosyjsku, którym także
biegle władał, do końca życia mówił z wyraźnym, gruzińskim
akcentem, całkiem możliwe, że specjalnie drażniąc Rosjan i
podkreślając, że Gruzin rządzi Krajem Rad. Oficjalnie należał do
jednej z
mniejszości gruzińskich
zamieszkujących wschodnią
Gruzję a mających swój własny język (zbliżony do gruzińskiego).
Jego ojciec zmarły w roku 1890 (lub 1909) był według przekazów
alkoholikiem,
prawdopodobnie często go bił. Na skutek "metod wychowawczych" ojca, doznał
urazu
ręki
w łokciu - pozostała już do końca życia krótsza. Stalin starał się to ukrywać - na zdjęciach pozował
z jedną ręką tą krótszą schowaną "za pazuchę" lub za plecami. Według niektórych teorii szewc
Dżugaszwili nie był biologicznym
ojcem Stalina
- miałby nim być zrusyfikowany Polak, oficer carski, i
badacz Syberii
Nikołaj Przewalski,
który swoje podróże na wschód zwykł odbywać przez Gruzję, i u
którego matka Stalina była posługaczką. Od 1888 roku Józef Stalin uczęszczał do
prawosławnej
szkoły parafialnej
w Gori, a od 1894 roku czyli od 16-tego roku życia kształcił się w
prawosławnym
seminarium duchownym
w Tyflisie obecnie Tbilisi, co nie było częste u synów szewców i praczek - i
potwierdza też teorię związaną z Przewalskim. Wbrew legendzie, stworzonej później przez oficjalną
propagandę, Józef Stalin
nie został usunięty
z Seminarium Duchownego za marksistowskie poglądy
czy też nie zdany egzamin.
Prawosławną szkołę religijną
ukończył z bardzo dobrymi wynikami, jako
prymus. Zachowały się po dziś dzień jego wszystkie seminaryjne świadectwa. Uczył się bardzo dobrze,
niektórzy wskazują na jego niezwykłą pamięć i uzdolnienia. W młodości pisał wiersze. Siedem z nich
zostało opublikowanych w czasopiśmie "Iweria". W roku 1907 - a więc kiedy Stalin był już zawodowym
rewolucjonistą - jeden z jego wierszy opublikowano w wyborze najlepszej poezji gruzińskiej.
Po ukończeniu w roku 1899, w wieku 21 lat prawosławnego chrześcijańskiego seminarium Józef
Wissarionowicz Stalin zatrudnił się na niskopłatnej
posadzie księgowego
w obserwatorium
astronomicznym w Tyflisie, dzisiejszym Tbilisi. Nie wiadomo dokładnie z jakiego powodu nie
zdecydowal się na
karierę popa
w prawosławnej Cerkwi, do czego miał należyte wykształcenie. W tym
czasie już prowadził
działalność partyjną
zwaną też rewolucyjną w
Socjaldemokratycznej Partii
Robotniczej Rosji
(SDPRR), jako typowy socjaldemokrata. Pracę przerwał w roku 1901, gdyż zaczął
się ukrywać przed władzami carskiego imperium Rosji. W latach 1901–1902 Józef Stalin był członkiem
komitetu partyjnego w Tyflisie i Batumi, na drugim zjeździe SDPRR (1903) wszedł do
frakcji
bolszewików.
Uczestniczył w wydarzeniach rewolucji 1905 roku. Był delegatem I konferencji SDPRR w
Tammerfors (nazwa szwedzka, po fińsku Tampere) oraz IV i V zjazdu (1906 i 1907 rok), w latach
1907-1908 był członkiem bakińskiego komitetu partii. Na plenum KC SDPRR, po VI Praskiej
Wszechrosyjskiej Konferencji (1912 rok), z inicjatywy Włodzimierza Iljicza Lenina, (Uljanowa) został
zapisany do KC i Rosyjskiego Biura KC.
STALIN ANTYKOMUNISTA
Międzynarodówka Komunistyczna
to organizacja, która zrzeszała komunistów z różnych krajów
świata.
Komuniści byli niewygodni
Stalinowi i również padali ofiarami wielkiej czystki w ZSRR. Pod
fałszywymi pretekstami prominentni członkowie partii komunistycznych z całego świata byli
wzywani do
Moskwy,
a tam aresztowani i eliminowani. W trakcie procesów moskiewskich, kiedy to oskarżeni mieli
rzekomo
szpiegować ZSRR
na rzecz Polski, rozpoczęto aresztowania Polaków.
