Wykład 10 - Przekrycia_o_dużych_rozpiętościach.pdf

(9470 KB) Pobierz

Wykład 10 – Przekrycia dużych rozpiętości. Konstrukcje kopuł,

łuków i dźwigarów cięgnowych.

Wykorzystano tabele, rysunki itp. z norm PN-EN oraz książek: Łubiński M., Żółtowski W.

„Konstrukcje metalowe” cz. II, 1992 , Biegus A., Kowal Z., Kubica E., Rykaluk K.: „ Hale

unikatowe o dużych rozpiętościach”, PNIB Politechniki Wrocławskiej nr 13, Monografie nr 4,

Wrocław 1974, Poradnik projektanta konstrukcji metalowych t.2, Arkady 1982, Kowal Z.

„Wybrane działy konstrukcji metalowych” cz. III, PWr –Wrocław 1979,

Kurzawa Z.: „ Stalowe konstrukcje prętowe Cz. II. – Wyd. Pol. Poznańskiej, Pałkowski Sz.

„Konstrukcje cięgnowe” WNT 1994, Pałkowski Sz. „Konstrukcje stalowe – wybrane

zagadnienia obliczania i projektowania” WN PWN 2009 i inne publikacje oraz normy, w tym

norma PN-EN 1993-1-1 i inne Eurocody.

Ogólna charakterystyka stalowych przekryć o dużych rozpiętościach

Konstrukcje stalowe pozwalają na uzyskanie dużych rozpiętości i znacznych wysokości

pomieszczeń użyteczności publicznej i przemysłowych. Potrzeba stosowania dużych

rozpiętości (przestrzeń bez słupów pośrednich) dotyczy szczególnie: pawilonów

wystawowych, sal sportowych, krytych stadionów, dworców, hangarów itp. W tych

obiektach warunki eksploatacyjne narzucają eliminację lub ograniczenie liczby slupów

(podpór) pośrednich. Duże rozpiętości naw można uzyskać stosując

konstrukcje ramowe

(pełnościenne lub kratowe),

łukowe, kopuły prętowe lub kratowe, przestrzenne

kratownice, przekrycia strukturalne, konstrukcje cięgnowe.

Hale systemu ASTRON