Rozwiązano KPP
- Komunistyczną Partię Polski. Tajna policja polityczna czyli NKWD aresztowało wszystkich członków
KC KPP przebywających w ZSRR i to z obu frakcji - "większościowców" i "mniejszościowców", w tym:
Stanisława Bobińskiego,
W. Boguckiego, S. Budzyńskiego, Jakuba Haneckiego, A. Kaczorowskiego –
Sławińskiego, P. Łapińskiego, Józefa Unszlichta, Stefana Żbikowskiego, Adolfa Warskiego –
Warszawskiego, Marię Koszutską, A. Danieluka – Stefańskiego, W. Steina – Krajewskiego ,
Maksymiliana Horwitza – Waleckiego i Juliana Leszczyńskiego-Leńskiego. W konsekwencji
praktycznie
całe kierownictwo polskiej KPP
i jej aktyw zostało
wymordowane.
Represjonowani byli
członkowie Biura Politycznego Komunistycznej Partii Niemiec. Aresztowano
Belę Kuna,
który był
jednym z twórców powstałej w 1919 roku Węgierskiej Republiki Rad i 12 byłych ludowych komisarzy
tejże republiki.
Aresztowano i rozstrzelano
ścisłe kierownictwo Komunistycznej Partii Jugosławii z
sekretarzem generalnym M. Gorkiciem na czele. Inną ofiarą terroru był przywódca komunistów greckich
A. Kantas. Rozstrzelano sekretarza generalnego Rumuńskiej Partii Komunistycznej – A. Dobrogeanu –
Gherca. Zamordowano Finów: twórcę Komunistycznej Partii Finlandii G. Rovia i jej sekretarza
generalnego K. Mannera. Zabito przedstawiciela Komunistycznej Partii Chin, co było jednym z
powodów oziębienia stosunkow ZSRR z Chinami. Rozstrzeliwano komunistów z Korei.
Represjonowano przywódców komunistów z Meksyku i Iranu. Ofiarami czystki padli członkowie
Komitetów Centralnych partii komunistycznych z krajów bałtyckich. Aresztowano też komunistów z
Wielkiej Brytanii, Turcji i Belgii. W ten sposób
zdziesiątkowano ruch komunistyczny
całego świata, bo
ten zakładał
pluralizm poglądów
i tak zwaną demokrację wewnątrzpartyjną, podejmowania decyzji
przez
kolektyw Politbiura,
a nie przez bóstwo czerwonego cara. Zwalczanie komunizmu
leninowskiego i trockizmu oraz
mordowanie komunistów
z całego świata a nie tylko z ZSRR pokazuje,
że Józef Stalin, wierny uczeń prawosławnego seminarium duchownego od początku przejęcia swojej
władzy dowodził, że z komunizmem nie miał nic wspólnego, a
ustrój dyktatorski
jaki budował należy
określić jako narodowy socjalizm, nazizm i faszyzm, choć oficjalnie była to dyktatura proletariatu.
Podczas, gdy represjonowano i
likwidowano komunistów
w ZSRR, NKWD miało rozsianą po całym
świecie
sieć agentów.
Wielu z nich działało w ogarniętej wojną domową Hiszpanii. Z jednej strony
Józef Stalin sprzedawał broń republikańskiemu rządowi Hiszpanii, z drugiej strony nakazał
specsłużbom
zabijać
walczących w obronie republiki komunistów. Szefem NKWD w tym kraju był
Aleksander Orłow. Początkowo represje dotknęły działaczy katalońskiej POUM (komuniści-trockiści).
Zabito m.in. jej sekretarza generalnego
Andresa Nina.
Zginął też austriacki socjalista
Kurt Landau
i
były sekretarz Trockiego
Erwin Wolff.
Zlikwidowani mieli być również angielski pisarz George Orwell za
swój paszkwil na stalinizm i narodowy socjalizm i późniejszy kanclerz Republiki Federalnej Niemiec
Willy Brandt. Udało im się jednak uciec. NKWD działało również w USA, gdzie 5 czerwca 1937 zabito
Juliette Poyntz, zwolenniczkę komunizmu i Trockiego. Dnia 4 czerwca 1937 roku zabity został renegat
wywiadu sowieckiego Ignatij Reiss vel Natan Porecki. Wyjechał ze Związku Radzieckiego do
Szwajcarii jako wysokiej rangi funkcjonariusz GRU, a następnie odmówił powrotu do kraju i udzielił
poparcia Trockiemu. Gertruda Schildbach, znajoma ofiary zwabiła go na jedną z bocznych uliczek,
gdzie
zabili go enkawudziści.
W jego walizce znaleziono mapę domu Trockiego, która została później
wykorzystana do zaplanowania
zamachu na Trockiego.
Śmierci nie uniknął nawet
syn Trockiego,
zwolennik komunizmu. Ze względu na chorobę wyrostka
robaczkowego zgłosił się w lutym 1938 roku do prywatnej kliniki w Paryżu, która była prowadzona
przez emigrantów z Rosji. Operacja udała się, ale pacjent zmarł trzy dni później. Przyczyną śmierci
mogło być otrucie przez NKWD. Następną ofiarą był Rudolf Klement. Był on organizatorem zjazdu
Czwartej Międzynarodówki
komunistycznej, organizacji zrzeszającej trockistów z różnych państw
świata. Dnia 13 lipca 1938 roku został porwany, a kilka dni później odnaleziono jego ciało. I tym razem
mordercami byli enkawudziści wierni Stalinowi. Najgłośniejszą akcją, przeprowadzoną w tym czasie
przez stalinowskie NKWD było zabójstwo
Lwa Trockiego.
Dzięki wspomnianej wcześniej mapie, którą
zabrano martwemu Natanowi Poreckiemu, udało się odnaleźć jego dom. Enkawudziści wdarli się do
wnętrza zamienionego w twierdzę domu opozycjonisty, jednak Trocki przeżył. W tej sytuacji ochrona
została jeszcze bardziej wzmocniona. Pokonać Trockiego można było jedynie od środka. Pochodzący
z Hiszpanii
Ramón Mercader
zdobył zaufanie Trockiego jako Frank Jackson i został jego
współpracownikiem. W dniu 20 sierpnia 1940 roku podczas spotkania z nim, uderzył go
czekanem.
Cios nie roztrzaskał czaszki i ofiara zdążyła zaalarmować ochronę, jednakże w dobę po zamachu
Lew
Trocki zmarł.
Zamachowiec został aresztowany i skazany na 20 lat więzienia. Po wyjściu na wolność
otrzymał tytuł
Bohatera
Związku Radzieckiego. Pokazuje to jak
stalinizm
agresywnie i morderczo
zwalczał komunizm i resztki działaczy ruchu komunistycznego na całym świecie.
Foto: Nazistowski Salut Stalina do 1941r.
STALINIZM
Stalinizm to rosyjski narodowo-socjalistyczny system społeczno-polityczny opierajacy się na
powszechnej
własności państwowej
i
upartyjnionej spółdzielczości
oraz feudalno-carski sposób
władania partią i państwem, ukształtowany w ZSRR u schyłku lat 20-tych XX wieku przez Józefa W.
Stalina, realizowany później od 1948-1953, śladowo do roku 1956 roku we wszystkich państwach
bloku socjalistycznego. Oznaczał
panowanie aparatu partyjnego
nad wszelkimi dziedzinami życia
oraz przekształcenie państwa w
dyktatorski reżim policyjny. Biurokracja partyjna,
kontrolująca
organizacje społeczne, administrację, gospodarkę, środki masowego przekazu, naukę, szkolnictwo,
kulturę, siły zbrojne, milicję, stanowiła
uprzywilejowaną warstwę (kastę, klasę)
stojącą najwyżej w
hierarchii społecznej.
Hitleryzm i staliznizm
pokazują do czego doprawadzają rządy partii politycznych
i ich
autorytarnyh przywódców,
obnażają syfilis wszelkiego partyjniactwa i partyjności opartych na
nacjonalistycznym egoizmie.
Jednakże w ZSRR, podobnie jak w Niemczech hitlerowskich nawet
działacze partyjni poddani byli szczegółowej kontroli i
inwigilacji
przez podległy przywódcy państwa w
sposób bezpośredni lub pośredni aparat bezpieczeństwa, tajną policję polityczną. Władza aparatu
partyjnego ograniczona była jedynie przez Józefa Stalina, otoczonego konsekwentnie narzucanym i
powszechnym
kultem,
zgodnie z
carskimi tradycjami
Imperium Rosji. Jego pozycję umacniały
przeprowadzane co jakiś czas tzw. "czystki". Według interpretacji marksistowskiej i trockistowskiej
stalinizm stanowił
wynaturzenie
w ruchu tak socjalistycznym jak komunistycznym i
zaprzeczenie
wielu
zasad leninowskich. Sam Włodzimierz Iljicz Uljanow czyli Lenin zanim zmarł wielokrotnie
przestrzegał
przed oddaniem władzy
w ręce Stalina z powodu jego autorytaryzmu i tendencji do uczynienia siebie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin